Thee – ode aan een beste vriendin

Soms kan het leven hard en moeilijk zijn.

En dan heeft een mens thee nodig. En een vriendin … zoals mijn buurvrouw. We horen of zien elkaar heel regelmatig. Ze kent me heel goed en als ik niet zo happy in mijn vel zit, heeft ze het direct door.

Dan moet ik bij haar … op de thee. En moet ik het hele verhaal vertellen. Ze haalt me de pieren uit mijn neus en geeft troost en goede raad. Dat doet deugd, dat is veel beter dan een sessie bij een psycholoog. (Daar krijg je ook geen thee 😉 )

De thee heeft ze speciaal voor mij jaren geleden meegebracht van een weekendje Nederland. Ze weet dat ik het aller aller liefst Earl Grey drink. Ze vond voor mij BIO Earl Grey! Ge kunt u dus wel voorstellen dat ik haar een fantastische vriendin vind hè?

Elke keer ze op weekend gaat, brengt ze enkele zakjes mee. Maar nu was alles op.

In Mechelen vorige week zocht en vond ik enkele theewinkeltjes maar niet de thee die ik wilde. We stonden te twijfelen waar we dan maar iets gingen gaan drinken tot ineens mijn oog ergens op viel. Over de brug, achter de Ijzerenleen zag ik ineens het logo van die thee bovenaan op een gevel. Ik sprong een gat in de lucht, trok de lieve wederhelft aan zijn arm en wees naar het pand. De man in de camionette van HelloFresh, die net passeerde, lachte zich een kriek. Oeps!

Ze hadden zelfs twee soorten BIO Earl Grey. En honderden andere soorten. Ik heb me daar direct een spaarkaart laten aanmaken.

Thee en een allerbeste vriendin, meer heeft een mens toch niet nodig hè?

Eco Valentijn

Eco Valentijn

Eigenlijk zijn wij niet zo ‘Valentijn-achtig’. Te melig en te commercieel enzo…

Maar zaterdag was de lieve wederhelft in een romantische bui. Hij wilde met mij ergens naartoe en ik mocht niet weten waar. Spannend! Hij troonde me mee naar Mechelen.

Ik kon me ‘begot’ niet voorstellen waar hij naartoe wilde. “Ge moet niet raden”, zei hij “want ge kent het toch niet, maar ge gaat het heel tof vinden.” Plezant hè!

En toen stonden we ineens voor een winkeltje …

“Gij zou toch al heel lang graag ‘Veja’s‘ hebben? Wel, hier hebben ze er, en nog vanalles anders ook.”

Heb ik mijn hartje daar opgehaald jong! Van schoenen tot jeansbroeken, tot tandenborstels, tot zeep, tot juwelen, tot sokken, tot toffe bloesjes en mannenhemden tot wasmiddel, … Ik kan nog wel even doorgaan. Maar! Allemaal duurzaam gemaakt met respect voor de aarde en de mensen. Dit voelde zo goed.

De naam van het winkeltje: … (tromgeroffel) … SUPERGOODS! eco +fair fashion.

Diene in Mechelen ligt in de Onze-Lieve-Vrouwestraat 116 maar je hebt er ook ene in Antwerpen en in Gent. Of in de webshop Supergoods.be kan je ook terecht.

Twee vriendelijke dames hielpen me met passen en stopten een boekje in mijn handen toen ik vertelde dat ik een groenblogger ben. “Over onze filosofie enzo” Super interessant! ‘k Ga het allemaal nog wat verder uitpluizen. Want dat er veel aan de hand is in onze mode-industrie, dat wist ik al langer. Maar blijkbaar zijn er heel wat positieve alternatieven in verschillende stijlen én prijscategorieën. Klinkt goed hé? Ik hou jullie op de hoogte!

Winterwerk?

Eigenlijk was ik nog aan mijn winterwerken bezig hier en hier. En toen ontdekte ik ineens al de eerste krokussen. We noteren 2 februari, drie weken eerder dan vorig jaar.

Ik ging deze winter ook nog de zolder opruimen want die valt bijna op onze kop. Legoblokken en playmobil waar ons kroost nu wel uitgegroeid is. Pottekes en bakjes van ’t bloemschikken, een hobby die er echt niet meer van komt, zelfs nog babygerief, …. Tijd om razzia te houden. Het is te hopen dat we de komende weken nog heel slecht weer krijgen. Want anders wordt dit alles weer uitgesteld.

Ik had het al gehoord op de radio, dat er niet één maar echt groepen ooievaars teruggekomen waren in Plankendael. De lente is dus echt al begonnen? Zo vroeg!

Ik zag in de tuin al de eerste eenzame honingbij. Ze foerageerde dapper op een Bergenia bloem. Buiten het stuifmeel van wat hazelaarkatjes, sneeuwklokjes en krokussen is er nog niet veel te halen voor haar. Ik neem me direct voor dit jaar nog meer biobloembollen te bestellen. Een collega die imkert, vertelde me dat haar bijen al druk aan ’t vliegen zijn. Ze hebben er goesting in. Taak voor ons om hen aan voedsel te helpen want Moeder Natuur is een beetje ontregeld.

Buurman is nog steeds op jacht naar mollen. Maar hij kan ze niet vatten. Ik lach met hem: “Laat die ‘bistekes’ toch doen, mollen vangen, dat is zo passé!” Bij ons mogen ze graven, binnenkort rijf ik de molshopen wel terug gelijk. Da’s niet slordig, da’s leven en laten leven…

Buurvrouw heeft de strijd gewonnen. Ze wil al heel lang een vlierstruik maar krijgt er geen van haar partner. Ze houdt het echter in haar achterhoofd (wat herken ik dit 😉 ) en nu met het onderhandelen over een nieuwe auto, komt het terug boven. Ze doet een toegeving over de kleur van die auto en krijgt haar vlier. Zalig! Ik draag vlug een stekje weg voor haar partner terug van gedacht verandert…

In de moestuin groeien de bloemkolen gelijk … kool. Ik probeerde de eerste keer ‘weeuwenteelt’ en het lijkt te lukken. Binnenkort verse bloemkool uit den hof. In de serre heb ik al jonge plantjes gezet. En spinazie en sla gezaaid…

Het is bijna Valentijn en dan kunnen we paprika’s zaaien. En daarachter tomaten, yes!

De voortuin werd al ‘proper’ gelegd…

En dan zou ik nu de zolder moeten opruimen? We zien nog wel … 😉

Beheerswerken

Ondertussen hebben we hier nog serieus buiten gewerkt. Zo van die echte ‘winterwerkjes’, plezant…

De poel die hier nu twaalf jaar ligt, moest dringend terug eens uitgediept worden. Daarvoor heb ik de hulp van de vriend ‘met verstand van groenwerken’ nog eens ingeroepen. We huurden een kraantje. Buurman die net aan zijn ontbijt zat, verslikte zich in zijn koffie toen hij dat gevaarte achter de haag zag passeren.

De vriend ‘met verstand van groenwerken’ heeft enkele uren gegraven en alle grond uitgespreid naast de poel. Mijn ultieme wens is nu daar een bloemenmengsel met weidebloemen in zaaien. Al zal het niet simpel zijn om die zware, plakkerige kleigrond te bewerken. Ik wacht nog even tot het wat droger wordt. Misschien zal ik dan eens een tuinfrees huren, ik zie nog wel…

Op mijn vader zijn weide mag ik nu ook buiten spelen. Daar zijn ook wilgen geknot. Vader zaagt het dikke hout in stukken. Ik mag de fijnere takken verhakselen.

Een deel voor neef zijn tuin en al de rest voor de mijne. Ik gebruik dat om de wegjes in de moestuin te bedekken en om tussen de planten in de borders te strooien. Goed om onkruidgroei te onderdrukken en de bodem niet zo snel te laten uitdrogen.