De zonneborder in juli

Lekker wild is het hier ondertussen geworden.  Een bloemenweelde waar bijen zich tegoed doen aan nectar.

IMG_2317

In het begin van het jaar had ik beloofd mijn aantal werkuren hier bij te houden.  Tja, deze maand heb ik hier weer niks gewerkt.  Gewoon in ’t passeren een onkruidje weg geplukt.  Dus laat ons even overdrijven,  een uurtje zal ik hier bezig geweest zijn.

IMG_2318

En dan vooral hier, tussen de phloxen.  Deze heb ik gekregen uit de tuin van een tante.  Maar ramp o ramp, blijkbaar zaten er wortels van hagewinde tussen.  Nu ben ik dus ook de trotse eigenaar van dit hardnekkige wortelonkruid.  Ik houd het goed in ’t oog.  Elke keer ik de plantjes zie verschijnen, pluk ik ze weg.  Tijdens de dagelijkse wandeling door de tuin is dit niet lang werk.

IMG_2316

De rode zonnehoed, Echinacea staat nu in bloei.  Echt met zijn goesting staat die hier, want hij heeft zichzelf ook uitgezaaid.

IMG_2322

Achteraan in de border staat Heemst, Althaea officinalis.  Dit is een plant uit de kaasjeskruidfamilie en zou heel goed zijn tegen heesheid en keelontsteking.  Hier staat hij voor allerlei beestjes die er graag op vertoeven.

IMG_2324

Zoek je een bodembedekker die het gras uit je border houdt?  Dan is deze Persicaria affinis ‘Darjeeling Red’ ideaal.  Ik kocht twee jaar geleden drie plantjes hiervan bij Jan Spruyt en nu is er al een vierkante meter dichtgegroeid.

IMG_2328

Deze persicaria is een hogere soort die ik vorig jaar van een veltvriend kreeg.  Ik zette hem achteraan.  Van mij mag hij zich zeker nog wat uitbreiden.  Ik vind de rode bloemen echt mooi.

IMG_2321

De zaaddozen van Nigella, echte juweeltjes vind ik dat.

Ook een hibiscus struikje staat hier.  Echt groeien, wil het niet.  Ik weet niet wat het mankeert.  Maar zijn bloemen, die zijn prachtig.  Wie het kleine niet eert…

IMG_2327

De eerste herfstanemoon in bloei.  Maar het is niet ‘Honorine Jobert’ want het is een roze.  Dit jaar heb ik er een heel stuk van uitgestoken want hij begon zich wat te veel uit te breiden.  En hij durft wel opzij vallen bij wat te veel wind.  Dat vind ik niet zo tof.  Maar de bloemen zijn wel mooi he.

IMG_2326

En hier ‘den achterkant’ …IMG_2319

Tomatendieven? Nee, tomaten… dieven.

Ik moet toegeven, een volleerde moestuinier ben ik echt niet.  Ik heb het meer voor de ecologische siertuin.  Lekker wild, veel flora en bijgevolg ook fauna.

Maar deze winter meegedaan met een zadenruil met andere tuinbloggers.  En zo heb ik me eens gewaagd aan tomaten.  Ik kreeg zaadjes van Galina’s, Orkado, Marion en Ceman.  Dit zijn buitentomaten, want een serre heb ik (nog) niet.  Dankzij het goede weer doen die het heel goed en ik was er best wel fier op.  Tot gisteren!

Lang geleden dat mijn vader nog eens tot vanachter in de tuin gewandeld was.  Maar toen hij gisteren mijn tomaten zag, kreeg hij een acute lachkramp.  “Wat is dat, jong?” gierde hij.  “Een tomatenoerwoud?!”  “Ge moet uw dieven eruit doen.”  Ik vond dat ik dat gedaan had, af en toe had ik wel wat stengeltjes in de oksels verwijderd.  Maar blijkbaar moet dat elke week en tja…  Ik ben nogal een luie tuinier, he.

Ik ga hier echt geen foto van mijn oerwoud posten.  Want deze morgen heb ik op youtube een filmpje van Angelo Dorny (Hoe dief je tomaten) gekeken en ik ben effenaf beschaamd. Gewapend met snoeischaar en lavameel ben ik dan mijn moestuintje ingetrokken en met pijn in het hart heb ik geknipt en geknipt.

En zie hier het resultaat : een proper tomatenhofke…

IMG_2263IMG_2264IMG_2266IMG_2265

Nieuw-Zeelandse spinazie

IMG_2235

Ben je net als ik een luie moestuinier, dan is dit voor jou het ideale gewas om te telen.   Beloofd!  Vroeger zaaide ik gewone spinazie.  Want wij eten dat wel eens graag, zo vers uit ‘den hof’.  Maar op een bepaald moment was de spinazie klaar en als je dan niet direct plukte, schoot hij op.  Natuurlijk stond ik dan juist met de nacht of had ik het op de een of ander manier super druk.  Dus eer ik de tuin in geraakte, had ik dikwijls al hoogopgeschoten spinazieplanten met kleine blaadjes.  Toeme toch!

Dat is niet zo met Nieuw-Zeelandse spinazie!  Je hebt daar bovendien ook niks werk aan.  Gewoon plukken als het JOU uitkomt.😉  Volgens Wikipedia is Nieuw-Zeelandse spinazie of Tetragonia expansa een eenjarige eetbare plant uit de ijskruidfamilie, niet verwant aan spinazie.

Één keer in je leven moet je deze groente zaaien.  Ik heb de zaden via de zadenactie van Velt gekocht.  De plantjes komen traag op, vanaf half mei.  Ze kunnen echt niet tegen vorst.  Maar vanaf eind juni beginnen ze zich te vertakken en dan kan je echt niet meer volgen.  Vanaf nu kan je blaadjes beginnen plukken, de planten blijven gewoon doorgroeien tot aan de vorst.  Je zal zien dat er zich in de oksels van de plant kleine gele bloempjes vormen.  Die laat je maar staan, later vormen zich hier de zaden.

IMG_2234

In de winter ruim je de resten van Nieuw-Zeelandse spinazie niet op.  Laat die maar gewoon op je groentebed liggen, dat is goede mulch.  Daarbij kunnen dan ook de zaden op de grond vallen en volgend voorjaar vanaf half mei zie je terug nieuwe plantjes staan.  Ik had je beloofd dat hier niet veel werk aan is, he!  Het enige wat je nu moet doen, is de plantjes opnemen en planten in het bed waar dit jaar je bladgewassen mogen groeien.

En voilà, heel de cyclus begint terug opnieuw.  Ik vind Nieuw-Zeelandse spinazie zelfs lekkerder dan gewone spinazie.  Het is heel subtiel een beetje zoeter, vind ik.  De blaadjes zijn iets kleiner maar vleziger dan die van gewone spinazie en je hebt er heel wat van nodig want ze slinken ook als je ze stooft.

Wil jij deze groente ook graag proberen?  Onthoud dan dat je me volgend jaar begin mei een seintje mag geven en dan mag je plantjes komen halen in onze tuin. 😉

IMG_2236