Met twee ‘Velt-vriendinnen’ bezocht ik vorige week de Kruidtuin in Leuven. Madrina van ‘Van hier naar daar’ had me dit goddelijke plekje al een hele tijd geleden aangeraden : “Moeke Hilde, daar gaan we jou de eerste uren niet buiten krijgen!”  En ze had gelijk!  Ik heb genoten, de hele dag!

Eigenlijk was het de bedoeling dat we een fotozoektocht gingen doen.  Maar die was veel te moeilijk.  We moesten op zoek naar gaten in houten deuren, roosters over water, engeltjes,…  Maar wij hadden veel te veel interesse in de planten zelf.  Wat het eerst onze aandacht trok, waren de perkjes gazon.  Zo gelijk, zonder een klavertje of ander soort plantje.  Dat kon niet zonder pesticiden, dachten we.  De twee tuinmannen die een beetje verder aan ’t werken waren, gingen we daarover wel eens op de rooster leggen.  Den oudste kwam niet meer uit zijn woorden bij zoveel vrouwelijk schoon.  Maar de jongsten, die scoorde.  Hij werkte er nog maar zes maanden, zei hij, maar al die tijd had hij er nog niks van pesticiden gezien.  Ze hebben wel een speciale grasmachine.  Het gras wordt er mee plat geduwd en dan afgekapt.  Zo ligt het plat op de grond en kunnen zaden van andere planten niet wortelen.  Goed gevonden, alleen kost zo’n machine wel negen duizend euro.  Dan vind ik mijn levendige grasmat toch net iets mooier, hoor!

Er wordt echt hard gewerkt in de Kruidtuin.  Zo moest ik lachen met de zusjes Boterbloem. Zusterlijk stonden ze naast elkaar, elk in een perkje van een vierkante meter, de kruipende en de scherpe boterbloem.  De scherpe boterbloem, statig met slanke, hoge stengels.  De kruipende boterbloem daarentegen, die probeerde haar zuster te ‘overschoefelen’.  Die moesten ze echt elke week begrenzen en tot de orde roepen, dat zag je zo!

Niet alleen planten kan je in de Kruidtuin bewonderen.  Af en toe vind je ook een bordje met een gedicht.  Mooie, pakkende tekstjes!  Zo liet een bepaald zinnetje me niet meer los. Het beschreef zo mooi de gemoedstoestand waarin ik me bevond : ‘Kruiden gewassen tegen elk verdriet’  Ik had het een beetje moeilijk gehad de dagen ervoor.  Dan met twee goeie vriendinnen tussen de planten lopen, dat heeft me zo getroost…

Daarna nog even lekker gaan eten bij ‘Le pain quotidien’.  Dikke merci Karen en Hilde DP voor de super dag!!!  Gaan we nog eens doen hé?