Ons jongens beginnen nog steeds te gniffelen als ik over haar iets vertel. Met een hoog stemmetje kirren ze : “hey Barbara!” en daarmee doelen ze op mijn acteerprestaties hier, hier en hier. Ze vonden het zo grappig om hun moeder te zien worstelen met die camera’s maar ‘k trek het me toch niet aan. Ik vond het heel tof om een hele dag met Barbara te mogen werken.
En nu stopt ze met haar professionele carrière bij Velt. Zo spijtig! Maar ze gaat door voor de goede zaak. Ik ben zo blij voor haar. Ze werd op 26 mei verkozen tot Volksvertegenwoordiger voor Groen en ze zal dus zetelen in het halfrond van de Federale Kamer. Tof hè!
Helemaal zoals ze is, kregen we, de vrijwilligers van Velt, deze week een brief van haar. Zo mooi! Er zat ook een gedicht bij van Toon Hermans. Ik kende het nog niet maar vind het zo prachtig dat ik het hier wil delen.
Ze zegt dat het ons beschrijft, wereldverbeteraars, positivisten, mensen naar haar hart. En ze hoopt dat we er evenveel goesting van krijgen om ermee te blijven doorgaan.
Awel ja! Dankjewel lieve Barbara! We zullen elkaar nog wel tegenkomen in ‘Veltmiddens’ want natuurlijk blijf je wel vrijwilliger van onze fantastische vereniging…
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd :
kom maar in mijn armen
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor :
ik hou van jou
Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten
Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen :
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen :
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
I love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN
Bij dat soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
~Toon Hermans~
