Twintig jaar geleden deed ik het zoals mijn vader en schoonvader : in het begin van het seizoen de grond omspitten.  Zo’n hard labeur!  Gelukkig ben ik ondertussen slimmer geworden.  Spitten is echt niet goed voor de bodem.  Het brengt je bodemleven uit balans.  De micro organismen die zorgen dat voedingsstoffen bij je planten geraken, worden massaal vermoord. Ze worden weggerukt uit hun plekje en bedolven onder nieuwe aarde.  Daarbij breng je ook de zadenbank van onkruidzaden die in je bodem zitten aan de oppervlakte zodat die allemaal vrolijk kunnen ontkiemen.  Resultaat : een explosie van eenjarige onkruiden!  Derde reden om het niet te doen : het is heel slecht voor de rug en niet plezant.

Wat doe ik dan wel?  In de winter de gond die bloot komt te liggen, bedekken met vanalles.  (Grond ligt echt niet graag bloot, hoe zou je zelf zijn als ’t zo koud is?!). Grasmaaisel, bladeren, compost, … al die dingen zijn perfect.  Dit jaar had ik zelf niet veel compost gemaakt dus ik ben een remorque vlaco compost gaan halen.

Mijn tuintje had ook wel een boost nodig.  De knotwilgen achter de laatste perceeltjes waren met alle voedsel gaan lopen.  Van het ene jaar op het andere had ik ineens maar potlooddunne preitjes meer en mijn rode kolen leken meer op rode spruiten.  Wat was hier aan de hand?!  Met de woelvork eens in de grond gestoken en wat bleek.  Mijn grond was keivast geworden en zat vol kleine boomworteltjes.  Dan heb ik wel gezwoegd.  Alle worteltjes eruit gehaald en phacelia, een groenbemester ingezaaid.  De twee knotwilgen achter het tuintje met de grond gelijk gemaakt.  Een rijtje van acht is even mooi als een rijtje van tien hoor.   De drie percelen phacelia stonden deze zomer  prachtig te bloeien!  En een hoop bijtjes dat we hadden!  Zalig…

Als de eerste drie perceeltjes leeg gegeten waren en de phacelia door de vorst plat gevallen, heb ik alles bedekt met de compost.  Dat vond ik een plezant werkje, 36 kruiwagens compost heb ik uitgevoerd.  Compost of het Zwarte Goud : zalig vind ik dat!  De compost rook heerlijk naar verse bosgrond en was gezellig warm aan de handen.  Het was dan ook nog een zonnige, frisse dag.  Zie je me genieten?

Vandaag ben ik nog eens een remorque gaan halen maar nu met gehakseld hout.  Dit heb ik op de wegskes tussen de perceeltjes gelegd.  Die hou ik graag onkruidvrij.  Ik leg dan eerst een laag karton.  Als je in een woonzorgcentrum voor bejaarden werkt, raak je gemakkelijk aan veel karton (de dozen van de luiers).  Op het karton de houtsnippers en je bent een paar jaren gerust.

Voor mij mag het seizoen beginnen!  Ik ben er klaar voor…