Gefopt!

Ik had het zo gehad met haar! Ze hing mijn voeten uit, niet te doen!

Zij is een krielkipje waar ik hier al over vertelde. Al vanalles had ik gedaan om haar in het kippenhok te houden : vleugel geknipt, gaten in de afsluiting dicht gemaakt, muurtjes verplaatst, … Als een echte Houdini kwam ze me elke ochtend over het gazon tegemoet getrippeld. Grr!

Zondag waren de buren op bezoek met Basil, hun bijna tweejarige Labrador. Hij komt heel graag bij ons. Zijn baasjes hebben een kleine tuin en bij ons mag hij zich steeds uitleven. Toen hij dat krielkipje ontdekte, kon zijn plezier natuurlijk niet op. Zij vond het minder leuk en krijste de hele buurt bij elkaar. Zo erg dat Basil zelfs niet meer durfde happen naar haar. Hilarisch! Haar uit haar benarde positie bevrijd, hopend dat ze nu wel zou geleerd zijn.

Ja tereire! Nog geen dag is ze in ’t kippenhok gebleven. Maandagavond stond ik mijn aardappelen te schillen toen ik haar weer door mijn borders zag struinen. De mulch en jonge plantjes vlogen rond haar oren. Toeme toch, wat moest ik toch met dat beest?!

Ik had die dag de buren wat geholpen in hun tuin. Er is een stukje dat ze opnieuw willen aanleggen (plezant!) maar daar staat nog wel wat onkruid.

En toen kreeg ik een ingeving! Ik heb een rennetje met de wanden en dak in kippengaas, dus zonder bodem. Als we dat in hun tuin zouden zetten, daar waar er nog gewied moet worden, bleef ze uit mijn borders en kon ze daar wat krabben. Buurman zag dat direct helemaal zitten. Zo moest hij niet meer op zijn knieën rondkruipen.

En zo deden we het. Nu is madame gefopt. En ik, ik ga een leasingmaatschappij … in kippen beginnen, denk ik. Volgende week komt de sukkel wel terug naar huis hoor, weer bij haar vriendinnen.

Verwachting…

Zoals een roos de bloem van de liefde is, zo zijn anemonen die van de verwachting.

Sinds eind februari en nu nog steeds staan de blauwe anemoontjes hier in de tuin te bloeien. Drie jaar geleden kocht ik enkele knolletjes Anemone blanda en ‘k heb me dat nog niet beklaagd. Elk jaar komen ze overvloediger terug. Ze zaaien zich zelfs uit. Anemone blanda is een margrietachtig bloemetje in lavendelblauw of wit. Ze kondigen de lente aan.

Wat me ook verwachtingsvol en content maakt, is de terugkomst van de metselbijen in onze insectenhotelletjes. Er zijn heel veel soorten, maar de allereerste die na de winter tevoorschijn komen, zijn de gehoornde metselbijen. Al twijfel ik of deze geen rosse metselbijen zijn. ’t Zijn in ieder geval heel rustige, vredelievende bijen. Er landde er ééntje op mijn neus terwijl ik probeerde foto’s te nemen (ja, dat krijg je als je uw neus in andermans zaken steekt) maar prikken, dat deed ie niet. Ze zijn heel belangrijk voor de bestuiving van planten dus ik koester ze.

Wat de liefde en verwachting betreft, ik heb hier vandaag nog een jong koppeltje betrapt. Achter een hoopje stenen dat ik wilde opruimen omdat één van mijn krielkipjes daar steeds op sprong en dan over de draad vloog. In de winter mag ze wel in de hele tuin scharrelen op zoek naar slakkeneitjes. Maar nu er jonge zaailingen opkomen, houd ik haar liever in het kippenhok.

Achter dat hoopje stenen lag ook een dakpan en daar zat Julia met haar Romeo op haar rug. ‘k Heb ze stilletjes laten zitten. Binnenkort kruipen deze schattige padden wel naar de poel. Daar zal Julia haar eitjes in lange snoeren afzetten en Romeo die nog steeds op haar rug zit zal ze uitwendig bevruchten.

Ook de buurman wilde zijn zaadjes kwijt. We ruilden sla, boontjes, broccoli en nog verschillende soorten groentezaden. Ook in de moestuin verwachten we dus weer vanalles. Laat de lente maar komen…

Changement de decor en het serretje

Ideaal om op een winderige zondagnamiddag te doen : een kweekkasje om jonge zaailingen op te kweken, ineen steken. Het was net of ik was nog eens met de Mecano aan ’t spelen.

Ik had binnen in huis al wat gezaaid maar door lichtgebrek zijn de jonge koolrabiplantjes dunne, ijle sprieten geworden.

De erwtjes, die zijn wel content

De wind ging buiten tekeer terwijl ik aan ’t knutselen was en ineens zagen we onze Mispelaar tegen de vlakte gaan. Toeme toch! En ik had er nog net kiwibessen tegen geplant. Het was de bedoeling dat die de gehele boom gingen innemen. Want deze zomer was de boom door de droogte kapot gegaan. Dat die nu zo snel het bijltje erbij ging neerleggen, dat had ik niet verwacht.

Tijd voor plan B dus, iets waarvan ik dacht dat het maar binnen een paar jaren zou moeten. Ik ga de boom in grote stukken zagen. De takken zijn echt mooi grillig. Die ga ik gebruiken om de borders af te boorden.

En de kiwibessen? Tja, daarvoor heb ik nu een ‘handige Harry’ met een strak plan nodig. Ene die een constructie kan maken daarvoor. Want het serretje, dat lag nog juist binnen mijn eigen mogelijkheden …

Hutsepot

Zo lang geleden dat ik dat nog eens klaargemaakt had : een lekker warme hutsepot.

Ik was aan ‘t snuisteren in het wekelijks aanbod van de buurderij toen mijn oog erop viel : een pakket met groenten en een recept voor hutsepot. Mmm! Van bioboerderij Wriemeling in Veltem-Beisem. Het water liep me al in de mond.

De boerin had in haar recept vier varkenshammetjes gestoken maar dat eten wij niet graag. In de plaats daarvan had ik nog twee bio kippenfilets in de vriezer zitten.

Ingrediënten:

4 varkenshammetjes

1 kg aardappelen

1flinke ui

500 g rapen

3 preien

1 boerenkool

4 wortelen

3 el olijfolie

tijm, laurierblad, peper, kruidenzout en mosterd

Maak de groenten en aardappelen schoon en snijd ze in grove stukken. Snipper de ui. Verwarm de olie en schroei het vlees dicht. Voeg de ui toe en laat die glazig fruiten. Voeg de aardappelen, groenten, tijm en laurier toe samen met 3 dl water. Plaats een deksel op de pan en laat alles samen zachtjes gaar koken gedurende 45 minuten. Breng op smaak met peper en kruidenzout.

Ik voegde veel meer water toe, wel 3l omdat ik graag ‘soepachtige’ ipv ‘papachtige’ hutsepot heb. In de moestuin vond ik nog de allerlaatste spruitjes en die heb ik ook nog toegevoegd. Geen hutsepot zonder spruitjes, vind ik. Die geven de zo typische wintersmaak.

Hier werd het in ieder geval gesmaakt…