Vorig jaar in september was ik op zoek naar nog enkele legkippen.  Het ras leghorn leek me wel eens leuk en dus ging ik op het internet zoeken naar verkooppunten.  Op google ‘leghorn’ ingetikt en zo kwam ik terecht bij de buggenhoutse kippenopvang.  De buggenhoutse …wat?!  Aanvankelijk vond ik het wel grappig.  Ik dacht aan kinderopvang maar dan voor kippen.  Tja…

Na wat opzoekwerk, vond ik het nog allesbehalve grappig.  Deze mensen redden kippen uit legbedrijven.  Legbatterijen zijn zogezegd niet meer toegestaan in ons land.  Maar die legbedrijven zijn niet veel beter.  Zo is er het bedrijf in Oudenaarde waar de mensen uit Buggenhout kipjes gaan redden.  Ze hebben daar 150 000 kippen verdeeld in hokken, 8 verdiepingen op elkaar gestapeld.  De beestjes zitten op draadgaas op elkaar gepropt.  Hun pluimen zijn vuil, gebroken of zelfs weg.  Pootjes gekwetst van de ongemakkelijke ondergrond.  Ze krijgen speciaal legvoeder en worden bijgelicht zodat hun legcyclus geforceerd wordt.  Als ze 14 maanden oud zijn, zijn de beestjes al helemaal uitgeput dus leggen ze bijna geen eitjes meer.  Dan worden ze geslacht.  Toppunt is dan nog dat dat vlees naar Afrika vervoerd wordt.  Voor ons Europeanen, is dat niet goed genoeg.  Transportkosten, milieubelasting, … wat zijn we ecologisch weer goed bezig he.

Dus ik wilde wel eens gaan kijken daar in die kippenopvang.  Berichtje gestuurd en ik mocht drie kipjes gaan halen.  Ik was aangenaam verrast.  Er zaten eendjes, hanen en kippen op ruime grasvelden.  Ze hadden enkele slaaphokken ter beschikking en je zag zo dat die beestjes goed verzorgd werden.  De nieuwkomertjes zaten apart en ’s avonds werd hen geleerd om in het hok te gaan slapen.  Rondlopen buiten, dat kenden ze helemaal niet.  Zelfs van een overvliegende duif konden ze enorm schrikken.  Zo zielig.

Ik kreeg drie ‘sloortjes’ mee naar huis, echt drie ‘gepluimde kiekens’.  Toen ik ermee thuis kwam, trok onze dochter haar neus op, “eikes!”, was haar reactie.  Ook de lieve wederhelft keek me vertwijfeld aan : “Wat heb je nu weer gedaan?  Heb je daar geld voor betaald?”  Ja, ik had 6 euro per kip betaald om de werking van de opvang te steunen.  De kipjes in het nachthok gezet bij de andere kippen, het was ondertussen donker.  Zo konden ze aan elkaar gewoon worden.  Mijn dames konden hen dan leren wat je als kip hoort te doen.  Vooral scharrelen, goeie vettige pieren pakken en graantjes en keukenrestjes oppikken die je krijgt van het vrouwtje.  En af en toe een eitje leggen.

De volgende morgen waren mijn dames al druk bezig buiten.  Maar twee van de nieuwelingen stonden nog bedeesd te drentelen in het nachthok.  Nummer drie was nergens te bekennen.  Hoe ging dat ook weer?  K2 zoekt…  Uiteindelijk vond ik tussen de struiken een wit ei, van de nieuwe dus.  Maar madam was nergens te bekennen.  Ik vond zelfs geen enkele pluim.  Alleen het ei was een bewijs dat ze er geweest was.  Ze was gewoon met de noorderzon vertrokken.  De overblijvende beestjes zijn stilletjesaan kip geworden.  Ze gingen vlug mijn dames imiteren, ze gingen ook beter in de pluimen zitten en je zag ze zo opfleuren.  Alleen heb ik de eerste maanden van hen geen enkel eitje gekregen.  Tot nu.  De dagen beginnen te lengen en heel voorzichtig beginnen ze nu te leggen.

Heb ik hier nu goed mee gedaan, vraag ik mij af?  Voor de diertjes zelf, zeker wel.  Maar heb ik hiermee nu niet geholpen om het systeem in stand te houden?  Laat de legbedrijven maar bestaan, de kippen worden toch gered.  En het vlees dat verscheept wordt naar Afrika, daar moeten ze toch ook eten.

Zouden we als kippenliefhebbers toch niet beter de echte kippenrassen kopen in plaats van hybride rassen zoals leghorn?

Of zouden mensen door zulke initiatieven zich juist meer bewust worden van hoe we met ons voedsel omgaan?

Wat denken jullie?

Ik koop in ieder geval al lang geen ‘scharreleieren’ meer.  Als ik in de winter soms eens enkele eitjes koop, dan zoek ik er altijd van ‘kippen met vrije uitloop’.  Alhoewel die vrije uitloop ook beperkt is.  Geef mij maar een eitje van mijn eigen kipjes.  Die mogen echt scharrelen.  Een eitje van een gelukkige kip smaakt toch veel beter, hoor.