Maand: november 2022

door

Klimaatterrorisme

Geweld, opzettelijk vernielingen aanbrengen, radicale en agressieve acties, ik heb het daar moeilijk mee.

En toen zag ik hoe ineens actievoerders voor het klimaat zich gingen vastlijmen aan kunstwerken. Of soep en verf over de kaders rond of glas voor waardevolle schilderijen gooien. Prachtige kunstwerken roepen emoties op. Dit willen vernietigen, is niet de juiste manier!

Vind ik …

Ik lees al een hele tijd vanalles over het klimaat en onze planeet. Dus wilde ik ook wel eens uitzoeken wat deze activisten doen en wat hun bedoeling is. En of hierdoor de maatschappij zich niet zal keren tegen iedereen die het goed meent met het klimaat. Ik had het gevoel dat al onze inspanningen nu kort en klein geslagen werden door enkele brute individuen die vooral amok willen maken.

Groot was mijn verbazing toen ik merkte dat wetenschappers en verenigingen zoals Grootouders voor het klimaat pal achter deze acties staan. Kunstwerken aanvallen is toch niet doelgericht? Wat heeft kunst met de klimaatcrisis te maken? Zouden ze niet beter vervuilende fabrieken besmeuren?

Blijkbaar doen TotalEnergy-activisten dit al lang. Maar de media pikt dit niet op omdat mensen daar onverschillig tegenover staan. Iets anders zoeken dan om aandacht te krijgen? Ik weet het niet maar vind dit fenomeen wel enorm boeiend.

Wat er nu ineens ook gebeurd is: de artistiek directeur van het SMAK in Gent wil samenwerken met de klimaatactivisten en hij roept andere directeurs op dit ook te doen. Hij vraagt aan ons de wanhoop en angst van de activisten te respecteren. Hij begrijpt dat het een kreet uit onmacht is. Dat ze met die acties ons oproepen om wakker te worden. Hoe fantastisch is dat?! Eigenlijk zou ik het boek van Prof. Dr. Ir. Jan Rotmans ‘Omarm de chaos’ , ook eens moeten lezen. Klimaatactivisten zorgen voor chaos.

Maar het is meer dan chaos. En het is niet zomaar iets van drieste individuen. Het is sociologie! En het heet: de ‘radicale-flanktheorie’. De acties van een radicale flank van een sociale beweging kunnen een enorm effect hebben op het succes van de volledige beweging. Dankzij deze acties komt het thema ‘klimaat’ veel regelmatiger in de media. Zelfs de grote massa spreekt er ineens over. En natuurlijk veroordelen ze de acties. Maar het zorgt er wel voor dat ze nu gaan luisteren naar het meer gematigde deel van de beweging. Ik snap wat ze bedoelen. De activisten creëren een podium waar het gematigde deel nu wél mag verkondigen wat het probleem is. Zij worden nu ineens niet meer als zo extreem gezien.

Eigenlijk zijn die activisten onze stormfuseliers in de strijd tegen de klimaatcrisis. Het zijn martelaars.

Dan wil ik dit podium toch even gebruiken om jou te vragen of jij het ECT, energiehandvestverdrag kent? Het is een verdrag van onze regeringen met de fossielebrandstofindustrie om ervoor te zorgen dat we zeker zijn van energie. Maar als regeringen maatregelen willen nemen tegen de klimaatcrisis die nadelig zijn voor deze industrie, moeten ze miljarden aan schadeclaims betalen. Willen we de mensheid kunnen redden, moeten we uit dat verdrag stappen. Frankrijk, Nederland, Duitsland, Slovenië, Italië en Spanje willen een gecoördineerde Europese uitstap. Onze Vlaamse regering wil dat niet. Daardoor kunnen we dus niet gaan investeren in hernieuwbare energie. Word jij daar ook zo boos van? Hier kan je de petitie tekenen om onze beleidsmakers te vragen toch eens goed na te denken.

Wist je dat er op de klimaatconferentie in Egypte deze dagen, 636 lobbyisten uit de fossielebrandstofindustrie druk aan het onderhandelen zijn om onze regeringsleiders te overtuigen vooral bezig te blijven met uitstoten? En wist je dat de berekening van de individuele C02-voetafdruk ook van hen komt? Zo focussen we meer op onszelf. Het eerst in eigen boezem kijken voor we anderen veroordelen, is ons steeds geleerd. Goede tactiek he om de massa braaf te houden zodat zij verder kunnen met hun verwoesting? We zullen wij wel zingen voor het klimaat!

Wist je dat er ook enorm veel geld gegooid wordt naar marketing om ons te laten geloven dat die industrie duurzaam is? Filmpjes en dure commercials over hernieuwbare energie projecten waar ze mee bezig zijn. Met al dat geld zouden we het écht kunnen doen. Want dit gaat over 5% van hun business. Voor de overige 95% blijven ze gas ontginnen en olie opboren want daarvan worden ze rijk.

En wij arm. De klimaatcrisis is ook een sociale crisis. En daarmee denk ik nu aan de tijd van Daens en de arbeidersbeweging. Zij kwamen ook in opstand en brachten vernielingen aan. Misschien is de tijd van zingen voor het klimaat inderdaad voorbij? Ik vind dat heel sympathiek en creatief. Maar het heeft ons niks, nada, noppes opgebracht. Sinds de oprichting van het IPCC is de jaarlijkse CO2-uitstoot alleen maar verhoogd. Onze stormfuseliers dan toch koesteren?

Wat denk jij van deze crisis en chaos?

door

Mooie plantencombinaties begin november

Hier is nog steeds wel wat kleur in de tuin ook al is het al november.

Van de tuin- blog- en Veltvriend had ik vorig jaar veel nieuwe plantjes gekregen. Daardoor is mijn bloeiboog nu nog beter gevuld. Nee, een bloeiboog is geen houten of ijzeren boog met bloemen. (Al staat dat hier ook in de tuin). De bloeiboog is de periode gedurende het jaar dat er voor bijen en andere bestuivers bloemen, dus nectar en stuifmeel als voedsel aanwezig is. Het is belangrijk dat er vanaf februari voedsel te vinden is. Hier in de tuin kunnen bijen dan smullen van het stuifmeel van de wilgenkatjes. De wilgen worden daarom nooit allemaal tegelijk geknot. Katjes groeien namelijk op tweejarig hout. Ook sneeuwklokjes, krokussen, Helleborus en Bergenia zorgen hier voor vroege bestuivers.

Maar ook late vogels hebben nog voedsel nodig. Vandaag kwam ik nog een dikke, brommende hommel tegen. Ze deed zich tegoed aan de bloemetjes van Isodon longitubus.

De blauwe bloemetjes van Isodon longitubus op de voorgrond met Aster ‘Pink Button’s’ en Sedum ‘Herbstfreude’ erachter

De kleine blauwe bloempjes van Salvia greggi ‘Blue Note’ die al de hele zomer bloeit met erachter een gezaaide Gaillardia (uit de Malderse zadendoos)

Een hele oude Chrysantemum die ik ooit kreeg van mijn schoonmoeder. Zij heeft hem gekregen van haar grootvader. Het is een variëteit met heel slappe stelen. Daarom heb ik hem achter het lavendelhaagje gezet en zeer nauwgezet regelmatig van ‘Chelsea Chop’ gedaan. Dit is een snoeimethode waarbij je in de maand mei de toppen van de plant wegneemt waardoor die bossiger en meer compact uitgroeit. Desondanks heef hij het nog moeilijk zoals je ziet. Maar omdat hij zo oud is, mag hij blijven.

Dianthus superbus, prachtanjer die ik kocht bij Bloemerij staat nu nog in bloei.

Bloemetjes van Strobilanthes rankanensis met het gemarmerd blad van Brunnera ‘Alexander’s Great’, ideaal voor in een schaduwhoekje.

door

Hoe zit dat hier met die poel?

Toen we hier in 2009 kwamen wonen, lieten we met hulp van Natuurpunt een poelgracht graven achteraan onze tuin. Al snel zat daar heel veel leven in: verschillende soorten libellen, kikkers, salamanders, padden, krinkelende winkelende waterdiertjes. Echt tof! In de weide achter onze tuin groeiden vooral boterbloemen en pinksterbloemen. Het was hier heel romantisch en biodivers.

Maar een jaar of acht geleden, veranderde de bemestingsfrequentie van de weide. Waar er vroeger een keer per seizoen hooi geoogst werd, was dat nu drie keer. En drie keer per seizoen kwam de beerkar kwistig met sleepslangen vloeibare mest sproeien. Of grote karren vaste mest werden tot over de perceelsgrens en tot in de poel gestrooid. Enkele weken na zo’n bezoek, zagen we dan dat het water in de poel bruin werd.

Kikkers verdwenen. Libellen zagen we niet meer. Padden hadden we nog wel. Tot enkele weken na zo’n bezoek. Door al die mest legden ze steeds het loodje.

Ik moet toegeven, het is niet alleen door al die mest. Ook de klimaatcrisis doet het leven in onze poel geen goed. Door de langdurige droogte hadden we al snel heel weinig water in de poel. Daardoor was de stikstofconcentratie natuurlijk ook veel hoger. In de maand mei hadden we nog een stinkende brij vol muggen. Eigenlijk had ik dat water als vloeibare meststof kunnen verkopen!

Het is nu november en de poel staat nog steeds kurkdroog. Vorig weekend hebben we gemaaid. En deze week is de mestkar nog eens geweest. Of dat er hier ooit nog leven zal terugkomen? Ik weet het niet. Met ons nieuwe project ben ik heel blij. Hier hebben toch al wat diertjes een veilig onderkomen gevonden.