De serre

door

Serre winterklaar maken

Het is er hier ver mee gedaan. Er hangen nochtans nog wel wat tomaten aan de struiken maar door de koude rijpen ze niet meer. In ‘Seizoenen’, ons Velt tijdschrift lees ik dat het rijpingsproces van tomaten stilvalt als de nacht kouder is dan 10° Celsius.

Tijd dus om ze te oogsten en de planten uit te trekken. Maar de deur van mijn serre wordt nog niet dichtgetrokken. Er staat nog sla, zoete puntpaprika, pepertjes en ik verwonder me erover dat de komkommers nog steeds groeien. Basilicum krijgt nog even het voordeel van de twijfel. En de Salvia apiana die ik dit voorjaar zaaide, staat daar zó te pronken.

Waar de tomaten stonden, daar kan ik de bodem wel al ‘soigneren’. Ik verwijder de mulch waarmee die heel het seizoen bedekt was. (om onkruid tegen en water vast te houden) Ik geef liters en liters water. En dan bedek ik de bodem met een laag zelfgemaakte compost.

Ik glimlach terwijl en denk terug aan Jackie, compostmeester en collega in onze Veltafdeling. Ze overleed plots en onverwacht deze zomer en liet ons verweesd achter. Ze zou me hier en nu onder mijn voeten geven. Oh, wat wou ik graag dat dat nog eens kon! Ik heb mijn compost niet gezeefd. En dat kon zij, perfectioniste, niet hebben. Voor mij, luie tuinier, is het allang goed. Mijn planten zullen wel naast die enkele onverteerde takjes groeien.

Het ‘zwarte goud’ ruikt in ieder geval heerlijk! Naar pure bosgrond. Ik snuif en geniet. Swenga ook, regelmatig komt ze haar neus in de kruiwagen steken. Mijn vriendinneke…

De laatste Gogosari paprika’s, enkele zoete aardappelen en tomaten gaan mee naar binnen.

De onrijpe tomaten ga ik proberen laten narijpen. In de garage, onder een krant met een appel erbij. De appel komt van de buurderij in Buggenhout. Bart de imker en Bart mijn collega van in het WZC zijn zo goed bezig daar! Met een berichtje haalden ze me uit mijn serre. Of ik vandaag nog kwam of ze mijn boodschappen morgen naar Tarra, de verpakkingsvrije winkel moesten doen? Want het was niet erg duidelijk, de website had kuren. “Ik kom af” stuurde ik terug.

Ik geniet terug. De twee jonge, enthousiaste kerels vertellen over wat hen bezighoudt, wat ze nog willen doen en of Velt wil meedoen. Ja jong, heel graag! Ik popel al om op onze volgende bestuursvergadering mijn Veltcollega’s mee enthousiast te maken.

Mijn eigen kleine serre, mijn Veltafdeling en nu de grotere buurt ook nog. Ik wil heel graag een schakel zijn om de klimaat- en milieuproblematiek aan te pakken. Ik weet wel dat ik de grote wereld niet kan verbeteren. Maar ik wil wel een druppeltje op de hete plaat zijn. En er zijn zo al veel druppeltjes! En die vinden elkaar!

Wat gaat daar van komen???

door

Witte Salie

Witte Salie of Salvia apiana, op de Velt-markt dit voorjaar kreeg ik er zaadjes van.

Wist ik veel dat dit zo’n bijzondere plant is. Hij zou gebruikt worden om huizen en personen ritueel te reinigen en van boze geesten te ontdoen. Maar om daarin te geloven, ben ik net iets te nuchter. Wat me wel interesseert, is dat als je deze plant brandt en de rook verspreidt, deze bacteriedodend is. Dus in tijden van ‘winterverkoudheden die maar niet uit huis geraken’ wil ik dat wel eens proberen.

Dus ik heb de zaadjes in een bakje gezaaid. Dat was niet zo makkelijk. Het duurde heel lang eer er iets opkwam en ondanks de beste zorgen kwijnden enkele plantjes terug weg. Drie kon ik er overhouden en voorzichtig in potjes verplanten. En ze groeiden.

Na de Ijsheiligen heb ik de potjes in de serre gezet. Eentje kreeg bladluizen, werd dagelijks liefdevol afgespoeld met water en kwam er terug door. Ondertussen staan ze in volle grond in de serre en doen het goed.

Voor de winter ga ik ze wel terug oppotten en binnen zetten want deze Salvia zou absoluut niet tegen vorst kunnen.

door

De eerste rijpe tomaten

Elk jaar is het reikhalzend uitkijken naar de eerste rijpe tomaten!

Dit jaar zijn ze wel heel vroeg dankzij de nieuwe serre. Winnaar is deze keer een kerstomaatje ‘Sungold’ dat ik kreeg als plantje van Jan. Vanavond zullen de eerste zes tomaatjes eerlijk verdeeld worden onder ons vieren. 😉

De zoon in Leuven zal nog even moeten wachten. Die wordt nochtans ook niet misdeeld. In het weekend gaan we zijn vuile was halen en zorgt moeder de vrouw (ikke dus) voor een nieuwe lading propere kleren en eten. Zo ook fruit uit de tuin.

Straks zal ik voor mezelf ook zo’n doosje plukken. Ik start vanavond weer met een serie van vier nachten en ik zie het (niet) helemaal zitten. Liefst van al zou ik onze mensen allemaal buiten leggen deze nacht. Onder de bomen in onze tuin en dan samen luisteren naar de kwakende kikkers. Dan zouden ze wel rustig zijn.

Een buitendouche en een zwemvijver in de tuin, dat zou nu ook van pas komen…

Maar straks eerst die eerste rijpe tomaten proeven. Sungold zou een heel zoet tomaatje zijn, ik ben benieuwd.

Andere tomaten die ik zelf gezaaid heb en die daar ook al veelbelovend hangen : Cosmonaut Volkov, Sacharnaja Sliva Krasnaja, Alicante, Potager de Vilvorde, Anna Russian, Black Plum, Belarus Orange en Tel-Aviv Train. De zaden kreeg ik van ‘Velt-tomatenman’ Eddy Ceyssens.

door

De serre

Buurman riep over de afsluiting of de Sint of de paashaas geweest was.

Nee jong, hard voor gewerkt en gespaard. Ik droomde al lang van een serre, zo één in smeedijzer zoals hier. In mijn dromen stond daar ook een tafeltje en stoeltjes in en een boekenkast met allemaal tuinboeken. Tussen de tomaten en de tuinboeken zou ik daar dan met tuinvrienden thee drinken. Zie je ons al zitten? 😉

Maar omdat ik het sparen beu was en bijlange nog niet het bedrag bereikt had dat ik voor zo’n serre nodig had, vond ik een alternatief. Via Velt natuurlijk, ha ja. Want een serre uit een ordinair tuincentrum, dat wilde ik niet. In het velttijdschrift ‘Seizoenen’ staat regelmatig een advertentie van Hobbyserres Stappaerts. Zij zijn begonnen met serrebouw door professionele serres die niet meer gebruikt worden, af te breken en met die hoogwaardige materialen hobbyserres te bouwen. Dat vind ik een prachtig initiatief! Door recyclage zelfs betere kwaliteit verkrijgen, is dat niet fantastisch?

We brachten dus een bezoekje aan hen in Tielen. We kwamen terecht aan een gewoon huis in een gewone woonwijk. Vanachter ‘op den hof’ stonden de toonserres en in een schuurtje was hun bureau. Zo sympathiek! Leo en Kim gaven ons een zeer degelijke uitleg.

Ondertussen bouwen ze ook serres met nieuwe materialen. Daar ze in tweedehands alleen zo van die lelijke aluminium hebben en ik dat echt niet graag zie, gingen we toch daar voor. We kozen een mooie zwarte van 4,50 op 3 meter.

Je kan kiezen of je ze zelf plaatst of laat plaatsen. Met geen ‘handige harry’s’ in huis, kozen we voor het laatste. Op een halve dag was het geklonken.

En toen kon ik de ‘grondwerken’ doen : gras afplaggen en grond luchtig maken. Buiten regende het en was er een gure wind maar ik kon toch ‘buiten spelen’. Daarna een weggetje gemaakt met oude dakpannen en gehakseld hout. Onze knotwilgen kwamen hiervoor weer eens van pas : takken die te laag groeien, snoeide ik weg en duwde ik door de hakselaar.

De tomatenplanten die ik gezaaid had en die in onze living al danig in de weg stonden, konden er eindelijk in. Tussen de planten nog enkele dakpannen op de grond gelegd. Want ik wil niet op mijn grond stappen. Zo moet ik net als in de moestuin nooit spitten. Luie tuinier die ik ben. Ik heb in ieder geval het gevoel dat ik me hier nog enorm ga amuseren.