De Narcissus poeticus, prachtig vind ik hem! Met zijn kleine zachtgele trompetje met rood randje. Hij staat nu in bloem, één van de laatst bloeiende narcissen. Het waren de eerste biobloembollen die ik kocht drie jaar geleden. En ik kan me niet voorstellen dat ik er zo veel in de grond stopte. Zoals beloofd, verwildert hij dus echt!
De dichtersnarcis, gedichten schrijven, doen we hier niet. De dochter beoefent wel een andere kunstvorm : dansen. Dit weekend druk aan het oefenen voor de danswedstrijd van gisterenavond. Alleen kon broer het zich weer niet laten. Zusje plagen, is liefde vragen …
Andere biobloembollen die nu nog steeds staan te schitteren : Narcissus jonquilla ‘Sundisc’
Gisteren had ik een date … een blind date dan nog wel. En nee, het was niet de date die pijn deed. Het was zalig!
Met kriebels in de buik trok ik met de trein richting Gent voor een blogdate. Organisator was Eilish, een meisje van bijna 50 zoals ik. Ik volg haar blog al lang, vind haar grandioos en moet dikwijls schaterlachen met wat ze schrijft. Maar ze heeft ook al heel wat meegemaakt en ik bewonder haar om hoe ze daarmee omgaat.
Op onze date waren we met zes bloggende dames die elkaar alleen nog maar online ontmoet hadden. Maar ook in levende lijve klikte het enorm. We lunchten in Le Pain Quotidien op de Korenmarkt, zijn daar rijkelijk lang blijven babbelen en dronken ’t één achter ’t ander. Het deed deugd, ik voelde me zo goed. Eilish, Anna, Matroos, Els en Heidi zijn nu mijn blogvriendinnen.
Vandaag doet het pijn. Ben deze morgen naar mijn ouders geweest om wat klusjes voor mijn vader te doen. Vol goede wil en heel naïef. Kieken dat ik ben! Ik werd direct uit mijn zevende hemel gehaald door weeral harde woorden en terug op de plaats gezet waar ik als kind altijd moest zitten, die van Assepoester. Nog steeds kan het me zo raken, nog steeds voel ik dat verdriet. Ik voel me als een koorddanser nu. Hij mag mijn zelfrespect niet meer afpakken! Ik heb zo hard gewerkt om dat te vinden! Maar hij is wel mijn vader en het leven is voor hem niet lief nu.
De klusjes heb ik heel braaf gedaan en vandaag sta ik mezelf toe om verdrietig te zijn. Blij dat ik het hier eens kwijt kan, wetende dat hij toch niet meeleest want hij vindt dit allemaal zever.
Maar vanaf morgen ga ik terug genieten! Van de natuur, mijn tuin en alle mensen die ik zo graag zie …
Een plantenkwekerij die vaste planten met biolabel kweekt, hoe prachtig klinkt dat! Die wil ik toevoegen aan mijn lijstje ‘Duurzame shops’ (in rechterbalk van deze blog)
De tip kreeg ik van een blog- en veltvriend en ging eens snuisteren op de website van deze kwekerij. Wauw! 3000 soorten planten, biologisch opgekweekt met compost en compostthee. En dat aanbod jong! Soorten waar ik zelfs nog nooit van gehoord had.
Je kan geen planten bestellen of laten opsturen want eigenlijk is de kwekerij kleinschalig. Maar je kan wel een wenslijst samenstellen en die meenemen. Hoe tof was dat! Enkele avonden met de tablet en een theetje in de zetel, wegdromen bij de prachtige foto’s van die planten en genieten. Bij elke plant die je op de lijst zet, verschijnt de plaats waar op de kwekerij je die kan zoeken.
Vorige week hadden we vakantie en kon ik de lieve wederhelft en dochter overtuigen om een dagje Nederland te doen. Ik moest wel beloven om ook wat te shoppen en eens lekker te gaan eten. Goed compromis toch hè?
Het was gezellig druk op de Hessenhof. Geen karretjes te vinden en iedereen druk bezig. Toen ik een medewerker aanklampte en vertelde dat het de eerste keer was dat we daar kwamen, werden we heel vriendelijk verder geholpen. Ik kreeg prompt een plantenlijst (allee, dik boek) met plattegrond van de kwekerij in de handen geduwd. En de plaats aangewezen waar normaal de karretjes stonden waar we dan even konden wachten tot er één teruggebracht werd.
En dan kon de ontdekkingstocht beginnen. Mannekes, zo tof! Tussen de verschillende ‘verkoopvakken’ vind je ook stukjes toontuin. En de moederbedden, daar mag je ook tussen lopen. Alles omringd door beukenhagen, bloesems aan de bomen, een toompje sierkipjes, twee honden die direct het hart van de dochter gestolen hadden, … ik voelde mij daar als een kind in een snoepwinkel.
‘k Heb mij eens goed laten gaan. Twee dingen op mijn lijstje waren niet voorradig maar er was zo veel wat ik in de plaats daarvan kon nemen. Om mezelf te troosten, heb ik dat dan maar gedaan 😜
Enig minpuntje : het was heel koud. Maar gelukkig was daar de gezellige schuur. Voor een belachelijk laag prijsje mag je daar jezelf bedienen met bio koffie, thee of fruitsap. De centjes leg je gewoon in een schaaltje. Er liggen overal tuinboeken en gerenommeerde tuintijdschriften. En gelijkgezinden vinden daar elkaar. Zalig!
Nog eens teruggaan, dat zie ik wel zitten. Maar de lieve wederhelft heeft het nu wel gezien 😉 en met mijn ‘autosnelwegfobie’ geraak ik daar niet alleen. Dus ben je ooit eens van plan om daar naartoe te gaan en je zoekt ‘compagnie’, dan offer ik me graag op om je te vergezellen…
Zondag mochten een veltvriendin en ik rondleidingen geven op Comité Jean Pain tussen de biobloembollen van Velt. We konden Het Verhaal vertellen en de mensen werden er zo enthousiast van. Daar kan ik enorm van genieten.
De zon was van de partij, vogeltjes zongen hun hoogste lied, het was volop lente …
Ook in onze voortuin komen mijn lievelingstulpjes in bloem : Tulipa Lilac Wonder.
Het loof van Nepeta ‘Veluw’s Blauwtje’ achter de tulpjes, belooft ook veel goeds…
Vroeger konden tulpen (die lompe, plastiekachtige soorten) me echt niet bekoren. Maar nu ik die kleintjes ontdekt heb, … Een verslaving aan biobloembollen dreigt zich hier te ontwikkelen! 😉
Tussen 15 mei en 15 juni 2019 zal je biobloembollen kunnen bestellen via Velt. Een catalogus zal bij ons volgende ledentijdschrift ‘Seizoenen ‘ zitten. Ben je nog geen lid van Velt? Bij mij kan je het steeds worden, we zijn terug met ons wedstrijdje begonnen. Geniet nog van de lente!!!
groengenot 