Sorteren is niet gemakkelijk!  En al zeker niet als hetgeen wat ik wil sorteren er een andere mening over heeft.😩

Het zit zo : drie jaar geleden vond mijn schoonvader een kieken dat ‘van de camion gevallen was’.  Ja echt, dat gebeurt he!  Wij hebben ooit achter zo’n camion gereden.  Het ene kieken na het andere zat langs de kant van de weg.  Dus mijn schoonvader bracht dat beestje natuurlijk bij ons.  Ze fleurde op maar bleef wel nogal bleekjes zodat ik niet door had dat ze vlot eitjes aan het leggen was.  Daarbij hadden die eitjes net dezelfde grootte en uitzicht als die van mijn zijdehoentjes.  Ramp o ramp, die eitjes onder een broedend zijdehoentje gelegd met als resultaat allemaal “verbastadeerde” zijdehoentjes.  De haantjes zijn in de kippensoep terecht gekomen.  Ja sorry he zeg, dat is echt wel veel beter vlees dan dat uit de winkel hoor!  Een kipje is gepakt door de vos… dachten we.  Drie weken later kwam ze met twaalf wandelende eitjes tevoorschijn!!!  O help, allemaal ” verbastadeerde” kuikens!  Wel heel lief en mooi dus heel de nest heb ik op kapaza gezet.  Twee dagen later zijn ze al opgehaald.  Nu hadden we nog 1 niet rasecht kipje.  Maar wel een heel mooike en ze legt veel eitjes dus ze mocht blijven.  Maar niet in het kippenhok van de zijdehoentjes want haar eitjes lijken te veel op die van hen.  Dus een vergissing zou gemakkelijk terug kunnen gebeuren.  Ze mocht in het kippenhok van de Marans kippen.  Ja tereire, daar had zij een ander gedacht over!  Alles heb ik geprobeerd om haar daar te houden.  Het kleinste gaatje in de afsluiting was genoeg.  Of ze vloog vanop het terras van de kippenwoonwagen op de poort en zo trip trip trip, terug naar het andere hok.  Dan kon ze me zo bekijken met een gezichtje : ” ik wil liever bij mijn vriendinnen blijven, begrijp je dat dan niet?”  Ik antwoordde : “als jij niet oppast, ga je nog in de poule fricassee terecht komen!”  Dan keek ze me aan met kwajongens oogjes : ” dat kan jij toch niet over je hart krijgen”. Tja, ze wist het te goed dat ze gelijk had.

Wat moest ik toch met dat eigenzinnig beest?!  Een tweejarige kip kan je toch niet meer verkopen!  Vandaag ontmoette ik de oplossing.  Een jongen uit ons dorp, een super dierenvriend heeft maar één kip meer.  Morgen ga ik ons sloeberke bij hem brengen.  En daar zal ze goed verzorgd worden, daar ben ik zeker van.