Hoe verwijder ik brandnetel uit mijn tuin?

 

Deze vraag kreeg ik onlangs van iemand.  Ze zei er direct bij : ” Nu gaan we wel moeten spuiten want we hebben al vanalles geprobeerd en we krijgen het echt niet weg.”

image

Ai ai, hier was werk aan de winkel.  Brandnetel kan zich inderdaad gedragen als een hardnekkig onkruid.  Maar het is ook een hele toffe plant!  Eerst en vooral is het al een belangrijke waardplant voor vele vlindersoorten.  Zij leggen hun eitjes graag op de brandnetel.  De rupsen die daar dan uitkomen, hebben de plant nodig als voedsel.  Deze rupsen worden dan graag gegeten door onze insectenetende vogels zoals de nachtegaal.  Daarom heb ik graag brandnetel in ons vogelboske.

 

Als je brandnetel weg wil, doe je dat best nu.  De jonge plantjes komen net boven en er staan nog niet te veel andere (on)kruiden.  Van brandnetel kan je echt genieten!  Vergeet dat dure fitnessabbonnement.  Sporten in een muffe sportzaal is toch niet leuk.  Trek je kinderen hun caoutchou bottekes en een jasje dat vuil mag worden aan.  Doe hetzelfde voor jou.  Ook een stevig paar rubber handschoenen heb je nodig.  Alhoewel mijn grootmoeder zei dat wat brandnetelprikken goed zijn tegen reuma, vind ik al dat geprik toch ook niet leuk.  Neem je spitvork mee, (ne riek, zeggen ze bij ons) en dan begint het genot.  Luister eerst eens goed naar de vogels in je tuin.  Die beginnen al serieus het hof te maken aan elkaar.  Romantisch, he?

image

 

Dan begin je met je spitvork alle brandnetels uit te graven.  De grote brandnetel is een wortelonkruid.  Hij heeft zo van die stevige, lange, gele wortelstokken.  Je kan die helemaal volgen en uittrekken.  Voel en ruik de aarde.  Voel hoe je het warm krijgt en al je spieren aan het werk zijn.  Hoeveel calorieën zou je nu wel aan het verbranden zijn?  Gratis…  Je zal ook wel wat regenwormen tegenkomen.  Die kan je aan je kippen geven.  Dan zijn die ook content en belonen die je ook nog eens met een extra eitje.  Ik verwijderde op ongeveer 2 vierkante meter grond de brandnetelwortels op een uurtje tijd.

image

Ik verwijder nooit alles maar gebruik deze methode om hem in toom te houden.  Zoals ik al zei, hou ik wel van brandnetel.  Je kan er echt waar, heerlijke soep van maken!  Ik heb de jonge topjes geplukt en dan nog eens rondgewandeld in de tuin.  Ik vond ook al wat roomse kervel dat kwam piepen, wat malse blaadjes kleine pimpernel en nog een beetje groene selder.  Ook nog een restje prei uit de moestuin, een verdwaalde pastinaak en een patatje en ui daarbij.  De ui, prei, pastinaak, groene selder en patatje heb ik aangestoofd in wat olijfolie.  De groenten onder water gezet.  Hoeveel water, weet ik niet hoor.  Ik doe dat op ’t zicht.  Heb er ook nog wat groentebouillon bij gedaan.  Dat 10 minuutjes laten koken.  Dan de brandneteltopjes, roomse kervel en kleine pimpernel erbij en nog even laten opkomen.  Kruiden met peper en kruidenzout naar smaak.  Een zalig soepje!

image

Zo zie je, de grote brandnetel is een super plant!  Hem zomaar kapot spuiten, is echt zonde… Lees verder

Moestuintje klaarleggen…

imageTwintig jaar geleden deed ik het zoals mijn vader en schoonvader : in het begin van het seizoen de grond omspitten.  Zo’n hard labeur!  Gelukkig ben ik ondertussen slimmer geworden.  Spitten is echt niet goed voor de bodem.  Het brengt je bodemleven uit balans.  De micro organismen die zorgen dat voedingsstoffen bij je planten geraken, worden massaal vermoord. Ze worden weggerukt uit hun plekje en bedolven onder nieuwe aarde.  Daarbij breng je ook de zadenbank van onkruidzaden die in je bodem zitten aan de oppervlakte zodat die allemaal vrolijk kunnen ontkiemen.  Resultaat : een explosie van eenjarige onkruiden!  Derde reden om het niet te doen : het is heel slecht voor de rug en niet plezant.

image

 

Wat doe ik dan wel?  In de winter de gond die bloot komt te liggen, bedekken met vanalles.  (Grond ligt echt niet graag bloot, hoe zou je zelf zijn als ’t zo koud is?!). Grasmaaisel, bladeren, compost, … al die dingen zijn perfect.  Dit jaar had ik zelf niet veel compost gemaakt dus ik ben een remorque vlaco compost gaan halen.

image

 

Mijn tuintje had ook wel een boost nodig.  De knotwilgen achter de laatste perceeltjes waren met alle voedsel gaan lopen.  Van het ene jaar op het andere had ik ineens maar potlooddunne preitjes meer en mijn rode kolen leken meer op rode spruiten.  Wat was hier aan de hand?!  Met de woelvork eens in de grond gestoken en wat bleek.  Mijn grond was keivast geworden en zat vol kleine boomworteltjes.  Dan heb ik wel gezwoegd.  Alle worteltjes eruit gehaald en phacelia, een groenbemester ingezaaid.  De twee knotwilgen achter het tuintje met de grond gelijk gemaakt.  Een rijtje van acht is even mooi als een rijtje van tien hoor.   De drie percelen phacelia stonden deze zomer  prachtig te bloeien!  En een hoop bijtjes dat we hadden!  Zalig…

Als de eerste drie perceeltjes leeg gegeten waren en de phacelia door de vorst plat gevallen, heb ik alles bedekt met de compost.  Dat vond ik een plezant werkje, 36 kruiwagens compost heb ik uitgevoerd.  Compost of het Zwarte Goud : zalig vind ik dat!  De compost rook heerlijk naar verse bosgrond en was gezellig warm aan de handen.  Het was dan ook nog een zonnige, frisse dag.  Zie je me genieten?

image

Vandaag ben ik nog eens een remorque gaan halen maar nu met gehakseld hout.  Dit heb ik op de wegskes tussen de perceeltjes gelegd.  Die hou ik graag onkruidvrij.  Ik leg dan eerst een laag karton.  Als je in een woonzorgcentrum voor bejaarden werkt, raak je gemakkelijk aan veel karton (de dozen van de luiers).  Op het karton de houtsnippers en je bent een paar jaren gerust.

image

Voor mij mag het seizoen beginnen!  Ik ben er klaar voor…

 

Maand na maand : onze poel in februari

image“Het leven van de werkende vrouw is hard.”  Dat zegt één van m’n collega’s dikwijls.  En gelijk heeft ze. Vandaag ging ik de knotwilgen aan de poel onder handen nemen.  Ging…  Twee heb ik er kunnen doen!  Grrrr…  Het begon al deze ochtend.  Mijn boterham was nog maar net doorgeslikt of er hing al een collega aan de telefoon.  Er zijn wat problemen op het werk dus een andere collega moest ik hierover ook gauw eens inlichten.  Moest ook dringend nog een hoop was wegwerken en eer ik terug was van de winkel was het al tijd om eten klaar te maken.  Op woensdag kook ik tegen ’s middags want dan komt iedereen thuis eten.  Na de afwas kon ik nog niet beginnen.  De jongste dochter had een hoop moeilijk huiswerk, het lukte haar niet zonder wat morele ondersteuning.  En dan was het tijd voor de dansles.  Dochter weggevoerd en eindelijk een uurtje vrij voor de tuin.  Dochter terug gaan halen en gepasseerd langs het gezin vanwaar Karoo, onze hond komt.  Daar is terug jong leven in huis en had de kinderen beloofd dat ze eens naar de puppies mochten gaan kijken.  Eindelijk terug thuis nog één uurtje kunnen werken en dan was het donker.  Toeme toch!

image

En wat doe je dan met al die wilgentakken?  Ha, vlechten natuurlijk :

image

Geef mij nog maar wat tijd voor de tuin.  Want ik amuseer me er zo en ik heb nog zoveel plannen… Zaaaaalig!

Eigenzinnig kieken!

Sorteren is niet gemakkelijk!  En al zeker niet als hetgeen wat ik wil sorteren er een andere mening over heeft.😩

Het zit zo : drie jaar geleden vond mijn schoonvader een kieken dat ‘van de camion gevallen was’.  Ja echt, dat gebeurt he!  Wij hebben ooit achter zo’n camion gereden.  Het ene kieken na het andere zat langs de kant van de weg.  Dus mijn schoonvader bracht dat beestje natuurlijk bij ons.  Ze fleurde op maar bleef wel nogal bleekjes zodat ik niet door had dat ze vlot eitjes aan het leggen was.  Daarbij hadden die eitjes net dezelfde grootte en uitzicht als die van mijn zijdehoentjes.  Ramp o ramp, die eitjes onder een broedend zijdehoentje gelegd met als resultaat allemaal “verbastadeerde” zijdehoentjes.  De haantjes zijn in de kippensoep terecht gekomen.  Ja sorry he zeg, dat is echt wel veel beter vlees dan dat uit de winkel hoor!  Een kipje is gepakt door de vos… dachten we.  Drie weken later kwam ze met twaalf wandelende eitjes tevoorschijn!!!  O help, allemaal ” verbastadeerde” kuikens!  Wel heel lief en mooi dus heel de nest heb ik op kapaza gezet.  Twee dagen later zijn ze al opgehaald.  Nu hadden we nog 1 niet rasecht kipje.  Maar wel een heel mooike en ze legt veel eitjes dus ze mocht blijven.  Maar niet in het kippenhok van de zijdehoentjes want haar eitjes lijken te veel op die van hen.  Dus een vergissing zou gemakkelijk terug kunnen gebeuren.  Ze mocht in het kippenhok van de Marans kippen.  Ja tereire, daar had zij een ander gedacht over!  Alles heb ik geprobeerd om haar daar te houden.  Het kleinste gaatje in de afsluiting was genoeg.  Of ze vloog vanop het terras van de kippenwoonwagen op de poort en zo trip trip trip, terug naar het andere hok.  Dan kon ze me zo bekijken met een gezichtje : ” ik wil liever bij mijn vriendinnen blijven, begrijp je dat dan niet?”  Ik antwoordde : “als jij niet oppast, ga je nog in de poule fricassee terecht komen!”  Dan keek ze me aan met kwajongens oogjes : ” dat kan jij toch niet over je hart krijgen”. Tja, ze wist het te goed dat ze gelijk had.image

Wat moest ik toch met dat eigenzinnig beest?!  Een tweejarige kip kan je toch niet meer verkopen!  Vandaag ontmoette ik de oplossing.  Een jongen uit ons dorp, een super dierenvriend heeft maar één kip meer.  Morgen ga ik ons sloeberke bij hem brengen.  En daar zal ze goed verzorgd worden, daar ben ik zeker van.  Lees verder

Onkruidprobleem!

Eigenlijk is dit een tegenstrijdige titel.  Ik heb geen probleem met onkruid.  Ik vind onkruid boeiend.  Helemaal rustig kan ik er van worden, van selectief wieden.  Kijken welke plantjes mogen blijven staan en welke ik er liefst uit heb.

Alleen in mijn kippenhok sta ik nu voor een uitdaging.  Ik vind dat mijn kipjes en ganzen in het gras moeten kunnen lopen.  Daarom heb ik mijn kippenhok in twee verdeeld.  Als in het ene deel het gras te veel te lijden heeft van pikkende en scharrelende diertjes, zet ik ze in het andere deel.  Dan kan het ene deel terug herstellen. Tot het andere deel weer rust nodig heeft.  Zover de theorie.  In ’t echt lukt het niet.  Mijn diertjes hebben er een andere mening over.  Volgens hen is het gras altijd groener aan de andere kant en ze verhuizen en kruipen door de afsluiting als zij het willen.  Tja, dan laten we het poortje maar open, he.  Als ze me met hun lieve oogjes aankijken, kan ik ze toch alleen maar hun zin geven😊.

Maar daardoor heb ik nu een ‘onkruidprobleem’.  In het eerste deel is het gras allemaal opgegeten.  Daar is dan iets heel boeiend gebeurd.  De Verbena bonariensis die in de border ernaast staat heeft zich uitgezaaid en heeft een terrein van enkele vierkante meters ingenomen.  Heel mooi in de zomer!  Een zee van paarse bloemen en een gezoem van jewelste van alle insecten die er hun hartje komen ophalen.

image

Het achterste deel, daar zit het ‘probleem’.  Tussen het gras heeft zich ridderzuring en grote weegbree gevestigd.  En dat heb ik niet graag.  Met ridderzuring kan je eigenlijk niks.  Ik ben dan regelmatig beginnen maaien met de grasmachine in de hoop dat ik de ridderzuring zou uitputten.  Maar dat is niet gelukt.  De planten begonnen hun blaadjes dichter tegen de grond te leggen en de grassprietjes ertussen werden verstikt of opgegeten door de gans en kippen.  En nu in de winter is al het gras weg en zie ik de ridderzuring al terug tevoorschijn komen.  Hoe krijg ik nu terug een groene weide?  Ik ging op zoek in het Onkruidboek van Velt.  Over ridderzuring las ik dat het een plant is die goed groeit in verdichte, zware, voedingsrijke grond.  De grond in mijn kippenhok dus, verdicht door veel op te lopen en heel voedingsrijk door alle “kippenkakjes”.  En je mag de wortel zeker niet in stukjes freezen want dan krijg je duizenden nieuwe planten.  Ik ga de uitdaging aan!  Met mijn spitvork ga ik alle planten uitsteken.  Daarna ga ik freezen om de grond terug luchtiger te krijgen.  En dan inzaaien met weidegras.  Ik denk dat dit de beste oplossing is.  Wat denken jullie?  Heeft iemand hier ervaring mee?  Graag jullie reacties…

 

Lees verder