Wij hebben drie hanen in ons kippenhok.   Onze bruine zijdehoen haan is de oudste. Sinds vorige zomer is onze witte zijdehoen haan ook volwassen.  En dan is er nog ‘Fonske’, een jong haantje dat ik als kuiken haalde bij de ‘kippenopvang regio Lebbeke’.  Maar die doet niet mee in het conflict.

Meestal gaat het nochtans heel goed.  Onze witte haan is de jonge, viriele macho.  Hij zorgt dat alle kippen aan hun trekken komen.  De oudste haan is meer van het serene type.  Hij houdt zich wat op de achtergrond en kipjes die nog een extraatje nodig hebben, kunnen bij hem terecht.

Zo gaat dat daar echt super in dat huishouden.  Alleen, als ik er aan kom met eten, dan gaan de poppen aan het dansen.  Die witte sloeber kan niet uitstaan dat de bruine haan samen met hen eet.  Hij jaagt hem steeds weg.  Okee dan, dacht ik, dan eet ieder in zijn eigen ‘taloor’ en ik strooide voer op verschillende plaatsen in het hok.  Zo moest er geen ruzie gemaakt worden.  Ja tereire!  Nu had Witte nog veel meer werk om hem van al die plaatsen weg te jagen.

Mannekes!  ‘k Heb er mij moeten tussen zetten!   En zo is er een heel mooie vriendschap ontstaan tussen onze bruine haan en mij.  (Eigenlijk zou ik hem een naam moeten geven hè.)

Als hij me ziet aankomen met het eetbakje, wijkt hij niet meer van mijn zijde.  Hij trippelt geduldig mee langs alle plaatsen waar ik voer strooi tot iedereen aan het eten is.  Dan gaan we samen naar achter in de ren en daar mag hij eten uit mijn hand.  Dan komt Witte niet, zo veel gezag heb ik nog wel.

Maar sinds enkele weken heb ik een nieuw, heel mooi grijs zijdehoen hennetje.  Van een veltvriend gekregen.  Zijn haantje was doodgebeten door de hond van zijn zoon en zij bleef alleen over.  Weeral!  Hij had al vossen op bezoek gehad en nog een andere hond en steeds sneuvelden zijn diertjes.  Hij wilde er liever mee stoppen en zocht een opvang voor zijn hennetje.  Natuurlijk wilde ik haar een nieuwe thuis geven!

Amai!  Is me dat een ‘erge tik’!  Ze is jaloers op wat wij hebben met elkaar!  Ze kan het niet uitstaan dat mijn haan uit mijn hand eet en komt hem gewoon voor mijn neus wegjagen!  Zij mag nochtans uit mijn andere hand eten, maar geen ‘avance’ hè! Dus nu moet ik haar steeds zachtjes wegduwen als ze onze romance komt verstoren. ‘Moeder Overste’ heeft er niet aan!

Ik vind het wel plezant om mijn dieren zo te observeren, hun karakters te leren kennen en hen te verwennen.  Hebben jullie eigenlijk al zo’n dingen meegemaakt met kippen?