Dat ben ik hier vergeten te vertellen he. Eind vorig jaar kreeg ik ineens telefoon van onze plaatselijke journalist. Of hij eens een interview mocht komen doen voor Publideluxe.
Het was aan zijn oren gekomen dat ik Tuinranger voor Londerzeel geworden was en daar wou hij wel eens het fijne over weten. Al fluitend kwam hij den hof op. ‘Doef’ (dat is zijn bijnaam) fluit altijd. Zo hoor je dat ‘de pers’ eraan komt.
Publi nieuws is een lokaal krantje gezeteld in Puurs. De familie Baeté heeft een jarenlange traditie (vanaf 1860) in het brengen van regionale berichtgeving. Hun opvolgers, de familie Cools-Mertens (1972), hebben deze weg verdergezet. Met de Publi brengen zij nieuws over lokale ondernemers en verenigingen. Publideluxe is het chiquere broertje en verschijnt 4 keer per jaar. Het wordt verspreid op 60 190 exemplaren.
Ik vond het echt tof dat ze iets wilden brengen over de Tuinrangers. Laat de aanvragen voor tuinbezoeken nu maar binnenstromen. We zijn er klaar voor.
Maar velen zijn het er niet mee eens. En ik ook niet …
Ik ben zelf beginnen schrijven op mijn virtueel erf in november 2015. Wist ik toen veel dat Blogland zo’n warme omgeving is. Ik kreeg al snel verschillende volgers en dus ging ik bij hen ook lezen wat zij allemaal beleefden. Commentaren op elkaar waren (en zijn) dikwijls hilarisch maar ook heel warm en steeds respectvol.
In 2019 heb ik de eerste keer enkele blogvriendinnen ontmoet. Vief (toen Eilish) had zichzelf voor haar 50ste verjaardag een blogdate cadeau gedaan. Hebben we daarvan genoten! Honderduit babbelen over vanalles. En zo leerde ik Thomas Pannenkoek kennen.
Thomas Pannenkoek heet eigenlijk Paul en blogt vanuit Brugge. Koolkerke eigenlijk, een dorp waar ik tot dan toe nog nooit van gehoord had. Hij is zot van zijn lieve echtgenote R. en werkte tot enkele jaren geleden bij de bank. Hij zegt van zichzelf dat hij een simpele ziel is en hij vertelt over zijn leven, zijn reizen, de liefde voor zijn vrouw. Zijn humor is fenomenaal. Bij elk logje tovert hij bij zijn lezers een glimlach tevoorschijn. Maar ik heb ook al dikwijls gegierd van ’t lachen. Zijn handelsmerk? Heel gewoon ontlasting en gasexplosies. Gênante momenten daarrond, hij beschrijft ze met gemak.
Maar nu heeft hij een zeldzame vorm van MS. Al enkele jaren gaat hij achteruit en wij leven allemaal mee. De onderzoeken, de behandelingen die niet aanslaan, het niet meer kunnen stappen, zelfs het typen dat moeilijk wordt.
Ondertussen heeft hij beloofd dat zijn weblog slapend blijft voortbestaan. En “wie weet krijg ik op een dag ‘last’ van slaapwandelen en post mijn geest nog eens een postje”, typte hij als reactie op mijn commentaar. Helemaal goed vind ik dat. Als het niet lukt om inspiratie te vinden, moet hij zich niet verplicht voelen om te schrijven. Maar hij hoort er wel bij en het contact met hem mag niet verloren gaan, vind ik.
Paul, ik wens jou voor 2024 heel warme momenten met je lieve R. en jullie gezin. En af en toe eens slaapwandelen want je blogvrienden zien je heel graag. Het kan toch niet zijn dat dit je laatste zin is op het wereldwijde web: Als je een scheet moet laten, laat die vooral vliegen! ?!
groengenot 