Maand: januari 2018

door

Het perceel met prairieplanten in januari (maand na maand)

Vorige maand werd ik (telefonisch) geïnterviewd door een journaliste van ‘TuinSeizoen’.  Jaja!  Mijn blog gaat in een ‘tuinboekske’ komen, spannend hè.  In april verschijnen er twee bladzijden in het tweemaandelijkse blad ‘TuinSeizoen’ over Groengenot.

Anoes, de journaliste vroeg me onderandere wat mijn grootste tuinblunder ooit was.  Haha, toffe vraag!  Mijn grootste tuinblunder ooit, is dat ik mij laten doen heb door de lieve wederhelft om onze voortuin aan te leggen.  Allé, door de lieve wederhelft laat ik me meestal wel graag doen maar de tuin, daar heb ík meer verstand van.  Hij vond dat het een beetje deftig moest zijn voor mensen die passeerden dus de voortuin moest een tuinaannemer doen.  We kregen een saai, doodgewoon tuintje met welgeteld drie soorten planten.  Het hele verhaal leest u hier.  Ik werd gered door de buxusmot.😊

IMG_2241

Onze voortuin staat dus sinds vorige zomer vol phacelia om de grond te verbeteren.  En ik mag nu mijn goesting doen ermee!  Jeeuj, ik ga er een prairieperceel van maken.  Maar wel een ‘alternatief prairieperceel’.  Ik heb het niet zo voor die lavasteentjes die ze gebruiken als grondbedekking.  Lava is wel een natuurlijk product maar het is hetzelfde verhaal als met turf.  Op hun natuurlijke plaats van voorkomen worden die stoffen weggehaald tot ze daar letterlijk met een groot gat zitten. En alles wat daar leefde, heeft niks meer.

IMG_2727

Ik las het boek ‘Prairietuinen’ van Laurence Machiels en kreeg de kans om te praten met een landschapsarchitecte van Jan Spruyt.  Zij begreep mijn bezorgdheid maar volgens haar maakt bedekking met houtsnippers zoals ik gewoon ben in de rest van de tuin, de bodem te rijk voor de typische prairieplanten.  Toch vind ik prairieplanten ecologisch heel interessant.  Ze bloeien later op het seizoen als de meeste van onze inheemse planten uitgebloeid zijn.  Zo hebben bijen en insecten toch nog voedsel voor ze de lange winter ingaan.  Ze stelde als alternatief voor bodembedekking,  gebroken en gewassen zeeschelpen voor.  Tja, toch ook niet dat, vind ik.  Zeeschelpen vinden we wel hier.  Maar om het zout eruit te spoelen, heb je veel water nodig.  Dan moeten ze nog vervoerd worden naar het binnenland.  En werk daar eens in!  Daarvoor zou ik heel straffe tuinhandschoenen nodig hebben.  En ik werk zo graag met blote handen in de aarde…

 

 

Ik ga dus géén bodembedekking gebruiken.  Gewoon een beetje meer planten zetten zodat alles goed dichtgroeit.  En af en toe eens lekker zen wieden.  Dat zal zelfs een sociale activiteit worden.  Wandelaars die bij ons passeren, stoppen meestal voor een ‘babbelke’.

 

Dit wordt dus mijn nieuwe projectje voor dit jaar.  Ik zal jullie maand na maand tonen hoe dit prairieperceeltje zal ontstaan.  Volg je graag?  Ik heb er echt al ‘goesting’ in!

IMG_2240

door

O die pikorde!

Wij hebben drie hanen in ons kippenhok.   Onze bruine zijdehoen haan is de oudste. Sinds vorige zomer is onze witte zijdehoen haan ook volwassen.  En dan is er nog ‘Fonske’, een jong haantje dat ik als kuiken haalde bij de ‘kippenopvang regio Lebbeke’.  Maar die doet niet mee in het conflict.

IMG_2175IMG_2185IMG_2181

Meestal gaat het nochtans heel goed.  Onze witte haan is de jonge, viriele macho.  Hij zorgt dat alle kippen aan hun trekken komen.  De oudste haan is meer van het serene type.  Hij houdt zich wat op de achtergrond en kipjes die nog een extraatje nodig hebben, kunnen bij hem terecht.

Zo gaat dat daar echt super in dat huishouden.  Alleen, als ik er aan kom met eten, dan gaan de poppen aan het dansen.  Die witte sloeber kan niet uitstaan dat de bruine haan samen met hen eet.  Hij jaagt hem steeds weg.  Okee dan, dacht ik, dan eet ieder in zijn eigen ‘taloor’ en ik strooide voer op verschillende plaatsen in het hok.  Zo moest er geen ruzie gemaakt worden.  Ja tereire!  Nu had Witte nog veel meer werk om hem van al die plaatsen weg te jagen.

IMG_2194

Mannekes!  ‘k Heb er mij moeten tussen zetten!   En zo is er een heel mooie vriendschap ontstaan tussen onze bruine haan en mij.  (Eigenlijk zou ik hem een naam moeten geven hè.)

IMG_2161

Als hij me ziet aankomen met het eetbakje, wijkt hij niet meer van mijn zijde.  Hij trippelt geduldig mee langs alle plaatsen waar ik voer strooi tot iedereen aan het eten is.  Dan gaan we samen naar achter in de ren en daar mag hij eten uit mijn hand.  Dan komt Witte niet, zo veel gezag heb ik nog wel.

Maar sinds enkele weken heb ik een nieuw, heel mooi grijs zijdehoen hennetje.  Van een veltvriend gekregen.  Zijn haantje was doodgebeten door de hond van zijn zoon en zij bleef alleen over.  Weeral!  Hij had al vossen op bezoek gehad en nog een andere hond en steeds sneuvelden zijn diertjes.  Hij wilde er liever mee stoppen en zocht een opvang voor zijn hennetje.  Natuurlijk wilde ik haar een nieuwe thuis geven!

IMG_2188

Amai!  Is me dat een ‘erge tik’!  Ze is jaloers op wat wij hebben met elkaar!  Ze kan het niet uitstaan dat mijn haan uit mijn hand eet en komt hem gewoon voor mijn neus wegjagen!  Zij mag nochtans uit mijn andere hand eten, maar geen ‘avance’ hè! Dus nu moet ik haar steeds zachtjes wegduwen als ze onze romance komt verstoren. ‘Moeder Overste’ heeft er niet aan!

IMG_2168

Ik vind het wel plezant om mijn dieren zo te observeren, hun karakters te leren kennen en hen te verwennen.  Hebben jullie eigenlijk al zo’n dingen meegemaakt met kippen?

IMG_2198

door

De bloedende notenboom

Ik ben kwaad op mezelf!  Onze notenboom bloedt en dat is mijn schuld!

IMG_2121

Het zit zo : deze zomer vonden we dat zijn takken veel te laag doorhingen.  We konden er niet meer onder zitten en juist onder die boom zitten, dat vinden wij de max.  Ik wist wel dat je niet zomaar gelijk wanneer een notenboom mag snoeien.  Maar wanneer het dan wel precies mag, dat wist ik niet.  Dus ik zou het wel vlug eens googelen.  De eerste site die verscheen, klikte ik aan.  Daarop werd uitgelegd dat je niet mag snoeien als notenbomen in blad staan en ook niet in de lente.  Dat je moet wachten tot het blad eraf is en liefst in de winter als de boom in rust is.  Dat klonk me heel logisch dus deze zomer eens goed gekeken welke takken ik in de winter zou wegdoen.

Zo gezegd zo gedaan.  Op 21 december nam ik mijn kettingzaag ter hand en haalde twee takken van 7 cm en twee takken van 2 cm diameter onderaan uit de boom.  Hout van notenbomen is heel hard.  Maar alles was goed gegaan en de wonden bleven mooi droog.

Vorig weekend schrok ik me echter een ongeluk.  Onze notenboom, die stond daar te bloeden!  Hoe kon dat nu?!  Ik ging terug googelen en kwam weer op die bewuste site terecht.  Ik had het toch goed gedaan?!  Nog eens verder gezocht en andere sites spreken gewoon die eerste tegen.  Toeme toch!  Het klonk me zo logisch dat ik gewoon niet verder gekeken heb!

IMG_2122

Hoe moet het dan wel?  Notenbomen worden best gesnoeid in volle zomer, in juli of augustus.  De snoeiwonden overgroeien dan meteen en gaan niet bloeden.  En eigenlijk wist ik dat wel he!  Want ik heb ooit eens een zaailing van een notenboom afgezaagd.  Eën notenboom in onze tuin is genoeg.  Maar tegen het najaar stond die gewoon terug in blad.

IMG_2120

Wat gaat er nu gebeuren met onze notenboom?  Ik zocht nog eens verder maar nu op veel verschillende sites en sprak er ook over met Frans van velt.  Ik lees oplossingen als : ‘de wond dichtbranden’.  Maar dat ga ik niet doen.  Door dat branden kan je het cambium beschadigen.  ( Cambium is een weefsellaag in bomen.  Daar worden nieuwe cellen gemaakt).  Of je kan er ook ‘iets opsmeren om het bloeden te stoppen’.  Maar zo’n middelen zijn ook niet onschuldig.  Door zo’n ‘sapstop’ ontstaat er een heel vochtig milieu en daarin kunnen zich heel makkelijk schimmels en bacteriën vormen.  Daardoor gaat de boom verder inrotten.

Niks aan doen dus, dat zal nog het beste zijn.  Het bloeden zou vanzelf stoppen in maart.  Ocharme mijn boom, ik ben benieuwd hoe hij het er zal vanaf brengen!

IMG_2119

 

door

Het tuinbakje

Mijn tuinbakje … daar hangt een verhaal aan vast. 😊

Ik heb een schoonvader uit de duizend!  ’t Is mijne maat, echt!  Hij doet ook niks liever dan werken in zijn tuin.  Een heel jaar is hij daar gepassioneerd in bezig.  Maar in de winter, dan valt hij stil.  En dan verveelt hij zich, wordt ongelukkig en zelfs ziek.  Zo erg zelfs dat ik enkele jaren geleden twee winters na elkaar met hem van ’t ene naar ’t andere ziekenhuis moest rijden.  Hij is op een bepaald moment echt kritiek geweest maar de dokters vonden niet wat hij mankeerde.  Tot het tuinseizoen terug begon en dan was hij genezen.  Oef!

image

We moesten er dus iets op vinden.  Want volgend jaar wordt hij tachtig en als je al zo oud bent, moet je wat gesoigneerd worden, vind ik.  Dus houden we hem in de winter wat bezig.  En als het ‘naar zijn goesting is’, lukt dat.  Want hij zou eigenlijk ook een salontafeltje voor mijn schoonmoeder moeten schilderen maar daar is het te koud voor, vindt hij. 😂

Maar voor mij maakte hij een tuinbakje!  En dat is een gerief!  Vroeger begon ik altijd heel gedesorganiseerd aan mijn tuinklusjes.  En dan moest ik steeds op een drafje naar het tuinhuis om één of ander gereeedschap.  Of had ik het in de garage gelegd?  En nu ligt alles bij elkaar in een bakje dat mijn schoonvader met heel veel liefde voor mij maakte.  Tof, he?!

Hij gebruikte daarvoor een oud wijnkistje.  We hadden nog een restje betonplex.  Daar zaagde hij twee stukken uit die hij aan de randen vastschroefde.  Hij boorde er grote gaten in zodat er een stuk van een bezemsteel door kon.  En zo heb ik een stevig handvat.

IMG_2091

Al mijn ‘klein gerief’ voor de tuin ligt nu in dat tuinbakje.  Ik raak geen schupje meer kwijt of geen enkele snoeischaar moet nog ongewild overnachten in de donkere bosjes.  Want het tuinbakje gaat gewoon mee de tuin in en als ik even iets niet gebruik, gaat het er terug in.

IMG_2092

Mijn tuinbakje en ik staan al terug te popelen om aan het tuinseizoen te beginnen.  We hebben er goesting in!  Nog even geduld.  Hebben jullie eigenlijk trucjes om in de tuin alles bij te hebben en niks te verliezen?

IMG_2698