Gisteren was het triestig, koud en miezerig weer. ‘t Was de eerste dag dat ik geen zin had om buiten bezig te zijn. Tijd dus om het binnen gezellig te maken en het kruidenzout af te werken.
Een geurig werkje! Wil je de uitgebreide werkwijze lezen? Dat kan je hier.
Na de middag kwam een goede vriendin en haar dochter hier aangewaaid. Onze dochter waarschuwde hen direct : “ Pasop hè want het stinkt hier!” Het vriendinnetje en haar mama snuifden maar waren het niet met haar eens. “Het ruikt hier gezellig!” riepen ze uit.
“Goesting voor een theetje dan?” probeerde ik de vriendin te verleiden en ze liet zich direct overhalen. De meisjes verdwenen naar de dochter haar kamer en wij ‘placeerden’ ons aan de keukentafel. Mmmm! Een goeie babbel, kruidendrank van Ortiga, de wind en regen buiten, de geur van kruidenzout in de oven en de warmte binnen … meer moet ne mens toch niet hebben hè…
Deze maand heb ik me enkele uren geamuseerd in de voortuin : ik heb tweehonderd voorjaarsbloeiende biobloembollen geplant. Als velt-lid kreeg ik een fikse korting bij Natural Bulbs en daar heb ik van geprofiteerd.
Ik plantte : Allium Purple Sensation, Camassia leichtlinii Caerulea, Chionodoxa Blue Giant, Krokus Vanguard, Narcissus Gigantic Star, Narcissus Minnow, Narcissus Sundisc en Tulipa Lilac Wonder. En nu reikhalzend uitkijken naar het voorjaar…😊
Bijen en hommels zijn nog steeds heel content. Ze zoemen van de ene bloem naar de andere. Er was hier heel de tijd zo’n gezellig dik teddybeertje bij mij (een hommel) die precies aan een vergelijkende studie bezig was. Hij proefde eens van de ene soort en dan van een andere en had hij kunnen praten, hij zou het zeker gezegd hebben hoe lekker hij het vond.😉
De phacelia is aan een zoveelste bloeiperiode bezig. Eigenlijk vind ik dat echt een toffe plant om tussen nieuw aangeplante prairieplanten te zaaien. Tuinaannemers raden aan lavasteentjes tussen prairieplanten te leggen. Maar omwille van de zware ecologische last daarvan wilde ik dat niet. Dan maar even wat meer wieden tot de planten wat groter zijn, dacht ik. Maar door de phacelia was dat heel makkelijk. Onkruid werd er door onderdrukt. Ik moest gewoon af en toe de uitgebloemde phacelia uittrekken en ervoor zorgen dat de forse planten de jonge vaste plantjes niet te veel in de weg stonden. Forse phaceliaplanten hebben kriebelige haartjes, dus als je gevoelige handen hebt, draag je hiervoor best handschoenen.
Volledigheidshalve wil ik hier wel vermelden dat ik de phacelia niet meer zelf gezaaid heb. Vorig jaar nadat de aangetaste buxussen op dit perceel gerooid waren, heb ik phacelia als groenbemester gezaaid om de uitgeputte grond wat te laten bekomen. De groenresten en zaaddozen zijn een hele winter blijven liggen. Dus daarom komen die prachtige lila bloempjes nu nog steeds boven. Ik vermoed dat als de vaste planten verder groeien, ze wel zullen verdwijnen.
Echinacea bloeit nog steeds overvloedig. ‘t Zijn echt aandachtstrekkers.
Tricyrtis ‘Dark Form’ zal ik wel moeten in ‘t oog houden. Van late vorst zouden die kunnen last hebben.
Gaura lindheimeri nog steeds volop in bloei
Helenium ‘Kupferzwerg’, een toffe bijenplant
De witte schermbloemige met fijn blad : Selinum tenuifolium
Normaal doe ik niet aan boekbesprekingen. Op school had ik daar al een hekel aan. Lezen, laten doordringen en een eigen mening vormen, is voor mij genoeg.
Maar dit boek van Ludo De Witte ‘Als de laatste boom geveld is, eten we ons geld wel op Het kapitalisme versus de aarde’ heeft me enorm geïntrigeerd.
Pasop, ‘t is geen makkelijk boek. Ik heb het regelmatig moeten wegleggen. Soms werd ik er moedeloos van. Maar ik werd er toch steeds terug naartoe getrokken.
Ludo De Witte legt uit wat er met onze aarde aan het gebeuren is. Klimaatopwarming, de ‘pesticidenbusiness’, de bijensterfte, de scheefgetrokken vleesindustrie, … Het boek staat vol met miserie. Hij vergelijkt de mensheid met een kudde rendieren die in volle galop op de afgrond afstevent.
Alle groene initiatieven die er nu zijn, neemt hij serieus op de korrel. Wat brengt het op van naar je werk te fietsen als er terwijl hectaren regenwoud gekapt worden om te vervangen door plantages voor palmolie? Wereldwinkels en korteketenlandbouw, het zijn eigenlijk peanuts die niet groot genoeg zijn om de wereld in verandering te brengen.
Hij hoedt voor grootbedrijven die zichzelf ‘greenwashen’. Eigenlijk moet je als consument tegenwoordig echt wantrouwig zijn. Iedereen belooft dat hij met respect voor de aarde bezig is. Maar is het wel echt zo? Is het geen reclameslogan?
Ons systeem dat we nu hebben, heeft als doel winst te maken. Waarin die winst gemaakt wordt, dat speelt niet zoveel rol. Vervuilende bedrijven, wapens, vergif, als men er maar rijk van wordt. Waarom steeds meer besparen in het openbare vervoer en terwijl de kans geven aan grootbedrijven in de automobielsector om belastingen te ontduiken? Daarmee gaan we onze files en koolstofuitstoot toch niet oplossen?
Landen in het zuiden worden voor die winst voor ons misbruikt. Voor hongerlonen moeten ze daar produceren voor ons. Wij wrijven onszelf in de handen want onze lucht wordt schoner. Tja, we transporteren onze vuiligheid naar ginder. En dan zijn we boos als die mensen vluchten en naar hier willen komen. Economische vluchtelingen buiten en eigen volk eerst! Tja…
Pas in de laatste vijf bladzijden van het boek komt hij met een oplossing : het ecosocialisme. Een deel van de oplossing, geeft hij zelf toe. Het moet nog veel verder uitgebouwd worden dan de voorstellen die hij doet. Hoe we eigenlijk uit dit zelfvernietigende systeem gaan geraken, weet hij ook niet.
Eigenlijk vind ik dat alle mensen die aan het beleid staan, dit boek zouden moeten lezen.
Aan de collega waarmee ik even over dit boek praatte, wil ik nog zeggen : “ Doe en denk voort, jong! Mensen zoals jij hebben we nodig! Ik ga nu in het boek beginnen dat ik van jou mag lenen : Het verborgen leven van bomen – Peter Wohlleben”
groengenot 