Als de wijn is in de vrouw …

… ligt zo’n weggetje er gauw.

De quote is van Menck. En dat zit zo.

In de border achter de zwemvijver ligt de pomp van de filter van die vijver. Maar ik had vorig jaar alles vol planten gezet en er geen rekening mee gehouden dat je daar eigenlijk nog moet aan kunnen. Slim he? Deze winter ben ik dus een weggetje daar naartoe aan ’t maken. En heb het eigenlijk al een naam gegeven: ‘Het zat weggetje’.

Het moet een heel smal weggetje worden met hakselhout en afgeboord met omgekeerde wijnflessen. Dat moeten natuurlijk allemaal wat dezelfde flessen zijn he. Hier bij ons in ’t Streukke wordt er wel regelmatig wat wijn gedronken. Als we bijeen geraken, is het altijd heel gezellig. Dus ik koos de wijn die de buren op dit moment lekker vinden en zette een oproep op Facebook om te helpen … met drinken.

Mijn oproep werd 17 keer gedeeld en ik kreeg veel toffe reacties. ‘Straks lopen ze in Malderen allemaal op hunne kop!’ ‘Aanzetten tot drinken, is dat niet strafbaar?’ ‘Ik drink normaal niets in januari, maar ja, als ik iemand kan helpen natuurlijk …’ ‘Nu weet ik wie de drankorgels zijn van de familie’ En de beste vond ik van Menck: ‘Als de wijn is in de vrouw, ligt zo’n weggetje er gauw.

Ondertussen ben ik met hulp van familie, vrienden en buren aan 54 flessen geraakt. Ik heb er in totaal 112 nodig. Dus da’s toch wel nog veel he. Ik heb nu veel gehakseld hout van de wilgen en weinig geduld om te wachten. Daarom gingen we dit weekend eten naar het Molenhuis in Malderen. Wij gaan daar graag. De eigenaars zijn super vriendelijk, het is er gezellig ingericht en het eten is zeer lekker. We vroegen er om de lege flessen van de huiswijn bij te houden en dat gaan ze nu doen met veel plezier. Die kan ik dan combineren met de flessen die ik al heb.

Ik kreeg de opmerking van iemand dat ik niet ecologisch bezig ben omdat ik niet recycleer. Hij heeft dus niet helemaal begrepen waar het over gaat. Ken jij het 5R model?

  1. Refuse: Deze is de belangrijkste. Afval weigeren, nee zeggen. (geen plastic zakjes in de winkel nemen, een sticker ‘geen reclamedrukwerk’ op je brievenbus plakken, geen onnodige aankopen doen)
  2. Reduce: Of verminderen. Alleen datgene wat je echt nodig hebt, kopen en niks meer.
  3. Reuse: Of hergebruiken. Dit is wat ik met de lege wijnflessen ga doen. Ipv ze naar de glascontainer te doen om opnieuw te laten smelten en andere flessen van te maken, gebruik ik ze zo. De flessen krijgen een andere leven en ik moet niks nieuw kopen om mijn weggetje af te boorden.
  4. Recycle: Deze komt dus pas op de 4de plaats. Als het niet lukte om de vorige 3 stappen te volgen, kunnen we nog recycleren. Goed sorteren is hiervoor belangrijk.
  5. Rot: Dit is zeker niet de vuilste R. Nee, als je de vorige stappen goed hebt doorlopen, hou je hier enkel materiaal over dat in de natuur kan verteren, rotten. En dan krijg je het zwarte goud: compost.

Doe jij creatieve of zotte dingen die passen in dit 5R model? Wij hebben er hier in ieder geval al veel plezier mee gehad. Hik 😉

Nest

In de aanbieding:

  • Een oude Berk die zo versleten is dat hij op broer zijn huis gaat vallen en dus moest gekapt worden.
  • Een remorque vol met fijne berkentakken van die oude boom.
  • Een vader die weet dat dochter een hakselaar heeft en de remorque toen meebracht.
  • Een hakselaar die steeds vastloopt op dat fijn gelul en de ‘dees’ die het ervan op haar heupen krijgt.

En dan denkt ze aan een hobby van vroeger en gaat ze nog eens bloemschikken, euh … ‘boomschikken’ … Of hoe men zich in Corona-tijden creatief kan bezighouden …

DIY veggie burger

Toen oudste zoon nog op de humaniora zat, kwam hij op een dag thuis en zei dat hij een bekentenis moest doen. De pretlichtjes in zijn ogen verraadden niet veel goeds.

“Mijn vrienden noemen jou een ‘veggie burger’, gniffelde hij. We schaterden het beiden uit. “Waarom?” vroeg ik. Ik at toen niet eens vegetarisch. Tja?

Ondertussen probeer ik wel vier keer in de week vegetarisch te eten. ’t Was een goed voornemen in het begin van dit jaar en tot hiertoe is me dat meestal wel goed gelukt. Dat is het voordeel van goede voornemens: lukt het eens niet, so what?

In de plaats van vlees eet ik dan dingen die je op een andere manier van eiwitten voorzien : eitjes van onze kippen, Berloumi grillkaas, notenburgers, eens een vleesvervanger uit de winkel, portobello in een lekker sausje, … en daarbij heel veel verschillende groenten. Die maak ik dan klaar in de wok in combinaties die ik ‘a la moment’ uitprobeer.

Of ik maak een lading burgertjes met kikkererwten. Die bewaar ik dan in de diepvriezer en da’s lekker makkelijk.

Momenteel voorziet de moestuin ons van massa’s rode bietjes en worteltjes. En op de Velt-markt dit voorjaar had ik iets tof gevonden: biologische witte lupinebonen. Lupine is zeer eiwitrijk, wordt in Nederland geteeld en is een prima duurzaam alternatief voor vlees. Tijd om daar iets mee te maken: rode biet burgertjes en wortel burgertjes.

Wil je graag andere recepten met deze boontjes? Www.powerpeul.nl

Op de verpakking stond:

Week de bonen 24 uur in ruim koud water, kook ze in 100 minuten gaar en spoel ze na. Lupinebonen zijn knapperiger dan andere bonen. 400 gram droge bonen wordt ruim 1 kg gekookte bonen. Tip: kook het zakje bonen in 1 keer en bewaar de gekookte bonen in porties in de diepvries.

.

Daarna kon ik een namiddagje prutsen in de keuken. De stoomfunctie van mijn nieuwe oven uitgeprobeerd en 2 bietjes gestoomd en puree van gemaakt. 500 g gekookte lupineboontjes gemixt en onder de puree gemengd. En dan moet je de juiste consistentie zoeken zodat je er burgertjes kan van ‘boetseren’. Ik maalde ook nog 3 eetlepels havermout, 2 eetlepels zonnebloempitten en 2 eetlepels cashewnoten en voegde die toe. Kruiden met peper, zelfgemaakt kruidenzout, sojasaus, paprika, knoflook, … of wat je zelf lekker vindt.

Daarvan heb ik balletjes gerold en die gepaneerd met gebroken lijnzaad. Hetzelfde deed ik met de worteltjes. Nu heb ik een hele lading veggie burgertjes in de diepvries. En ze zijn lekker!

Hebben jullie makkelijke, toffe veggie recepten?

DIY plantenbakje

Eigenlijk is dit ontstaan vanuit ‘luierikkerij’ van mijnentwege. 😉

Met de laatste voorjaarsstorm sneuvelde een groot stuk uit de krulwilg van mijn schoonvader. De tuin lag vol met afgekraakte takken en ik ging hem graag helpen opruimen.

Met mijn vrouwenkettingzaagje* was dat immers een poepsimpel werkje. Takken in stukken zagen en in de auto laden om mee te nemen voor onze houtkachel, eigenlijk wel een tof werkje. Schoonvader content en wij kunnen ons volgende winter warmen.

(*ik noem het zo omdat het een hele lichte en kleine kettingzaag is. Maar ik trek er mijn plan mee als zwaardere takken moeten gesnoeid worden. Dikke bomen kan je er natuurlijk niet mee omzagen.)

We moesten nog één tak doen en natuurlijk net dan was de benzine op. En ik had mijn jerrycan niet meegebracht, weer slim en vooruitziend van mij. Dan maar de hele tak in de koffer geladen, ik zou het thuis wel even doen.

Maar thuisgekomen en nadat al het hout in de houtmijt gestapeld was, was het weeral tijd voor andere dingen. Dus ik zou die tak ‘daarachter’ wel eens doen. Hij bleef liggen op ons terras. En eigenlijk vond ik hem mooi, zonde om in stukken te zagen.

Ik wilde graag die tak houden. Als ik daar nu eens op de ene of andere manier plantjes kon inzetten. Buurman die graag knutselt, boorde er gaten in en voilà, nu heb ik een origineel plantenbakje…

Changement de decor en het serretje

Ideaal om op een winderige zondagnamiddag te doen : een kweekkasje om jonge zaailingen op te kweken, ineen steken. Het was net of ik was nog eens met de Mecano aan ’t spelen.

Ik had binnen in huis al wat gezaaid maar door lichtgebrek zijn de jonge koolrabiplantjes dunne, ijle sprieten geworden.

De erwtjes, die zijn wel content

De wind ging buiten tekeer terwijl ik aan ’t knutselen was en ineens zagen we onze Mispelaar tegen de vlakte gaan. Toeme toch! En ik had er nog net kiwibessen tegen geplant. Het was de bedoeling dat die de gehele boom gingen innemen. Want deze zomer was de boom door de droogte kapot gegaan. Dat die nu zo snel het bijltje erbij ging neerleggen, dat had ik niet verwacht.

Tijd voor plan B dus, iets waarvan ik dacht dat het maar binnen een paar jaren zou moeten. Ik ga de boom in grote stukken zagen. De takken zijn echt mooi grillig. Die ga ik gebruiken om de borders af te boorden.

En de kiwibessen? Tja, daarvoor heb ik nu een ‘handige Harry’ met een strak plan nodig. Ene die een constructie kan maken daarvoor. Want het serretje, dat lag nog juist binnen mijn eigen mogelijkheden …

Zelf vetbollen voor de vogels maken

In ons voederhuisje zijn onze tuinvogels het meest zot van gedroogde meelwormen. Ik strooi ze altijd gewoon op de bodem.

Maar gisteren was er zo veel wind dat ze er direct afwaaiden in het gras. Daar hadden de kauwen en eksters dan veel plezier van maar dat was niet de bedoeling.

Vandaag heb ik dan maar een oplossing bedacht : de meelwormen in vetbollen gestopt.

Wat heb je daarvoor nodig :

Een cupcake vorm met papieren vormpjes erin

een vast vet dat je kan smelten, zoals kokosolie

gedroogde meelwormen

koord

Hoe deed ik het :

De kokosolie au bain marie smelten en in de cakevormpjes gieten. De meelwormen erin strooien. Koordje erin hangen. En laten afkoelen. Klaar!

Poepsimpel hè … Onze gevleugelde vriendjes zullen kunnen smullen nu!

Wie zoekt, die vindt…

Tádáá!  Mijn Veltvriendinnen zullen nu wel beginnen te grinniken want, meisjes, IK VOND HET BOEK!  ( Zie je de smile tot achter mijn oren?🤪)

 Vorige maand organiseerden we met onze Veltafdeling nog eens een creatieve workshop.  We gingen bijenwasdoekjes maken.  Bijenwasdoekjes worden gebruikt als alternatief voor plastic folie, dus altijd handig als je er in je huishouden zo wat liggen hebt.

60D43481-DA21-45F4-A42F-59603492DBD1

We wisten niemand minder dan Kelly Eeckhaut van ‘ma vie en vert’ te strikken als lesgeefster.  Ik volg haar blog al járen en keek er enorm naar uit om haar eens in ‘t echt te ontmoeten.  In het gezellig ateliertje van Ortiga, gingen we aan het werk.  Kelly was volledig hoe ik me haar had voorgesteld : lief en rustig en een vat vol creatieve ideeën.  Zo een madame die je goesting doet krijgen om zelf ook vanalles te gaan ondernemen.

7E706969-EA80-4E9D-A722-70D106CC7EBC

We hadden dat zo onder elkaar al eens stilletjes gezegd en om te bewijzen hóe goed ze wel is, kwam Karen van Ortiga met Kelly haar boek op de proppen.

Ja, Kelly heeft zelfs een boek geschreven : ‘Art d’eco’.  Ik wist van het bestaan ervan maar had het nog nooit doorbladerd.  Dat deed ik nu en ik was verloren.  Mannekes!  Zo’n tof boek!  Dat wilde ik hebben.  Maar Kelly zei dat het in de boekhandel niet meer te verkrijgen is, helemaal uitverkocht.  

Misschien kon ik het wel tweedehands vinden, opperde ze.  En als dat echt niet zou lukken, kon ik een middagje naar Aalst gaan.  Want zij had bij haar thuis nog twee boeken liggen.  En in Aalst zijn toffe eco eetgelegenheden, vertelde ze.

Eerst maar tweedehands proberen dus.  Ik sta daar enorm achter, niets ecologischer dan dat.  Ik zocht op Tweedehands.be en plaatste er zelfs een zoekertje, maar geen ‘avance’.  Gisteren plaatste ik mijn zoekertje in de facebookgroep van Velt.  Et voila!  Er reageerde iemand van een paar dorpen verder en nu ben ik de trotse eigenaar van een echte ‘Art d’eco’!

Kelly, dat middagje Aalst, telt dat ook om het zo moeizaam verkregen boek te laten signeren?  Enne, …  aan de reacties op facebook te zien, denk ik dat je eens aan een tweede boek moet beginnen te denken…😉

904947DC-5F14-45E4-8210-92708C122F8C

Odette en de kippen

Haha, nu kunnen jullie echt niet raden waarover ik ga schrijven hè?

Awel, over een t-shirt dat ik zó graag wilde hebben maar wat ik ecologisch niet vond kunnen.  Het passeerde vorig jaar op Facebook : een groen t-shirt met de tekst ‘I want to work in my garden and hang out with my chickens’.  Laaiend enthousiast was ik daarover.  Ik had hem bijna besteld maar toen zag ik dat hij helemaal van de Verenigde Staten moest komen.  Mannekes, dat kon ik toch niet doen?!  Al die vlieguren voor een t-shirt!

Enkele maanden daarna kreeg ik een privé- berichtje van een Natuurpuntvriend.  Weer datzelfde t-shirt!  Hij schreef : “Dat zou nog eens wat voor jou zijn!”  Ja toeme toch!

Nu moet je weten dat als ik iets heel graag wil, ik meestal wel mijn goesting krijg.  En ik een nieuwe hobby heb : naaien.  Ik doe dat samen met vriendinnen bij Hello Alice.  Katia van Kaffee Retouché geeft de lessen en dat is daar zo plezant.

En zo vertelde ik daar over dat t-shirt en of ik dat niet zelf kon maken.  Want van zo ver met het vliegtuig, dat vond ik niet kunnen.  Dan zei er daar iemand dat dat met ‘de Cameo’ toch wel goed te doen was.  Ik hoorde het in Keulen donderen, dat merk van vliegtuig kende ik niet.  En dan moest het toch nog van zo ver komen?  Tja 😜

Ik tekende dus een patroon van een t-shirt : een Odette uit een boek van Maison Victor.  En haalde in de stoffenwinkel ‘Bobby sewing’ een groen stofke met oeko-tex label.

E92801C0-C807-4054-829E-51B7FD731D198ACA1878-DBE3-4F90-9FD1-6A87AAFD25AC

T-shirt in elkaar geflanst en Katia, die maakte voor mij de tekst, niet met een Cameo maar met haar ’ScanNCut’, een hobbysnijmachine met ingebouwde scanner.

Tadaa!  En hier is ie dan, mijn t-shirt!  Helemaal naar mijn goesting … 😍

0BDA4209-EEBE-42D5-9622-E552A0F66865

Visitekaartje

Yes!  Ik heb een echt visitekaartje voor de blog!  Eigenlijk had ik daar al een tijdje nood aan.  Als we met Velt op een tuinmarkt staan en mensen komen vragen stellen, vertel ik soms over mijn blog.  Dan vragen ze het adres en moet ik ‘heel onprofessioneel’😏 het op een hoekje papier krabbelen.

Nu hebben we sinds kort een echte grafisch ontwerper in ons dorp.  Allé, naast dat ontwerpen doet ze nog vanalles.  Je kan ook heel toffe workshops volgen bij haar.  Zelfs leren naaien met de naaimachine, wat ik nu doe.  Of ‘Handlettering’, nog zo iets tof creatief.  Je moet maar eens gaan kijken op haar website HelloAlice.

Ik vroeg haar om iets te ontwerpen voor mijn blog.  Geen echt logo want dat is licentie gewijs niet simpel en dus heel duur, maar toch iets persoonlijk.   Met een paar woorden heb ik haar uitgelegd wat ik bedoelde.  En tadaa!

F38482FB-9C7C-4257-8526-E0578FAED84F

Ze begreep direct helemaal wat ik bedoelde!  Zo zag ik het in mijn hoofd!  Alleen ben ik niet zo creatief om het er ook uit te krijgen.  Ik was direct verliefd op dat mooie groene gebogen takje.  En dat lettertype, zo mooi nonchalant geschreven.  Ik hou niet van recht en strak.  Dit vind ik zo gezellig en romantisch…

A71E9A29-7640-4B13-8163-FCC26C897028

Ze heeft er wel wat werk aan gehad maar voor een vriendenprijsje kreeg ik alle bestandjes.  Daar heb ik dan een stempel van laten maken hier.  Om toch een beetje ecologisch te blijven, heb ik kaartjes geknipt uit kartonnen verpakkingen.  Koeken- of spagettidozen zijn hiervoor ideaal.  Et voilà!  Laat het seizoen van de tuinmarkten nu maar beginnen!  Ik ben er klaar voor…

03D5406D-E1C7-4C44-95CE-6504EC0B3FB3

 

Het tuinbakje

Mijn tuinbakje … daar hangt een verhaal aan vast. 😊

Ik heb een schoonvader uit de duizend!  ’t Is mijne maat, echt!  Hij doet ook niks liever dan werken in zijn tuin.  Een heel jaar is hij daar gepassioneerd in bezig.  Maar in de winter, dan valt hij stil.  En dan verveelt hij zich, wordt ongelukkig en zelfs ziek.  Zo erg zelfs dat ik enkele jaren geleden twee winters na elkaar met hem van ’t ene naar ’t andere ziekenhuis moest rijden.  Hij is op een bepaald moment echt kritiek geweest maar de dokters vonden niet wat hij mankeerde.  Tot het tuinseizoen terug begon en dan was hij genezen.  Oef!

image

We moesten er dus iets op vinden.  Want volgend jaar wordt hij tachtig en als je al zo oud bent, moet je wat gesoigneerd worden, vind ik.  Dus houden we hem in de winter wat bezig.  En als het ‘naar zijn goesting is’, lukt dat.  Want hij zou eigenlijk ook een salontafeltje voor mijn schoonmoeder moeten schilderen maar daar is het te koud voor, vindt hij. 😂

Maar voor mij maakte hij een tuinbakje!  En dat is een gerief!  Vroeger begon ik altijd heel gedesorganiseerd aan mijn tuinklusjes.  En dan moest ik steeds op een drafje naar het tuinhuis om één of ander gereeedschap.  Of had ik het in de garage gelegd?  En nu ligt alles bij elkaar in een bakje dat mijn schoonvader met heel veel liefde voor mij maakte.  Tof, he?!

Hij gebruikte daarvoor een oud wijnkistje.  We hadden nog een restje betonplex.  Daar zaagde hij twee stukken uit die hij aan de randen vastschroefde.  Hij boorde er grote gaten in zodat er een stuk van een bezemsteel door kon.  En zo heb ik een stevig handvat.

IMG_2091

Al mijn ‘klein gerief’ voor de tuin ligt nu in dat tuinbakje.  Ik raak geen schupje meer kwijt of geen enkele snoeischaar moet nog ongewild overnachten in de donkere bosjes.  Want het tuinbakje gaat gewoon mee de tuin in en als ik even iets niet gebruik, gaat het er terug in.

IMG_2092

Mijn tuinbakje en ik staan al terug te popelen om aan het tuinseizoen te beginnen.  We hebben er goesting in!  Nog even geduld.  Hebben jullie eigenlijk trucjes om in de tuin alles bij te hebben en niks te verliezen?

IMG_2698