Maand: december 2019

door

Het alfabet van 2019

Ik zag het enkele collega-bloggers dit jaar doen: bloggen op alfabet. Leuk om te lezen, vond ik. Daarom wil ik het ook eens proberen. Ziehier mijn jaaroverzicht van 2019, alfabetisch gerangschikt.

Agastache ‘Blue Fortune’: Deze Dropplant was nieuw in de tuin dit jaar. Hij stal de show. Mooi blauw, rechtopstaand, lang bloeiend en magneet voor insecten. Hij zou alleen niet zo langlevend zijn. Ik hoop dat hij terugkomt want ondanks mijn goed voornemen dat ik nu ook eens ging stekken, heb ik het niet gedaan. Duim met me mee aub…

Biobloembollen: Ik kocht ze al een aantal jaren. Als je goed zocht, vond je ze wel. Maar sinds dit jaar kan je ze bij Velt kopen, ook in onze afdeling natuurlijk. Allemaal samen hebben we er meer dan 420 000 gekocht en in de grond gestoken! Onze bijen zullen er wel bij varen.

Comité Jean Pain in Londerzeel kreeg dit jaar een zwaar verlies te verwerken. Jackie, ook bestuurslid in onze Veltafdeling, overleed deze zomer heel onverwachts. We bleven toch wel wat verweesd achter want Jackie was zeer actief en ineens moesten al haar taken onder ons verdeeld worden. We werden als bestuursgroep nog hechter. We beseften dat het ineens rap kan gedaan zijn en onze vriendschap werd nog warmer. Ik ben zo dankbaar dat ik deel mag uitmaken van zo’n toffe groep!

DIY: ook dit jaar werd er hier geknutseld. Buurman ‘tefferde’ een tof plantenbakje voor mij. Met onze Veltafdeling maakten we bijenwasdoekjes maar ook een insectenhotel. In de keuken ging ik aan de slag met veel meer groenten, ook niet-alledaagse (wat niet altijd naar de goesting van jongste zoon was). Ik maakte ook zelf veggieburgertjes.

Ecotuindagen: het eerste weekend van juni en hoogdagen voor Velt-leden. We deden dit jaar met onze afdeling nog eens mee en ontvingen een massa volk in de tuin van Frans en Moniek. ’t Was weer heel gezellig. Mensen konden ervaren wat een toffe bende wij zijn. De zon, lachende gezichten, hapjes en drankjes en genieten van een prachtige tuin … ’t leven kan zwaar zijn …

Fruitbomen: ik zette er dit jaar nog wat bij, dat kan je hier lezen. Dat bericht gaat hier anders veel te lang worden.

Greta Thunberg: ik las deze zomer haar boek ‘Ons huis staat in brand’. Respect heb ik voor dat meiske, enorm veel respect! Hoe ze omgaat met haar stoornis en haar angsten en terwijl het klimaatprobleem op de politieke agenda krijgt. Hoe ze belachelijk gemaakt wordt en toch doorgaat … zij doet tenminste iets en niemand is perfect, vind ik hè.

Hutsepot werd hier dit jaar ook enkele keren gemaakt en de groenten die kwamen van de buurderij.

Inkululeku Swenga Mushana is de volledige naam van onze puppy. Ze is nu acht maanden oud en nog steeds een enthousiast, grappig, lief zotteke.

Jager: hier moet ik voorzichtig zijn met wat ik schrijf. Een man met een geweer mag je niet in de weg lopen, zelfs niet in je eigen tuin. Maar ik nam maatregelen.

Klimaatverandering: die is nu wel serieus ingezet en men begint het stilaan door te hebben dat we niet goed bezig zijn. Er zijn nog steeds klimaatontkenners maar daar wil ik geen energie meer in steken. Je hebt altijd mensen die zullen blijven geloven dat de aarde plat is. Laat ons kleine en grote dingen ondernemen met de mensen die wel vooruit willen. Ook in de blogwereld vond ik dit jaar zo’n mensen.

Limonade vind ik lekker, zeker als die zelfgemaakt is. Dit jaar maakte ik die van bloesems, planten en bessen uit de tuin. Zoveel soorten!

Meer dan sprietjes: één van de boeken van Velt die dit jaar verschenen. Met veel foto’s uit onze tuin. ‘k Ben er fier op…

Naaktslakken: Duizenden zaten er dit jaar in de tuin. Gelukkig kreeg ik de hulp van enkele stekelige vrienden. Terwijl ik ’s nachts samen met de hond op strooptocht door de tuin ging, kwam ik ze geregeld tegen. Ik knipte de slakken doormidden, de egels aten ze op.

Ons economisch model tegenover de circulaire economie: oudste zoon is in oktober een doctoraatsstudie begonnen over het rechtsaspect van de circulaire economie. Ge kunt u wel voorstellen dat ik daar fier op ben.

Plantenkwekerijen, ik ontdekte er dit jaar enkele die ik heel tof vond: Bruckeveld, De Linde, Fil Roses en Hessenhof.

Q … en hier pas ik. Veel te moeilijke letter.

Rozen: eigenlijk staan er hier niet zo veel en ik besefte dit jaar dat ik er eigenlijk wel wil. Dus da’s een projectje voor 2020…

Serre: eind mei kwam er hier eindelijk één in de tuin. Ik heb me daar al zo in geamuseerd. Het tuinseizoen wordt gewoon verlengd en dat vind ik fantastisch.

Tomaten stonden er natuurlijk in, zelfgezaaid en al. Ik kreeg zaadjes van Eddy, tomatenman van Velt. Dus wij hebben kunnen smullen van rassen die je in de winkel niet vindt. Er zijn enorm veel tomatenrassen, volgend jaar ga ik weer andere proberen. Spannend hè…

Uit de buurderij: groenten, als we ze niet meer hebben in de tuin, komen ze van ‘Boeren en buren’, de plukboerderij of de Seizoensmaak. Het voelt goed zo lokaal mogelijk te kopen. Ook de verpakkingsvrije winkel Tarra, daar ga ik graag naartoe.

Velt, aja natuurlijk! Dé vereniging waar ik me als een vis in het water voel. ‘k Heb daar al veel geleerd en toffe mensen leren kennen. Een vereniging voor de meerwaardezoeker, ecologist, natuurliefhebber, smulpaap en tuinier… En echte vriendschap vind je daar!

Wereldverbeteraars dat vind ik toffe mensen. ’t Moeten altijd geen grote acties zijn. Vele kleintjes maken ook een groot. Ik kreeg dit jaar een mooi gedicht hierover.

Xxx: die zijn voor jullie, mijn volgers. Dit jaar kwamen jullie 26 075 keer kijken op mijn virtueel erf. Ongelooflijk vind ik dat! Ook jullie reacties waren steeds hartverwarmend. Dikke, dikke merci daarvoor!!!

Yzerhard of Verbena bonariensis deed het dit jaar zo goed in de tuin dat ik het zelfs onkruid vond. Het had zich in heel de kippenren uitgezaaid. Zolang ze bloemden, kon ik de planten niet verwijderen. Ze waren fantastisch voor bijen en vlinders. Na de bloem heb ik wel van mijn hart een steen gemaakt en de meeste in de kippenren verwijderd. Er staan er nog genoeg in de tuin.

Zonder is gezonder! Dat zal voor altijd mijn leuze blijven in de tuin. De lieve wederhelft zegt dat ik niet van mijn woord ben. Hij doelt op de Velt kabouter zonder kleren achter zijn kruiwagen, mascotte van een tiental jaar geleden. Ik bedoel zonder vergif, natuurlijk…

door

Fruitboompjes planten

Tussen november en maart is het de moment om fruitbomen te planten.

Ik koos twee laagstam appels: Transparente de Lesdain RGF en Red Topaz. En een laagstam pruim: Sainte Cathérine RGF. Van vorig jaar heb ik al een Alkmene appelboompje staan dat ik als spilvorm wil opkweken.

Appel Transparente de Lesdain is een eetappel met zoet vruchtvlees en een geelgroene en gladde schil met een zacht rode blos aan de zonnezijde. Ik koos voor deze appel omdat je die zomaar niet in elke winkel vindt. En vooral omdat hij het RGF label heeft.

Dat RGF label, wat is dat eigenlijk? Wel, RGF is een project opgestart in de Waalse gemeente Gembloux. Je kan dus ook spreken van Gembloux-rassen. Deze rassen zijn zeer interessant voor mensen die fruit op een ecologische manier willen kweken zonder gebruik te maken van vergif. Het zijn steeds oude, vergeten fruitboomrassen die uiteindelijk beter bestand blijken te zijn tegen tal van hedendaagse ziektes. Je vindt deze rassen niet zomaar bij elke boomkweker. Ik vond mijn bomen bij boomkwekerij De Linde in Kemmel.

Transparente de Lesdaine is geen zelfbestuivende appel. Dus moest ik nog een boompje hebben om mee in het huwelijk te treden. Bart van De Linde raadde me er enkele aan en daaruit koos ik Red Topaz. Dit is een knappend, zoetzure oranjekleurige appel. Hij is zeer aromatisch en bovendien schurftresistent.

In de kwekerij konden we de verschillende soorten vruchten in ’t echt bekijken en ruiken. Zalig!

De pruim Sainte-Cathérine RGF is een groengeel, middelgroot, licht langwerpig pruimpje. Het is matig sappig en lekker zoet, geschikt als dessert of in de keuken. Mmmm! Ik zette het boompje in het kippenhok.

Het planten zelf dan: de laagstam appelbomen moesten aan een dikke kastanjehouten paal van 3 meter lang gezet worden. Eén meter moest in de grond geduwd worden. Ik haalde de ‘drijver’ van mijn vader, een zware metalen gesloten buis met handvaten eraan. Buurman die dat gezien had, stuurde een berichtje: “Koekoe, ga je de hulp van Brutus nodig hebben straks? Indien ja, wanneer?” Tof hè! Met enkele rake stoten stonden de palen op een wip een meter diep in de grond. De pruimenboom had een korter paaltje nodig. Binnen drie jaar kan die zelfstandig staan. Maar een laagstam appelboom moet heel zijn leven ondersteund worden. Ook het Alkmene appelaartje kreeg een stevigere paal.

Restte alleen nog het vastmaken van de boompjes aan de palen. Met binddraad in de vorm van een 8 gebonden zodat de stammetjes niet insnoeren.

Kletsnat van de regen maar echt content ben ik daarna in een warm bad gekropen. Laat ze maar groeien, ik droom al van de eerste bloesems…

door

Bloemenweide update

Als een vrouw bedreigd wordt, eerst in haar tuin, daarna aan de telefoon en uiteindelijk binnen in haar huis, dan heeft ze een uitlaatklep nodig. Die vond ik in de bloemenweide.

Eerst die bedreiging, daar kan ik eigenlijk niks over publiceren. Te gevaarlijk. Brave ziel die ik ben, zocht ik eerst de schuld bij mezelf. Tot het te gortig werd en ik (de allereerste keer in mijn leven) echt de politie moest inlichten. En van de agent ook andere mensen, zelfs mijn werkgever moest verwittigen. Buurman en goede vriend zei dat dit #MeToo was, gelukkig niet letterlijk maar eigenlijk ging het er inderdaad wel naartoe.

Om de schrik en stress van me af te schudden, ben ik vorige vrijdag de tuin in gedoken. Het deed deugd! Mijn botten en tuinjas, drupneus van de kou maar lekker in ’t warm van de arbeid.

In de bloemenweide dus. Elders in de tuin hadden zich gewone margrieten (Leucanthemum vulgare) uitgezaaid. Nu het gras gemaaid is, heb ik enkele zoden afgeplagd en daar de margrieten ingeplant. Ook een Echium die in de moestuin terecht gekomen was, heb ik in de bloemenweide gezet. Vorige herfst deed ik dit ook met Sint-Janskruid (Hypericum perforatum), Beemdkroon (Knautia) en Knoopkruid (Centaurea jacea).

Als je informatie gaat zoeken over hoe je best een bloemenweide aanlegt, lees je vaak dat je moet frezen of spitten om te starten en dan een bloemenmengsel inzaaien. Ik deed het niet zo. Luie tuinier, weet je wel. Ik liet gewoon stukken in het gazon niet-gemaaid. Heel snel gingen zich daar wilde bloemen vestigen. Zelfs Pinksterbloemen (Cardamine pratensis) kwamen overgewaaid uit de weide achteraan. Ook Korenbloem (dankzij onze mol want Korenbloem is geen graslandplant maar groeit alleen in verstoorde grond)

Zaaien tussen het sterke gras, lukt hier niet. Dus doe ik in het najaar een update. Ik steek enkele graszoden uit en daarin zet ik planten die ik elders opgekweekt heb of die zich daar uitgezaaid hebben. Ze zijn dan groot genoeg om te kunnen concurreren met het gras.

Hopelijk kan ik volgende zomer foto’s tonen van veel margrieten tussen het wuivende gras.