Maand: juni 2021

door

Hoe je rijk wordt door niks te doen

Waarschijnlijk heb je wel al gehoord over ‘MaaiMeiNiet’? Wij voegden er nog iets aan toe: ‘EnJuniHalf’.

Eigenlijk hang ik hier al jaren de luierik uit. Waar ik vroeger elke week plichtsgetrouw mijn gazon minutieus maaide, wordt er nu ‘met de klak naar gesmeten’. En ik moet zeggen, die aanpak loont. Mijn saai biljartlaken is omgetoverd naar een paradijs voor allerlei bijen, vlinders, padden, egels, vogels, …

‘Niks doen’ is eigenlijk een klein beetje gelogen. Ik doe wel iets, namelijk: gefaseerd maaien. Eens in de twee weken maai ik de stukken gras waar we veel lopen en willen zitten. Rond de fruitboompjes wordt maar één keer per maand gemaaid. En het biobloembollengraslandje twee keer per jaar. De eerste keer in augustus als alle bloemen uitgebloeid zijn, de tweede keer in oktober. Het gras gaat dan kort de winter in zodat in het vroege voorjaar de krokussen goed zichtbaar zijn. In en rondom dat graslandje worden dan wel om de twee weken weggetjes gemaaid.

Echt rijk ben ik daardoor geworden! Al die bloemen die zich hier uitgezaaid hebben, (ik heb maar een heel klein beetje bedrog gedaan door in het najaar enkele plantjes tussen het gras te zetten) da’s echt tof!

Zelfs in het kippenhok werden we rijk door niks te doen. Vorig jaar beet een vos bijna alle kippen aan het tuinhuis dood. Iedereen die overschoot, werd verhuisd naar de woonwagen bij de andere kippen. De ren aan het tuinhuis bleef leeg. En zie ne keer nu:

Door niks te doen, heb ik daar nu ook een bloemenzee … Ik denk dat ik maar blijf niks doen …

door

Spookkasteel in de tuin

’t Is weer de moment van het jaar. Iedereen griezelt in de periode rond Halloween. Wij doen dat nu.

In het vogelboske hangen slierten en webben. Jakkes! Sommige struiken zijn zelfs helemaal kaalgevreten. Het is een troosteloos en griezelig gezicht. En toch kan dit helemaal geen kwaad.

Hier is de kardinaalsmutsstippelmot aan het werk geweest. Dit is een klein wit nachtvlindertje met zwarte stippen. Je kan de vlinder waarnemen tussen eind juni en eind augustus. Dan legt die eitjes in onze kardinaalsmuts struiken. De eitjes overwinteren, er komen rupsen uit en nu, in mei tot eind juni zijn die actief.

Ze vreten onze struiken kaal en spinnen zich in draden om zichzelf tegen vijanden te beschermen. Dat is echt nodig. Hun grootste vijanden zijn kool- en pimpelmezen. En die zitten hier veel. Zij gebruiken de rupsen om hun jongen groot te brengen. Zo’n 50 tot 100 rupsen per jong vogeltje per dag plukken zij uit de struiken! Je begrijpt nu wel dat ik die rupsen koester he.

Eind juni zijn de mezen groot en hebben ze bijna alle rupsen opgegeten. Degenen die het gehaald hebben, zijn verpopt tot vlinder, leggen eitjes en zorgen zo voor voedsel voor de mezen voor volgend jaar. De struiken zijn weer ‘proper’ en krijgen terug blad. Na enkele weken staan ze terug gezond en frisgroen alsof er niks gebeurd is. Wonderlijk toch hè.

Vorige week sprak de buurman me enigszins bezorgd aan. Dat er buxusrupsen en spinnenwebben in zijn jong appelboompje zaten. En wat hij nu moest doen. Aha, dit waren geen buxusrupsen maar nog een andere stippelmot: de appelstippelmot. Zelfde verhaal hier. De mezen die aan ’t opgroeien zijn in zijn nestkastje eten hen op. Alleen moet je bij jonge boompjes of struiken wel even opletten. Als alle blaadjes van zo’n jong exemplaar opgegeten worden, kan de plant wel sterven. Om dat te voorkomen, kan je even de tuinslang op de klusters richten of hen handmatig uit je boompje plukken.

Dat het allemaal een kwestie van evenwicht is eigenlijk hè … en dat we zonder chemische bestrijdingsmiddelen dat evenwicht het best kunnen bereiken …

foto Koen Goossens
door

Verbinding

Deze voormiddag hadden we nog eens een fotoshoot voor ons boek. We trokken naar ‘Tarra’, de verpakkingsvrije winkel van Nora. Nu verhuisd van Buggenhout naar Dendermonde.

We hadden enkele influencers uitgenodigd om te komen shoppen. Dat was zo gezellig en plezant! Nora achter haar toonbank, de fotograaf achter zijn fototoestel en wij maar babbelen en winkelen.

Ik leerde Esmee van Heartfully Conscious kennen. En loopbaancoach Lies De Landtsheer. En Lies Knapen die strijdt tegen ‘menstruatie-armoede‘. We babbelden over hormonen en het klimaat. Over armoede en hoe je als je niet weet hoe de eindjes aan elkaar te knopen, niet de luxe hebt om te kunnen nadenken over het klimaat. Over vrouwen- en mannenproblemen en nog vanalles anders.

En toen kwam Adèle met haar loopkarretje voorbij. Ze zag ons op de stoep staan. (We gingen immers niet allemaal samen in de winkel omwille van corona). Ze vroeg zich af wat voor een soort nieuwe winkel er daar gekomen was.

We vertelden haar over het concept verpakkingsvrij winkelen en dat het eigenlijk zoals haar vroegere kruidenier was. Adèle was direct fan. Ze wilde weten of we voor tv bezig waren. Dat het maar voor een boek was, vond ze even goed.

Ik vond het een magisch moment: al die vrouwen, zelfs over de generaties heen, met elkaar verbonden. Dat deed zo’n deugd!

Enne … wist je al dat we een uitgever gevonden hebben?! Yes! ‘Onze Aarde Vieren – Enthousiasme in tijden van klimaatverandering’ zal uitgegeven worden door Stichting Kunstboek. Eind oktober, begin november zal je het in de winkels en online kunnen vinden. Spannend!