Lekker wild is het hier ondertussen geworden. Een bloemenweelde waar bijen zich tegoed doen aan nectar.
In het begin van het jaar had ik beloofd mijn aantal werkuren hier bij te houden. Tja, deze maand heb ik hier weer niks gewerkt. Gewoon in ’t passeren een onkruidje weg geplukt. Dus laat ons even overdrijven, een uurtje zal ik hier bezig geweest zijn.
En dan vooral hier, tussen de phloxen. Deze heb ik gekregen uit de tuin van een tante. Maar ramp o ramp, blijkbaar zaten er wortels van hagewinde tussen. Nu ben ik dus ook de trotse eigenaar van dit hardnekkige wortelonkruid. Ik houd het goed in ’t oog. Elke keer ik de plantjes zie verschijnen, pluk ik ze weg. Tijdens de dagelijkse wandeling door de tuin is dit niet lang werk.
De rode zonnehoed, Echinacea staat nu in bloei. Echt met zijn goesting staat die hier, want hij heeft zichzelf ook uitgezaaid.
Achteraan in de border staat Heemst, Althaea officinalis. Dit is een plant uit de kaasjeskruidfamilie en zou heel goed zijn tegen heesheid en keelontsteking. Hier staat hij voor allerlei beestjes die er graag op vertoeven.
Zoek je een bodembedekker die het gras uit je border houdt? Dan is deze Persicaria affinis ‘Darjeeling Red’ ideaal. Ik kocht twee jaar geleden drie plantjes hiervan bij Jan Spruyt en nu is er al een vierkante meter dichtgegroeid.
Deze persicaria is een hogere soort die ik vorig jaar van een veltvriend kreeg. Ik zette hem achteraan. Van mij mag hij zich zeker nog wat uitbreiden. Ik vind de rode bloemen echt mooi.
De zaaddozen van Nigella, echte juweeltjes vind ik dat.
Ook een hibiscus struikje staat hier. Echt groeien, wil het niet. Ik weet niet wat het mankeert. Maar zijn bloemen, die zijn prachtig. Wie het kleine niet eert…
De eerste herfstanemoon in bloei. Maar het is niet ‘Honorine Jobert’ want het is een roze. Dit jaar heb ik er een heel stuk van uitgestoken want hij begon zich wat te veel uit te breiden. En hij durft wel opzij vallen bij wat te veel wind. Dat vind ik niet zo tof. Maar de bloemen zijn wel mooi he.
En hier ‘den achterkant’ …