Met dit blogprojectje wilde ik eigenlijk tonen hoe de waterstand van onze poel daalt gedurende het jaar. Om dan in deze maand helemaal leeg te komen staan. Dit jaar niet dus! Het heeft zoveel geregend in het voorjaar dat onze poel in juni nog over zijn oevers trad.
Vorig jaar konden we nog deze foto’s maken :
Voor het waterleven was al die regen wel positief. Nu hebben we zelfs drie groene kikkers! Het is geleden van toen we ons huis hier gebouwd hebben dat we die hier gehoord hebben. Gezellig vinden wij dat, het gekwaak van die diertjes.
(Alleen zal ik me eens een deftige camera moeten aanschaffen. Met mijn prulleke zou ik beter de kikker inkleuren. En toen Madrina hier was met haar professioneel gerief, waren de mannen nergens te bespeuren.😬)
In het bed van de blaadjes groeit vanalles. Peterselie, toch nog uitgekomen uit een pakje van Velt dat zogezegd al vervallen was. Pluksla, die nu al aan ’t opschieten is en ik ga laten bloeien om zelf zaad te oogsten. Ondertussen al nieuwe gezaaid en terug aan ’t oogsten. Rucola, gekregen van de buurvrouw. Groene snijselder, lekker voor bij de mosselen of in de soep. Kropsla ‘Meikoningin’. Bernagie of komkommerkruid. Een tagetesplantje dat ik kreeg van de buurjongen. Zonnebloemen. En natuurlijk onze Nieuw-Zeelandse spinazie. Die zaai ik niet meer zelf. Ik laat die gewoon staan tot na de vorst. In april komen de nieuwe zaailingskes dan vanzelf terug uit. Die verplaats ik dan naar het bed waar dat jaar de blaadjes mogen staan.
En dan de vruchtgewassen. De tomaat die ik kreeg van de buurman en gewoon zonder beschutting buiten zette, doet het ongelooflijk maar waar nog steeds goed. Niks phytophthora aantasting maar wel al mooie kleine groene tomaatjes. Ook de courgette ‘Gold Rush’ doet het goed. De pompoenen ‘Hokkaido Red kuri’ en ‘Butternut’ groeien overweldigend. En de olijfkomkommertjes beginnen ook te bloemen.
Het bed van de wortels staat er ook mooi bij. De prei is klaar om uit te planten. Dat ga ik volgende week doen. De worteltjes staan mooi fris en beloven een overvloedige oogst. Ook van de lenteuitjes hebben we al gesmuld. De charlotjes willen precies beginnen droog vallen. Bijna tijd om te oogsten dus. De schorseneren staan er mooi bij. Ik zette ‘Verbeterde Reuze niet schieters’. En de twee Yaconplanten die ik zelf opkweekte uit knolletjes van vorig jaar staan daar effenaf statig te wezen.
Maar het bed van de aardappelen, dat was een regelrechte ramp! Ik bracht dit jaar plantgoed mee van de ‘Reclaim the seeds’ beurs in Lier. Enkele hollandse jongens verzekerden me dat de rassen ‘Dore’ en ‘Rode eersteling’ niet vlug ten prooi vielen aan phytophthora. Tja, het weer was natuurlijk wel extreem vochtig. Eind juni was het loof ineens triestig slappekes geworden en de aardappelen die ik oogstte, waren nog belachelijk klein. We zitten al lang door onze voorraad heen. Daarbij vertelde de plaatselijke boerin me dat ze elke week gespoten hadden. Bweik, dat moest ze nu echt niet tegen mij vertellen. Ik ben direct op zoek gegaan naar een leverancier van bio-aardappelen en gelukkig in onze buurt gevonden. Op dit bed komt volgende week de prei die ik zaaide.
Jaren geleden kregen we dit groot gevaarte voor de communie van de tweede zoon. Toegegeven, de kids hebben er al heel veel plezier van gehad. Maar ik had het er niet mee. Ik geraakte er net niet onder met de grasmachine. En om het spel te verzetten, was het veel te zwaar. Het is dan ook nog eens verankerd in de grond. Beroepsmisvorming van de lieve wederhelft die verzekeringsmakelaar is.😜
Het natte weer van de voorbije maanden was voor dit stukje tuin super. De poel bruist van leven. De paddenvisjes hebben allemaal pootjes gekregen en zwermen uit over heel de tuin. De kids van ’t Streukke duiken hier regelmatig met hun neus in het gras als ze weer zo’n springertje ontdekken. Zalig!
groengenot 