Dat je in de winter niet kan buitenspelen? Wie zegt dat?
Half december is de ‘vriend met verstand van groenwerken’ nog eens komen helpen om de wilgen te knotten. Wij hebben acht knotwilgen. De helft daarvan hebben we teruggezet tot op de stammen. De andere helft zullen we binnen een jaar of twee doen. Zo zullen onze vroege bijen dit voorjaar niet verhongeren, ze hebben nog vier bomen waarop ze stuifmeel vinden. Op de vier geknotte bomen zullen dit jaar nog geen wilgenkatjes groeien. Daarom knotten we ze nooit allemaal tegelijk.
Het was heel koud maar het had nog steeds niet geregend in december. Daardoor stond er geen water in de (poel)gracht. Eigenlijk was dat wel makkelijk. Alleen met de afsluiting moesten we rekening houden. Daarvoor bond de ‘vriend met verstand van groenwerken’ een spankabel rond de takken in de boom. Mijn vader en ik trokken die dan naar de richting van de weide. En dan gaan lopen als die gevaartes met veel gedruis op ons afkwamen. Een spannend werkje en rennen op bevroren ondergrond, da’s niet zo makkelijk.
Eens het knotten zelf gedaan was, mocht vader naar huis. Hij is vorig jaar op tram 8 gestapt en is wat rapper moe ook al wil hij dat natuurlijk zelf niet toegeven ;). Al de takken en stammen op den hof sleuren, dat was de volgende klus waar we ons konden mee verwarmen.
’s Avonds vanuit de zetel stuurde ik deze foto van Swenga naar de ‘vriend met verstand van groenwerken. “En hoe is het met uw pijp?” antwoordde hij. “Mijn koppeke is nog fris maar mijne rug jong😅!” stuurde ik terug. “Daarmee dat ik wat langer gebleven ben om u te helpen om alles uit de beek te halen.” Ik voel me heel rijk met zo’n vrienden!
Het hout sorteren, dat was nog zo’n tof werkje waar ik het lekker warm van kreeg. De takken snoeien, dikke stammen bij elkaar en dunnere takjes bij elkaar leggen. De dunnere takjes heb ik ondertussen gehakseld. Deze week begin ik te zagen. De stammen he, in huis zaag ik al genoeg, zegt de tienerdochter.
In de moestuin heb ik de randen van de bedden hersteld. Daarvoor had ik van iemand uit ons dorp oude dakpannen gekregen. De weggetjes heb ik bedekt met het gehakseld hout.
Tijdens al die winterwerken merk ik dat de dagen stilaan beginnen te lengen. Het heeft gelukkig eindelijk geregend maar op een maand tijd is er zoveel regen gevallen dat de gracht overloopt. Gaat het straks terug maanden droog blijven eens het stopt met regenen? We krijgen een raar klimaat, vind ik.
“Het leven van de werkende vrouw is hard.” Dat zegt één van m’n collega’s dikwijls. En gelijk heeft ze. Vandaag ging ik de knotwilgen aan de poel onder handen nemen. Ging… Twee heb ik er kunnen doen! Grrrr… Het begon al deze ochtend. Mijn boterham was nog maar net doorgeslikt of er hing al een collega aan de telefoon. Er zijn wat problemen op het werk dus een andere collega moest ik hierover ook gauw eens inlichten. Moest ook dringend nog een hoop was wegwerken en eer ik terug was van de winkel was het al tijd om eten klaar te maken. Op woensdag kook ik tegen ’s middags want dan komt iedereen thuis eten. Na de afwas kon ik nog niet beginnen. De jongste dochter had een hoop moeilijk huiswerk, het lukte haar niet zonder wat morele ondersteuning. En dan was het tijd voor de dansles. Dochter weggevoerd en eindelijk een uurtje vrij voor de tuin. Dochter terug gaan halen en gepasseerd langs het gezin vanwaar Karoo, onze hond komt. Daar is terug jong leven in huis en had de kinderen beloofd dat ze eens naar de puppies mochten gaan kijken. Eindelijk terug thuis nog één uurtje kunnen werken en dan was het donker. Toeme toch!
groengenot 