Eigenlijk is onze kruidenspiraal ontstaan uit nostalgie. Toen onze jongste zoon een jaar of acht was, ging hij op woensdagnamiddag steeds naar ‘De Siebe’, een bioboerderij bij ons in het dorp. De boerin knutselde met de kinderen en liet hen kennis maken met de natuur. In de vakantie kampeerden ze op de boerderij. Ze sliepen in ‘indianententen’, leerden brood bakken, dronken kruidenthee en amuseerden zich buiten. Groot was zijn verdriet toen het boerengezin ging verhuizen naar Canada. ‘De Siebe’ werd afgebroken en de grond verkocht. Echt spijtig! In die periode had ik Comite Jean Pain leren kennen en was er een kruidenspiraal gaan leren bouwen. Dat wilde ik in onze tuin ook wel. Onze zoon die aan het helpen was om ‘De Siebe’ af te breken, vertelde de boerin over mijn plannen. Hij vroeg haar of hij wat stenen mocht meenemen voor moeke haar kruidenspiraal. Zo zou er voor altijd een stukje ‘Siebe’ in onze tuin blijven. De boerin was enthousiast en we mochten zoveel stenen meenemen als we wilden.
Met het hele gezin samen bouwden we onze kruidenspiraal. Zelfs de jongste dochter, die toen nog een peuter was, hielp zeulen met steentjes op haar maat. We haalden een halve meter aarde uit en vulden dat met steengruis. Daarop zand en aarde gemengd en dan de spiraal opbouwen naar boven toe.
Eigenlijk is onze spiraal niet volgens de regels gebouwd. Eigenwijs als ik ben, maakte ik er een eigen versie van. Bij ons is het meer een kruidentuintje geworden in de vorm van een spiraal. Wil je de echte kruidenspiraal maken, dan moet je gaan kijken bij Yggdrasil, een didactisch-ecologische ontmoetingsplaats voor permacultuur. Meer info vind je hier.
Deze week heb ik onze kruidenspiraal een beetje ‘opgepimpt’. Dit voorjaar waren we met de buren op weekend in de Ardennen. ’s Zaterdags was het echter zo slecht weer dat we niks konden doen buiten. Maar niet getreurd, dan zijn we maar een leisteenmijn gaan bezoeken. De eigenaar van de mijn zei dat we stenen mochten rapen als souvenir. We mochten alleen niet meer dan 150 kg boven halen. Want dat was niet goed voor onze rug, grapte hij. 😊 De kinderen vonden dat natuurlijk plezant en zo had moeke ineens veel stenen om plantenetiketten mee te maken…
Het is weer de periode van de plantenmarkten. Vind ik zo plezant : kuieren van het ene kraampje naar het andere, al dat jonge, frisse groen zien en dan genieten. Zo belandde ik enkele jaren geleden aan het kraampje van Ecoflora uit Halle. (Eigenlijk blijf ik aan dat kraampje elke keer plakken en als die man me ziet afkomen, verschijnt er steeds een gulle lach op zijn gelaat. Ik kan dan ook nooit weerstaan aan al die toffe plantjes. Steeds heeft hij wel iets zeldzaam bij of iets boeiend dat ik zeker in mijn tuin moet proberen.)
Deze maand is onze poel echt een 16+ zone geworden.
Als je de tuinaannemers en de folders van Aveve moet geloven, heb je veel werk aan een gazon. Je moet het twee keer per jaar verticuteren, het mos verwijderen. Je moet kalk strooien. Je moet bemesten en het onkruid bestrijden. Je moet sproeien in droge periodes…
groengenot 