Deze maand hebben we een beetje ‘gewerkt’ in onze poel. Allee ja, gewerkt, lees : spelen, plonzen en plodderen. Het wateroppervlak was nogal erg begroeid geraakt met vooral gras. Zo erg zelfs dat onze hond dacht dat ze een korter wegje kon nemen, langs het gras wilde wandelen en helemaal kopje onder ging. Nu moet je weten dat ze helemaal niet van water houdt! Zelfs van een beetje regen heeft ze schrik! Ze zal haar plasje dan wel ophouden en niet naar buiten gaan.😜 Ik heb het gras dus verwijderd.
Nog steeds veel leven hier : kwakende kikkers, salamanders, tientallen kleine padjes, libellen en veel mooie brommende beestjes… De poel zal dit jaar niet meer leeg komen te staan, denken we.
Water in de tuin … Dat is genieten!
We hebben ons wel serieus uitgeleefd tussen de bloemen. Het concept is trouwens heel tof. Er staat een karretje waar je snoeischaren, emmers en water vindt. In de brievenbus die er hangt, mag je de centjes stoppen. Voor tien bloemen vragen ze 5 € en voor een ruikertje van twintig bloemen, 9 €.
Op 27 mei was onze tweede ‘bevalling’ en kregen we twee lieve lichtbruine kuikentjes, kruising tussen het baardkrieltje en onze rode zijdehoenhaan. Het zijn schatjes, onafscheidelijk van elkaar. Maar ze lopen bij de zijdehoentjes en als ze gaan beginnen eieren leggen, vergroot mijn probleem alleen maar.
Met twee ‘Velt-vriendinnen’ bezocht ik vorige week de Kruidtuin in Leuven. Madrina van 
Eigenlijk was het de bedoeling dat we een fotozoektocht gingen doen. Maar die was veel te moeilijk. We moesten op zoek naar gaten in houten deuren, roosters over water, engeltjes,… Maar wij hadden veel te veel interesse in de planten zelf. Wat het eerst onze aandacht trok, waren de perkjes gazon. Zo gelijk, zonder een klavertje of ander soort plantje. Dat kon niet zonder pesticiden, dachten we. De twee tuinmannen die een beetje verder aan ’t werken waren, gingen we daarover wel eens op de rooster leggen. Den oudste kwam niet meer uit zijn woorden bij zoveel vrouwelijk schoon. Maar de jongsten, die scoorde. Hij werkte er nog maar zes maanden, zei hij, maar al die tijd had hij er nog niks van pesticiden gezien. Ze hebben wel een speciale grasmachine. Het gras wordt er mee plat geduwd en dan afgekapt. Zo ligt het plat op de grond en kunnen zaden van andere planten niet wortelen. Goed gevonden, alleen kost zo’n machine wel negen duizend euro. Dan vind ik mijn levendige grasmat toch net iets mooier, hoor!
groengenot 