Dat ben ik hier vergeten te vertellen he. Eind vorig jaar kreeg ik ineens telefoon van onze plaatselijke journalist. Of hij eens een interview mocht komen doen voor Publideluxe.
Het was aan zijn oren gekomen dat ik Tuinranger voor Londerzeel geworden was en daar wou hij wel eens het fijne over weten. Al fluitend kwam hij den hof op. ‘Doef’ (dat is zijn bijnaam) fluit altijd. Zo hoor je dat ‘de pers’ eraan komt.
Publi nieuws is een lokaal krantje gezeteld in Puurs. De familie Baeté heeft een jarenlange traditie (vanaf 1860) in het brengen van regionale berichtgeving. Hun opvolgers, de familie Cools-Mertens (1972), hebben deze weg verdergezet. Met de Publi brengen zij nieuws over lokale ondernemers en verenigingen. Publideluxe is het chiquere broertje en verschijnt 4 keer per jaar. Het wordt verspreid op 60 190 exemplaren.
Ik vond het echt tof dat ze iets wilden brengen over de Tuinrangers. Laat de aanvragen voor tuinbezoeken nu maar binnenstromen. We zijn er klaar voor.
Eigenlijk is het hier super druk omdat ik weer met vanalles tegelijk bezig ben. Dus ik ging effe niet schrijven. Maar een mailtje van Loes doet me besluiten toch snel iets te delen.
Waarschijnlijk weet je wel dat de Europese erkenning van glyfosaat, ’s werelds meest gebruikte onkruidverdelger, afloopt op 15 december 2023? Elke lidstaat moet tegen dan beslissen of het voor of tegen een verlenging van het gebruik van glyfosaat is. Heel wat studies tonen aan dat glyfosaat heel schadelijk is voor het milieu en waarschijnlijk kankerverwekkend voor de mens. In Frankrijk wordt Parkinson erkend als beroepsziekte als je met glyfosaat moet werken.
En zeg nu zelf: het is toch heel tegenstrijdig dat we geen glyfosaat meer op onze oprit mogen spuiten omdat het te schadelijk is. Maar op ons bord mag het wel nog liggen. Deuh?! Ik word daar kwaad van. Jij ook?
Hier het mailtje dat Loes me doorstuurde:
Hallo allen,
ik kreeg volgend bericht binnen van ‘Voedsel Anders’:
Laat je stem horen tegen glyfosaat!
Op 6 oktober neemt België een standpunt in over het verbod op #glyfosaat. Het feit dat zowel gezondheids- als milieuorganisaties actie voeren tegen de stof, is veelzeggend. Dit is géén ver-van-ons-bed-show: glyfosaat is nu al wijdverspreid in onze bodems en wateren. Laten we samen de verdere verspreiding tegengaan! We ondertekenden de brief aan minister David Clarinval, Zakia Khattabi en Frank Vandenbroucke. Laat hier zelf je stem horen!
Nederlanders en Belgen kunnen een email versturen naar hun desbetreffende ministers. Wees snel, want op 6 oktober moet al een standpunt ingenomen worden. Hoe meer emails onze ministers krijgen, hoe beter ;o).
Ik heb natuurlijk al een hele tijd geleden gemaild. Laten jullie ook jullie stem horen voor vrijdag? Please? 🙂
Wat gaat het snel! Eigenlijk is 4 juni al 10 dagen voorbij maar ik geniet nog na. Die ochtend vlogen mijn ogen om 06 uur al open. Da’s echt niet normaal voor een nachtraaf als ik. Voordeel was dat ik rustig kon wakker worden en ontbijten.
Om 08 uur kwamen de eerste helpers den hof op. Toen Karen uitriep dat mijn papa er ook al was, schrok ik me een hoedje. Ze bedoelde gelukkig mijn ‘Veltpapa’ Frans De Smedt. De tenten werden opgebouwd, het Oxfam-café ingericht en Lies probeerde een systeem te vinden in de overvloed van plantjes die we gingen verkopen. Iedereen had zo ijverig gezaaid en gestekt dat we meer dan 400 planten hadden. Gewoon 1 € per plantje dan? Dat was het makkelijkst en bedoeling was toch vooral om mensen te ‘besmetten’ met groen genot. We verkochten er 300.
Er werden 288 bezoekers geteld. Maar op drukke momenten kwamen de mensen langs de twee poorten tegelijk. En dan is tellen moeilijk. We schatten dat het er meer dan 300 waren.
De avond ervoor hadden de mannen van Natuurpunt een nachtvlinderval opgezet. Naast heel wat toffe motten, zaten er zelfs nog meikevers in. Ze hadden ook een aquarium bij dat we vulden met water en beestjes uit de vijver. En ze hingen feromoonvallen op. Met determinatiekaarten en de ‘Obsidentify’ app werden de diertjes op naam gebracht. Alles werd op het einde van de dag natuurlijk terug vrijgelaten in de tuin. Ikzelf heb spijtig genoeg hun safari’s niet kunnen volgen.
Karen van Ortiga had een plaatsje onder de bomen uitgekozen. Daar liet ze de bezoekers zelf een anti-insecten rollertje maken op basis van etherische oliën.
Ook de Londerzeelse Tuinrangers waren aanwezig met een standje.
Na mijn rondleidingen doorheen de tuin, waren velen nog niet voldaan. Ze kwamen me ‘de pieren uit de neus’ vragen. Heel tof en gezellig! Jullie waren een zalig en lief publiek!
Dat jullie goed gedronken hebben, vonden de vrijwilligers van Oxfam heel tof. En ik vond het vooral gezellig dat er rond de middag spontaan picknickdekentjes verschenen.
En dan heb je natuurlijk ook nog bloggers die nooit om een geintje verlegen zitten. Vief, ik vond jouw (b)engeltje heel subtiel naast de serre, maar de dag erna. Menck daarentegen, die was veel gezwinder. Plotsklaps kreeg ik 3 varkens met een grote roze strik errond in de armen geduwd.
Rondleidingen, demo’s en beestjes speuren in ecotuin Groengenot
Op zondag 4 juni 2023 van 10 tot 17 uur, tijdens het weekend van de Velt ecotuindagen, gaan ook in de Zwaluwstraat 72/1 in Malderen de tuinpoorten open. Groengenot is een ecologische en klimaatbestendige tuin, maar bovenal een tuin om van te genieten. Velt is de vereniging voor ecologisch leven, tuinieren en koken. Ze organiseert elk jaar tijdens het eerste weekend van juni deze tuinhoogdagen. Meer dan 250 tuineigenaars in Vlaanderen, Brussel en Nederland doen hieraan mee.
Allemaal samen
De afdeling Velt Neer-Brabant, insectenwerkgroep Voelspriet van Natuurpunt en Oxfam Londerzeel hebben de handen in elkaar geslagen om er in Groengenot een onvergetelijke dag van te maken.
genieten
Sinds 2009 genieten Hilde en Franky samen met hun kinderen, hond en kippen van deze tuin. Hilde is vrijwilliger bij de lokale afdeling van Velt en tuiniert zonder pesticiden. Naast haar job als nachtverpleegkundige is ze co-auteur van het boek ‘Onze Aarde Vieren – Enthousiasme in tijden van klimaatverandering’ en gaat ze binnenkort aan de slag als vrijwillige ‘Tuinranger’ voor gemeente Londerzeel. Ze wil graag tonen dat tuinieren zonder gif niet moeilijk of lastig is.
op een luie manier
Kom je graag te weten hoe je op een ‘luie manier’ een nieuwe bloemenborder aanlegt? Wandelen in de bloemenweide? Ontdekken hoe een ecologische zwemvijver werkt? Hoe je regenwater kan opvangen en in de tuin houden? De serre ontdekken? Of leren hoe je als moestuinier nooit meer moet spitten? Er worden meerdere rondleidingen gegeven, gespreid over de dag.
en verwend worden
De plaatselijke Velt-afdeling is aanwezig met een boekenstand en zelfgekweekte plantjes. Insectenwerkgroep Voelspriet van Natuurpunt komt kriebelbeestjes en waterleven determineren. Je kan een demo van Ortiga meepikken over hoe je een natuurlijke anti insectenroller kan maken. Dorst gekregen tijdens je bezoek? Ook de vrijwilligers van het Oxfam-café staan te popelen om je te verwennen.
gratis en vrijblijvend
Je kan gratis een kijkje komen nemen. Inschrijven is niet nodig. Mogen we jou verwelkomen?
Aan de vijver, naast het tuinhuis, waar niemand ons ziet zitten, hebben we twee gemakkelijke stoelen geplaatst.
Na het middagmaal, voordat de lieve wederhelft terug naar kantoor vertrekt, gaan we daar steeds even zitten. Hij met een tas koffie, ik met een theetje. En dan kijken we naar alles wat er op en rond het water gebeurt.
We voelen ons zoals toeristen op safari, in onze eigen tuin. Zo konden we al vijf soorten libellen/waterjuffers determineren.
Vuurjuffer, de eerste libel die bij onze nieuwe vijver verscheen.Azuurwaterjuffers, een koppeltje dat zich van ons gluren niks aantrokLantaarntje. De foto is serieus mislukt maar je ziet wel duidelijk het ‘lantaarntje’ dat ze achteraan meedraagt.Weidebeekjuffer. Heel mooi als ze rondvliegt zoals een vlinder.Adellijk bezoek: de Grote Keizerlibel. Groot en brommend, af en toe even gaan zitten terwijl ze haar legboor in het water doopt. Hopelijk heeft ze veel eitjes gelegd.
Gisteren kwam ik net met een grote bloemkool uit de moestuin toen dochter riep: “Moeke, er is volk!” Het tuinpoortje zwaaide open en Moniek en Frans, ‘mijn Veltouders’ stapten binnen. Wat een leuke verrassing! Ze hadden geen tijd om binnen te komen, maar een rondleiding in de tuin, dat zagen ze wel zitten. Na veel oh’s en ah’s zei ik dat ik volgend jaar graag terug eens zou meedoen met de Ecotuindagen van Velt. “Dan gaat ge nog eens moeten komen controleren of mijn tuin wel ecologisch genoeg is he”, grapte ik tegen Frans.
De pretlichtjes in zijn ogen verraadden dat hij een uitspraak ging doen en hij begon te vertellen. “Vroeger hebben wij veel tuinbezoeken gedaan. Zelfs tot in het buitenland en bij bekende tuiniers. Awel, er was geen enkele tuin bij die zo mooi is als de jouwe.” Zoiets uit de mond van Frans, dat kwam binnen. Hij heeft vroeger in het onderwijs gestaan en daardoor (het is waarschijnlijk beroepsmisvorming) kan hij heel goed verwoorden welke punten verbeterd kunnen worden. Ik kreeg er geen.
“Deze tuin moet gezien worden.” zei hij nog. Dus bij de volgende Ecotuindagen van Velt mag iedereen naar de home cinema komen.
Ik zag deze passeren bij enkele bloggers en wil de mijne er ook wel aan toevoegen. In deze donkere, eenzame Corona-dagen doen zo’n kleine gelukjes echt deugd.
Eerst en vooral het bloggen zelf. Het doel was een dagboek maken van onze tuin zodat bezoekers ook online een beetje konden volgen. Wie had gedacht dat ik daar zo ‘rijk’ zou van worden?! Ik heb de blogwereld ontdekt en ben zo blij dat ik daar deel mag van uitmaken. ’t Is een warme wereld. Er zijn zelfs vriendschappen uit ontstaan. Nog elke dag leer ik nieuwe mensen kennen. Enkelen mocht ik al ‘live’ ontmoeten. Met Vief zijn er zelfs al vage, wilde plannen om na de Coronacrisis van grote blogmeet te doen. Daar kijk ik naar uit …
Nog een klein gelukje: in de moestuin bezig zijn en ineens op de oprit een zwaaiende man met pet, mondmasker en boek in de hand ontdekken. De zon zat vlak achter hem en dus herkende ik hem niet. Tot hij zijn mondmasker even naar beneden trok. Mijnen ecomaat Frans De Smedt begot! Dat was zo lang geleden door die stomme Corona! Of ik iets kon doen met een ‘Vademecum Wilde Planten’? Want hij had dat boek dubbel gekregen. Niet alleen super blij met het boek zelf maar ook omdat hij daarvoor aan mij dacht. We hadden ook weer zo nen toffen babbel. Ik heb al zoveel geleerd van hem en zijn vrouw!
Eigenlijk een groot geluk: Velt! Momenteel liggen activiteiten stil, door de gekende crisis. Maar onderhuids en online is er zoveel aan ’t ‘broebelen’. Het Messenger-groepje van onze plaatselijke afdeling is actiever dan ooit. Er wordt gezeverd en gelachen maar ook serieus gewerkt. En regelmatig steken we elkaar een hart onder de riem. Wacht maar, als we terug in ’t echt gaan mogen samenkomen …
Nog zo een tof online ding: de Malderse zadendoos. Op een avond in september was ik aan ’t chatten met twee Malderse dames. Van ’t één kwam ’t ander en er ontstond een idee om een zadenruilsysteem op te zetten. Zaden die we zelf geoogst hadden of teveel gekochte zaden in een doos stoppen en die doos laten rondgaan. We lanceerden ons idee in de Facebookgroep van ons dorp en kregen heel wat reacties. De doos is ondertussen vertrokken en zit al bij de vijfde deelnemer. Benieuwd hoe dit experiment gaat aflopen …
Nog een zot gelukje: onze hond. Hoe ze steeds enthousiast en super blij is als we thuiskomen … Hoe ze merkt als iemand verdrietig is en dan haar kopje op je schoot komt leggen … Haar vriendschap is zo warm …
Ik weet niet wat dat tegenwoordig is, maar ik zie onze maatschappij zo polariseren.
Zo was ik vorige week getuige van een discussie tussen twee haantjes op de FB pagina van Natuurpunt. Blijkbaar laat Natuurpunt zich sponsoren door Horta, een tuincentrum van ‘de boeren’. Het ene haantje vond dat niet kunnen. Want als je op de website van Horta terecht komt, word je aangespoord om een robotmaaier te kopen. En door robotmaaiers worden er tegenwoordig zoveel egels gekwetst. Horta verkoopt ook vlotjes ‘gewasbeschermingsmiddelen’, vergif . Ik snapte dus volledig zijn punt.
Maar het andere haantje had het over de vrijheid van keuze voor kort of lang gras. Voor netjes of wild. Hij had ook gelijk natuurlijk. Maar zoals echte haantjes, ze gaven allebei niet toe. Of ze er uiteindelijk uitgeraakt zijn, weet ik niet. Maar het liet me niet los. Waar ik eerst volledig in het ene haantje zijn standpunt mee was, begon ik te denken: “waarom doet Natuurpunt zoiets?”
En ik denk dat ik het snap. Groene jongens (en meisjes) hebben altijd lijnrecht tegenover de landbouwers gestaan. Er is inderdaad heel veel misgelopen in de gangbare landbouw. Maar vanuit de landbouwers hun standpunt lijkt het wel of ‘die groenen’ niet snappen dat het die mensen hun broodwinning is. Polarisatie dus …
Onze milieu- en klimaatcrisis wordt catastrofaal en als we ieder aan onze kant van ons gelijk blijven staan, gebeurt er niets. Dus in die optiek snap ik waarom Natuurpunt reclame maakt voor Horta. Ik kom regelmatig in de plaatselijke Horta vestiging, niet voor gewasbeschermi… vergif dus, maar wel voor kippeneten. En ik heb inderdaad gemerkt dat er daar ’t één en ’t ander aan het veranderen is. Ze bieden nu ook natuurlijke vijanden aan ipv vergif voor plagen in de tuin. Je kan er nu ook nestkastjes van Natuurpunt kopen. Er is dus toenadering en de natuur kan daar alleen maar wel bij varen. Ook Velt beseft dat met hun enorme expertise over ecologische teelt van groenten, ze de landbouw kunnen helpen en wil daar nu gaan op inzetten. Prachtige voorbeelden van depolarisatie!
Rond de klimaatverandering is er ook zo veel polarisatie. Je hebt de ‘believers’ en de ‘non-believers’. Er zijn wereldwijd talloze bewijzen geleverd door wetenschappers van het IPCC dat de klimaatopwarming een feit is én dat het veroorzaakt is door de mens. En toch blijven sommige randwetenschappers proberen om mensen van het tegendeel te overtuigen. Waarom toch? Het draait om geld. Want een wetenschapper die een belangrijk bewijs kan weerleggen, die zijn broodje is gebakken.
Ook de pers speelt een belangrijke rol in de polarisatie van onze maatschappij. Zo las ik deze ochtend een artikel in De Morgen over de ongekend hoge temperaturen in Noord-Rusland momenteel en het alarm dat klimaatwetenschappers daarover slaan. En hier komt het, ik citeer: “Dit jaar belooft mede door die hittegolf het heetste jaar sinds het begin van de metingen te worden, ondanks de verminderde uitstoot van broeikasgassen als gevolg van de coronacrisis.”
Allee zeh! Wat is hier nu de bedoeling van? Ze weten toch dat wetenschappers gezegd hebben dat als we morgen direct zouden stoppen met het uitstoten van broeikasgassen, de temperatuur nog zal blijven stijgen met 0,1 tot 0,3°C! Met andere woorden, er zit een vertraging op het systeem. Natuurlijk kunnen we het effect van de coronacrisis nu nog niet voelen. Maar de man in de straat zou nu wel kunnen concluderen dat de klimaatverandering toch niet door de invloed van de mens komt. En dat helpt ons niet vooruit. Integendeel, hoe langer we dralen om in actie te schieten, hoe moeilijker en duurder het wordt om het tij nog te keren.
Die coronacrisis, da’s nog zoiets. Daar heb je de mensen die nauwgezet de veiligheidsregels volgen en anderen die er hun broek aan vegen en afterparty’s organiseren. Beide kampen staan furieus tegenover elkaar.
Het toppunt van polarisatie vond ik de betogingen voor Black Lives Matter na de dood van George Floyd. Zo juist dat mensen daarvoor op straat kwamen maar het moment zo verkeerd gekozen, in volle corona-crisis, als afstand houden nog zo belangrijk is. De polarisatie blank versus zwart, de aanklacht tegen racisme, verdween gewoon in … een andere polarisatie …
Het eerste weekend van juni zijn het traditioneel hoogdagen voor Velters. Dan kan je in heel Vlaanderen en Nederland tuinen gaan bekijken. Tuinen waar er getuinierd wordt zonder gif en met respect voor mens en dier.
Maar zoals voor zovele andere dingen stak Corona hier ook een stokje voor. In Vlaanderen mogen er nu nog geen grote evenementen plaats vinden. Daarom vertrok er een mail van Velt aan alle tuineigenaars die al meegedaan hadden met de Ecotuindagen, om een filmpje te maken van onze tuinen. Zo kunnen de mensen dit jaar ‘vanuit hun kot’ toch nog van de Ecotuindagen genieten.
Ziehier het mijne:
Kom je graag ook bij Velt? Meer info vind je op www.velt.nu
Nu heb ik iets gevonden zeh! Wie mij een beetje kent, weet dat ge bij mij niet moet afkomen met een boeket bloemen. Nogal ambetant voor de echtgenoot want als die iets mispeuterd heeft, is ‘ne schone bloemekee geven, geen avance’.
Snijbloemen uit de traditionele teelt, ik heb daar schrik van. Hier lees je waarom, ze zitten vol met pesticidenresidu’s en zijn zo letterlijk een vergiftigd geschenk.
Daarom was ik zo blij toen ik Lies en haar project ‘Weideoogst’ ontdekte!
Foto Lies Van Ackeleyen
Lies woont ook in Malderen. Toen haar grootmoeder in 1994 overleed, kocht haar papa een lap grond in Grimbergen. Met de hele familie maakten ze daar een groene oase van. Er werden meer dan 400 inheemse bomen en struiken gezet, er grazen heel gezellig twee pony’s en ze hebben daar hoogstamfruit. Sinds 2016 is Lies daar beginnen moestuinieren en in het najaar van 2018 begon ze zalig onbezonnen aan het ‘experiment tulp’. Ze liet zich inspireren door ‘Bloem zkt vaas‘ en stak 650 tulpenbollen in de grond.
foto Lies Van Ackeleyen
En toen kreeg ze ‘tulpstress’, zoals ze het zelf zo mooi beschrijft. Want in het voorjaar van 2019 kwamen al die tulpen te voorschijn en hoe ging ze die nu verkopen? Ze vond een verkoopkanaal via ‘Hello Alice’ te Malderen en zo leerde ik Lies kennen.
foto Lies Van Ackeleyen
De tulpen vlogen de deur uit! Vooral omdat er een verhaal aan de bloemen vasthangt. Ze worden lokaal gekweekt, zonder bestrijdingsmiddelen en zonder energieverslindende maatregelen. Op het ritme van de natuur dus. Dat maakt dat de bloemen steeds seizoensgebonden zijn. In de winter heb je geen bloemen dus je kan er reikhalzend naar uitkijken. Dit zijn de zogenaamde ‘slow flowers’. Zalig toch hè?
foto Lies Van Ackeleyen
Door al die enthousiaste mensen die haar aanmoedigden, nam Lies de sprong en stopte nu 2000 tulpenbollen in de grond. Ze had nu wel een businessplan uitgedokterd. Normaal ging ze verkopen via geschenkenwinkeltje Titatimi te Opwijk en via koffiebars Zjat’O te Londerzeel, Zw.art te Meise en De Wereld van Alice te Merchtem. Maar de Corona-crisis gooide roet in het eten. De plannen staan nu dus on hold maar als de situatie terug veilig is, pikken ze de draad terug op.
foto Lies Van Ackeleyen
Want na de tulpen stopt het dit jaar niet. Yes! Er komen ook nog gladiolen, ranonkels, anemonen, dahlia’s en heel wat zaaibloemen zoals zinnia, rudbeckia, cosmos, zonnebloemen en strobloemen aan.
In Malderen en omgeving levert ze nu wel bloemen aan huis. Ze vraagt een berichtje te sturen via weideoogst@gmail.com, elektronisch te betalen en een emmertje buiten te zetten zodat alles veilig kan verlopen. Voor 5€ krijg je een boeket van 7 tulpen. Ze heeft gewone, dubbelbloemige, gefranjerde, parkiet- of pioenvormige tulpen en in allerlei kleuren. Ik koos voor mezelf een mix van dit alles en voor mijn buurvrouw en beste vriendin een bos antracietkleurige tulpen.
Wat ik ook zo tof vind: ze kiest voor geen plastieken verpakking! Via Redopapers, een bedrijfje dat werkt met papieroverschotten van drukkerijen, geraakt ze aan oude prints van posters. Een recupverpakking dus! Da’s toch de max hè!
Nog een kleine tip van Lies zelf (dit vertelde ze me vorig jaar al en ik ondervond dat het werkt): Doe elke dag een ijsblokje in het water van je tulpen. Dan blijven ze veel langer goed, een tulp heeft het graag fris. En ze heeft ook graag niet te veel water in de vaas, een flinke bodem is genoeg.
Ik blijf deze pittige dame zeker volgen! Want die is ‘zo goe bezig jong’! Helemaal blij word ik daarvan!
Het is er hier ver mee gedaan. Er hangen nochtans nog wel wat tomaten aan de struiken maar door de koude rijpen ze niet meer. In ‘Seizoenen’, ons Velt tijdschrift lees ik dat het rijpingsproces van tomaten stilvalt als de nacht kouder is dan 10° Celsius.
Tijd dus om ze te oogsten en de planten uit te trekken. Maar de deur van mijn serre wordt nog niet dichtgetrokken. Er staat nog sla, zoete puntpaprika, pepertjes en ik verwonder me erover dat de komkommers nog steeds groeien. Basilicum krijgt nog even het voordeel van de twijfel. En de Salvia apiana die ik dit voorjaar zaaide, staat daar zó te pronken.
Waar de tomaten stonden, daar kan ik de bodem wel al ‘soigneren’. Ik verwijder de mulch waarmee die heel het seizoen bedekt was. (om onkruid tegen en water vast te houden) Ik geef liters en liters water. En dan bedek ik de bodem met een laag zelfgemaakte compost.
Ik glimlach terwijl en denk terug aan Jackie, compostmeester en collega in onze Veltafdeling. Ze overleed plots en onverwacht deze zomer en liet ons verweesd achter. Ze zou me hier en nu onder mijn voeten geven. Oh, wat wou ik graag dat dat nog eens kon! Ik heb mijn compost niet gezeefd. En dat kon zij, perfectioniste, niet hebben. Voor mij, luie tuinier, is het allang goed. Mijn planten zullen wel naast die enkele onverteerde takjes groeien.
Het ‘zwarte goud’ ruikt in ieder geval heerlijk! Naar pure bosgrond. Ik snuif en geniet. Swenga ook, regelmatig komt ze haar neus in de kruiwagen steken. Mijn vriendinneke…
De laatste Gogosari paprika’s, enkele zoete aardappelen en tomaten gaan mee naar binnen.
De onrijpe tomaten ga ik proberen laten narijpen. In de garage, onder een krant met een appel erbij. De appel komt van de buurderij in Buggenhout. Bart de imker en Bart mijn collega van in het WZC zijn zo goed bezig daar! Met een berichtje haalden ze me uit mijn serre. Of ik vandaag nog kwam of ze mijn boodschappen morgen naar Tarra, de verpakkingsvrije winkel moesten doen? Want het was niet erg duidelijk, de website had kuren. “Ik kom af” stuurde ik terug.
Ik geniet terug. De twee jonge, enthousiaste kerels vertellen over wat hen bezighoudt, wat ze nog willen doen en of Velt wil meedoen. Ja jong, heel graag! Ik popel al om op onze volgende bestuursvergadering mijn Veltcollega’s mee enthousiast te maken.
Mijn eigen kleine serre, mijn Veltafdeling en nu de grotere buurt ook nog. Ik wil heel graag een schakel zijn om de klimaat- en milieuproblematiek aan te pakken. Ik weet wel dat ik de grote wereld niet kan verbeteren. Maar ik wil wel een druppeltje op de hete plaat zijn. En er zijn zo al veel druppeltjes! En die vinden elkaar!
groengenot 