Elk jaar is het reikhalzend uitkijken naar de eerste rijpe tomaten!
Dit jaar zijn ze wel heel vroeg dankzij de nieuwe serre. Winnaar is deze keer een kerstomaatje ‘Sungold’ dat ik kreeg als plantje van Jan. Vanavond zullen de eerste zes tomaatjes eerlijk verdeeld worden onder ons vieren. š
De zoon in Leuven zal nog even moeten wachten. Die wordt nochtans ook niet misdeeld. In het weekend gaan we zijn vuile was halen en zorgt moeder de vrouw (ikke dus) voor een nieuwe lading propere kleren en eten. Zo ook fruit uit de tuin.
Straks zal ik voor mezelf ook zo’n doosje plukken. Ik start vanavond weer met een serie van vier nachten en ik zie het (niet) helemaal zitten. Liefst van al zou ik onze mensen allemaal buiten leggen deze nacht. Onder de bomen in onze tuin en dan samen luisteren naar de kwakende kikkers. Dan zouden ze wel rustig zijn.
Een buitendouche en een zwemvijver in de tuin, dat zou nu ook van pas komen…
Maar straks eerst die eerste rijpe tomaten proeven. Sungold zou een heel zoet tomaatje zijn, ik ben benieuwd.
Andere tomaten die ik zelf gezaaid heb en die daar ook al veelbelovend hangen : Cosmonaut Volkov, Sacharnaja Sliva Krasnaja, Alicante, Potager de Vilvorde, Anna Russian, Black Plum, Belarus Orange en Tel-Aviv Train. De zaden kreeg ik van ‘Velt-tomatenman’ Eddy Ceyssens.
Lievesgarden toont ze al een tijdje op haar blog, de mooie plantencombinaties uit haar tuin. Ik kreeg goesting om haar voorbeeld te volgen en vroeg haar of het mag. “Graag zelfs”, antwoordde ze.
Misschien zijn er nog (tuin)bloggers die willen meedoen?
Papaver somniferum met Alchemilla mollisOenothera ‘African sun’ met een toorts die ‘onkruid’ was in een vriendin haar gras, blad van Iris, Alchemilla mollis en Nigella damascena Gele Lysimachia met Consolida ajacis, Lychnis coronaria, Nigella en Calendula. Het grote blad is van Inula Astrantia major ‘Star of Treasure’ met Geranium sanguineum, Geranium sanguineum var. striatum en Geranium cantabrigiense ‘Biokovo’Voor een hoekje dat je snel vol wilt : Phacelia met oranje Escholtzia en Lychnis
Vorig jaar tijdens de Ecotuindagen van Velt bezochten we ook de tuin van landschaps- en tuinarchitect Wim Collet. Daar zag ik iets tof in het gazon. Zoiets gelijkaardig wilde ik ook maken.
Ik heb nog heel veel mogelijkheden in onze tuin. Toen we hier kwamen wonen, zijn we gestart met heel veel gras dat ik beheerde als gazon. Hier en daar heb ik dan borders aangelegd. Elke keer pak ik een ander stukje aan en dat maakt het zo boeiend, vind ik. Hoe de tuin uiteindelijk zal worden, dat weet ik niet. Moet ik ook nog niet weten want dan is het spannende eraf… š
Eind augustus begon ik eraan : een vorm uitleggen met de tuinslang en dan gras afplaggen. Onze zonen bekeken het argwanend. “Moeke, wat gaat ge nu weer doen? En daarbij, dat is scheef!” Mijn lieve zonen uitgelegd dat dat de bedoeling was en dat ze wel zouden zien wat het ging worden.
In september zette ik wat vaste planten in de bochten en zaaide phacelia in. Kwestie van de bodem niet onbedekt de winter in te laten gaan.
In het voorjaar nog wat gespeeld met plantjes van elders uit de tuin en andere zaadjes. En nu begint het al ‘op iets te trekken’, vind ik. Oudste zoon bekende onlangs zelfs dat hij foto’s van de tuin genomen had voor op zijn kot in Leuven. Zalig hĆØ…
Fier op deze zelfgezaaide Echium š
‘Meer dan sprietjes’ is niet alleen de titel van dit bericht maar ook een boek uitgegeven door Velt, met heel veel foto’s erin uit onze tuin.
Meer dan sprietjes – de weg naar minder gazon Velt Lekker wild, zoveel mooier dan een ‘saai biljartlaken’
I don’t take coffee, I take tea my dear” … ’t zou uit mijn mond kunnen komen.
Dit liedje van Sting hoorde ik deze morgen op de radio en waar ik eigenlijk dacht over te bloggen, zal voor een volgende keer zijn. Eerst hierover iets vertellen…
Elke keer ik dit liedje hoor, word ik terug gekatapulteerd naar mijn studententijd.
Ik studeerde twee jaar ziekenhuisverpleegkunde. Maar de autoritaire dokters die hun frustraties afreageerden op ons, de studentes, was ik zo beu. Daarbij had ik ook minder interesse voor de technische kant van het beroep maar vond ik het enorm boeiend om te kijken hoe mensen reageerden en hoe ze zich voelden in het ziekenhuis. Daarom koos ik in mijn laatste jaar voor psychiatrische verpleegkunde.
Dat bleek een goede keuze te zijn. De stages op psychiatrie, de lessen psychologie, de verschillende therapieƫn waarover we leerden, enorm boeiend vond ik het.
Ik kwam terecht in een klasje met vier medestudenten. Ons lokaal was een slaapkamer op de ‘peda’. We maakten het er gezellig, hadden een wekkerradio om tijdens de leswisselingen wat muziek op te zetten en kwamen met ons vijven enorm goed overeen.
Leerkrachten konden soms al eens zeuren over die radio, vooral de dokters die kwamen les geven hadden weinig geduld en wilden dat die direct afgezet werd.
En zo stond op een bepaald moment dit liedje van Sting te spelen toen onze leerkracht ‘psychiatrische verpleegkunde’ binnen kwam. Iemand van ons wilde de radio afzetten maar hij deed teken te wachten. “Een boodschap”, was het enige wat hij zei. En toen zong Sting : “Be yourself, no matter what they say” Onze leerkracht zong het zinnetje mee en herhaalde en herhaalde het. Zijn blik sprak boekdelen. Wij waren muisstil, zelfs minuten na het liedje. De boodschap is aangekomen want zelfs nu nog, op moeilijke momenten, geeft het me kracht.
Hemelvaartsdag begon schitterend voor mij. Ik kwam buiten gestapt en een Koninginnenpage fladderde me tegemoet. Onze grootste en mooiste inheemse vlinder.
Ik was al lang ‘jaloers’ op vele van mijn ecologische tuinvrienden als ze foto’s van deze schoonheid in hun tuin postten. Ik zag hier vorig jaar pas voor de eerste keer een ‘versleten’ exemplaar en in het najaar een prachtige rups.
En nu kwam zo’n prachtig dier zomaar naar me toe gevlogen…
Koninginnenpage
In de tuin van Veltvriendin Veerle vlogen rond de appelboom veel kleine kevertjes. We wisten niet wat voor beestjes het waren dus heeft ze het even gevraagd in de Velt-groep. Het was de kleine rode weekschildkever of het ‘soldaatje’. Dit zijn zeer nuttige diertjes, ze eten bladluizen.
In haar appelboom zaten wel wat luisjes dus wij super blij dat die beestjes er waren. Voorbeeld van een ecologische tuin in evenwicht.
Kleine rode weekschildkever of ‘soldaatje’
Zaterdagavond mocht ik met de lieve wederhelft mee naar een feestje van een klant. Het was daar warm in dat zaaltje dus alle ramen werden open gezet. Kwam daar heel log en brommend een meikever binnen gevlogen en een golf van paniek ging door de zaal.
Ik zag een stoer uitziende kerel met een moordzuchtige blik in zijn ogen en een bierglas in zijn hand in beweging komen. Gelukkig kon ik net voor hem springen en het arme diertje voorzichtig uit de gordijnen plukken. Achter mij hoorde ik hem nog roepen : “Ai! Pas op!” Ja, het beest ging mij zeker verslinden! š
Ik draaide me om en met mijn meest gelukzalige glimlach zei ik : ” ’t Is ne meikever.” Ge moest diene mens zijn gezicht gezien hebben…
Voorzichtig heb ik de onfortuinlijke kever buiten gezet.
Meikever (niet op mijn hand, de foto die ze ervan namen, is niet zo goed gelukt)
Vanaf 22 juni is er hier terug jong leven in huis. De lieve wederhelft ziet het niet helemaal zitten maar heeft me toch ‘mijn goesting’ gegeven. Mijn verdriet over ons Karoo en het feit dat ik zo veel alleen thuis ben, heeft hem toch over de streep getrokken.
Zo stond er onlangs, plots in het midden van mijn tuin (ik zat op mijn hurkje te wieden en zette me even recht) de meest beruchte vergif spuitende tuinier van ons dorp vlak voor mijn neus! Wat mistte ik toen mijn stoere vriendin met haar trouwe hondenogen die me steeds door dik en dun verdedigde…
Rhodesian Ridgeback puppy’s
Maar de allerleukste beestjes dit weekend waren ‘haantje Frans met zijn kiekens’! We deden in zijn tuin mee met de Ecotuindagen van Velt en hebben ons enorm geamuseerd. Het weer was prachtig en we mochten 327 bezoekers verwelkomen.
groengenot 