Hebben jullie ook al zo’n goesting in de lente nu je begint te zien dat de dagen al een heel klein beetje aan ’t lengen zijn?
Wij zijn terug met de Malderse zadendoos begonnen. We hebben er nu zelfs twee dozen van gemaakt opdat we mensen nog sneller kunnen bereiken. Wie in Malderen of dichte omgeving woont, kan nog altijd meedoen. Het opzet is simpel. Je krijgt de doos, haalt er uit wat je graag wil zaaien en als je zelf zaadjes over hebt, mag je die er in steken. Dat laatste is niet verplicht. Maar misschien wil je dan wel zaadjes oogsten voor het jaar nadien. Want onze bedoeling is om in Malderen zoveel mogelijk dingen te zaaien.
Vorig jaar zaten er in die doos mooie grote pronkbonen (Phaseolus coccineus). Ik had die ooit al eens in een tuin zien bloeien dus wilde die wel eens proberen.
Zalig! Ik heb daar kunnen van plukken en weken na elkaar boeketjes van maken. Na de bloemen kwamen de peulen. Die kan je eten als snijbonen. Maar ik vond ze nogal ruw en mijn gezin is niet zo zot van snijbonen. Dus dat hebben wij niet gedaan. Eens de peulen geel werden en droogden in de wind, heb ik de bonen geoogst en binnen laten verder drogen.
Die een nachtje laten weken, drie kwartiertjes koken en dan een hartige bonensoep en heerlijk verwarmende ratatouille mee maken.
En natuurlijk hield ik wat bonen over om dit voorjaar weer te planten.
Het is een goed kastanjejaar bij ons in de tuin. Dus wilde ik wel eens iets anders doen met deze toffe vruchten.
In de moestuin hebben we nog een butternut pompoen, een ui en een wortel gevonden. En in de diepvriezer hadden we nog een restje prei. Ik haal mijn prei nu in de Plukboerderij want in de moestuin kreeg ik bezoek van de preivlieg. Dit alles grof gesneden en met water, kruidenzout en wat peper aan de kook gebracht. Gedurende 20 minuten dit soepje laten pruttelen en de laatste 10 minuten hebben we de kastanjes toegevoegd. Op internet las ik nochtans dat men kastanjes een uur laat koken. Maar bij langdurige verhitting verdwijnen vele vitamines. Dus daarom heb ik ze later toegevoegd. En ze waren goed ‘meurg’ hoor!😜
Nog even met de mixer erin en … klaar. Mmmm!
Dit jaar oogstte ik mijn yacon op 25 oktober. Ik ging een aantal drukke dagen tegemoet zodat ik echt niet kon oogsten en ik wilde niet overvallen worden door de vorst. Yacon, zowel de plant zelf als de knollen kunnen echt niet tegen vorst. De eerste lichte nachtvorst, dat kan geen kwaad. Die hadden we trouwens al gehad. Enkele bladeren waren zwart geworden. Maar de jonge groeiknoppen stonden nog mooi groen. Dus de planten konden nog wel even blijven staan. Pas na 21 september beginnen de ondergrondse knollen dikker te worden. Het is dus belangrijk ze lang genoeg te laten staan.
Nee, niet de blauwe bloemen die je ziet, die zijn van ipomoea, blauwe winde. Die zaaide ik ooit eens in de moestuin en sindsdien komt die steeds terug. De bloemen van yacon zijn gele ‘zonnebloemekes’. Sinds vorig jaar teelt ik deze onbekende groente in de moestuin. Ik kreeg een plantje van Frans De Smedt van velt en dat werd meer dan een meter hoog.
Van deze groente, superfood wordt ze ook wel genoemd, eet je de ondergrondse knollen. De eetknollen dan, want er groeien nog een andere soort knollen aan de plant : de groeiknollen. Meer info vind je 
groengenot 