Jaren geleden, op een personeelsfeestje hing er iets in de lucht. Hij had hem gevraagd voor ‘ne slow’ en wat er toen tussen die twee gebeurde, dat was overduidelijk. Zo blij werd ik daarvan. Want liefde is liefde.

Zelf hadden ze het nog niet door op dat moment. En het heeft nog wel even geduurd voor ze eraan toegaven. Vanaf de zijlijn heb ik steeds gesupporterd, ze verdienden het zo.

Vorig jaar vertelden ze dat ze gingen trouwen. En vroegen ze of ik de boeketjes voor de tafels in de zaal wilde maken. Ik zie hen alletwee heel graag. Maar trouwboeketten maken, dat kon ik toch helemaal niet.

“Ja maar, we willen geen boeketten zoals van een bloemist, het mag niet ‘afgeborsteld’ zijn.” zeiden ze toen. Het moesten tuin- en veldbloemen zijn. Graag in zoveel mogelijk kleuren, zoals de regenboogvlag. En in allemaal verschillende flesjes en vaasjes. De kleurrijke bloemen moesten symbool staan voor hun speciale liefde: twee mannen waarvan de ene een ander kleurtje heeft dan de andere.

Ik voelde me eigenlijk echt wel vereerd dat ze daarvoor aan mij dachten en zei ja.

Deze bloemen gebruikte ik: Echinacea JS ‘Purple prairie’, Heliopsis helianthoides JS ‘Sunny Wink’, Rudbeckia fulgida deamii, Scharnierplant (Physostegia), Aster thomsonii, Crocosmia ‘Lucifer’, Lavendel, Zinnia, korenbloemen, wilde peen en Hazenstaartgras.

De jongens waren content. En zelfs de fotograaf had gevraagd waar ze hun ‘bloemist’ gevonden hadden. Ik had hun speciale dag nog mooier gemaakt, zeiden ze. Daarvoor doet een mens dat toch hè …