Hemelvaartsdag begon schitterend voor mij. Ik kwam buiten gestapt en een Koninginnenpage fladderde me tegemoet. Onze grootste en mooiste inheemse vlinder.

Ik was al lang ‘jaloers’ op vele van mijn ecologische tuinvrienden als ze foto’s van deze schoonheid in hun tuin postten. Ik zag hier vorig jaar pas voor de eerste keer een ‘versleten’ exemplaar en in het najaar een prachtige rups.

En nu kwam zo’n prachtig dier zomaar naar me toe gevlogen…

In de tuin van Veltvriendin Veerle vlogen rond de appelboom veel kleine kevertjes. We wisten niet wat voor beestjes het waren dus heeft ze het even gevraagd in de Velt-groep. Het was de kleine rode weekschildkever of het ‘soldaatje’. Dit zijn zeer nuttige diertjes, ze eten bladluizen.

In haar appelboom zaten wel wat luisjes dus wij super blij dat die beestjes er waren. Voorbeeld van een ecologische tuin in evenwicht.

Zaterdagavond mocht ik met de lieve wederhelft mee naar een feestje van een klant. Het was daar warm in dat zaaltje dus alle ramen werden open gezet. Kwam daar heel log en brommend een meikever binnen gevlogen en een golf van paniek ging door de zaal.

Ik zag een stoer uitziende kerel met een moordzuchtige blik in zijn ogen en een bierglas in zijn hand in beweging komen. Gelukkig kon ik net voor hem springen en het arme diertje voorzichtig uit de gordijnen plukken. Achter mij hoorde ik hem nog roepen : “Ai! Pas op!” Ja, het beest ging mij zeker verslinden! 😉

Ik draaide me om en met mijn meest gelukzalige glimlach zei ik : ” ’t Is ne meikever.” Ge moest diene mens zijn gezicht gezien hebben…

Voorzichtig heb ik de onfortuinlijke kever buiten gezet.

Nog beestjes die we deze week gezien hebben : puppy’s! Eén van die twee kleine schatjes wordt de onze. Meer foto’s en info vind je hier. Ik mis het hier, een hond op den hof, nu ons lieve Karoo al bijna een jaar gestorven is.

Vanaf 22 juni is er hier terug jong leven in huis. De lieve wederhelft ziet het niet helemaal zitten maar heeft me toch ‘mijn goesting’ gegeven. Mijn verdriet over ons Karoo en het feit dat ik zo veel alleen thuis ben, heeft hem toch over de streep getrokken.

Zo stond er onlangs, plots in het midden van mijn tuin (ik zat op mijn hurkje te wieden en zette me even recht) de meest beruchte vergif spuitende tuinier van ons dorp vlak voor mijn neus! Wat mistte ik toen mijn stoere vriendin met haar trouwe hondenogen die me steeds door dik en dun verdedigde…

Maar de allerleukste beestjes dit weekend waren ‘haantje Frans met zijn kiekens’! We deden in zijn tuin mee met de Ecotuindagen van Velt en hebben ons enorm geamuseerd. Het weer was prachtig en we mochten 327 bezoekers verwelkomen.