DIY

door

De DIY parfumeur

Een vlot leesbaar boek, met mooie foto’s waarvan je goesting krijgt om zelf aan de slag te gaan.

Karen Vande Wiele van Ortiga uit Merchtem, mijn bestie waarmee ik ‘Onze Aarde Vieren‘ schreef, deed het toch maar weer. De DIY parfumeur is haar tweede meesterwerk! Ik mocht de proefdruk lezen en ben super aangenaam verrast.

De laatste jaren, sinds ik wist dat het allemaal ‘synthetische brol’ is, was ik niet meer zo geïnteresseerd in parfum. Niet gezond voor mijn lijf, voor onze planeet en dan ook nog eens ‘pokkeduur’. Tot Karen, herborist en aromatherapeute, zelf begon te experimenteren met natuurlijke geurwaters en er een boek over schreef.

In het eerste hoofdstuk leer ik al direct vanalles. Dat de stelling van de buurvrouw: ‘Bij natuurlijk parfum kan de geur toch niet zo lang blijven hangen als bij de synthetische variant’, niet klopt. Karen legt uit hoe je kan ‘fixeren’ of ‘bridgen’. Ik leer over topnoten, hartnoten en basisnoten. Ik krijg richtlijnen over hoe ik mijn persoonlijk parfum kan ontwikkelen. En ik verbaas me over het feit dat Jasmijn de geur van ‘kaka’ kan versterken. Niet gebruiken in het kleinste kamertje dus. Dat en nog veel meer weetjes. Heerlijk geschreven!

De volgende hoofdstukken worden ingedeeld in geuren. Bloemig, kruidig, exotisch, citrus, warm, vert en fruitig. Ik leer er dat al onze zintuigen belangrijk zijn. Naast parfumcreaties die ik kan namaken, vind ik ook andere recepten. Bloemenboter, Vinaigre des 4 voleurs, Kokos panna cotta met witte chocolade, dat wil ik ook allemaal proberen. En de scones, mocht ik al proeven tijdens een uitstapje met ons beiden in de plantentuin in Meise. Hemels lekker!

Mag ik ook even vermelden dat tussen de modellen die de creaties uitproberen, oudste zoon en zijn vriendin staan? Ik ben er echt fier op!

Ik heb mijn lievelingsgeur alvast ontdekt: Belle! Het was liefde op het eerste gezicht, euh … geur. Karen verstuifde haar op mijn pols en wauw! Belle is een fruitig geurtje. Nochtans zijn fruitgeuren, behalve citrus allemaal synthetisch. Maar dan ken je Karen niet. Haar is het gelukt om een aardbei geur te pakken in alcohol. Het leuke is dat ze in het boek vertelt hoe en dat het niet eens zo moeilijk is. Jij en ik kunnen dat ook! De andere ingrediënten van Belle staan ook in het recept.

Wat ik zeker nog wil vertellen: Karen gaat huiskamersessies doen om haar boek voor te stellen. Ze gaat demonstreren en ons laten ruiken en proeven. Je kan dan haar boek en ingrediënten die je nodig hebt om jouw persoonlijk parfum te maken, kopen. Ik heb alvast heel gezellig zo’n avond voor mijn collega’s, vriendinnen en mezelf geboekt.

‘De DIY parfumeur’, uitgegeven door Stichting Kunstboek, vind je vanaf begin juni in de betere boekhandel. Hier kan je er al een glimp van opvangen. Als je Karen zelf wil steunen, kan je het boek hier kopen. En ik steun haar ook, dus bij mij ga je het ook kunnen kopen. 😉

door

DIY plantenbakje

Eigenlijk is dit ontstaan vanuit ‘luierikkerij’ van mijnentwege. 😉

Met de laatste voorjaarsstorm sneuvelde een groot stuk uit de krulwilg van mijn schoonvader. De tuin lag vol met afgekraakte takken en ik ging hem graag helpen opruimen.

Met mijn vrouwenkettingzaagje* was dat immers een poepsimpel werkje. Takken in stukken zagen en in de auto laden om mee te nemen voor onze houtkachel, eigenlijk wel een tof werkje. Schoonvader content en wij kunnen ons volgende winter warmen.

(*ik noem het zo omdat het een hele lichte en kleine kettingzaag is. Maar ik trek er mijn plan mee als zwaardere takken moeten gesnoeid worden. Dikke bomen kan je er natuurlijk niet mee omzagen.)

We moesten nog één tak doen en natuurlijk net dan was de benzine op. En ik had mijn jerrycan niet meegebracht, weer slim en vooruitziend van mij. Dan maar de hele tak in de koffer geladen, ik zou het thuis wel even doen.

Maar thuisgekomen en nadat al het hout in de houtmijt gestapeld was, was het weeral tijd voor andere dingen. Dus ik zou die tak ‘daarachter’ wel eens doen. Hij bleef liggen op ons terras. En eigenlijk vond ik hem mooi, zonde om in stukken te zagen.

Ik wilde graag die tak houden. Als ik daar nu eens op de ene of andere manier plantjes kon inzetten. Buurman die graag knutselt, boorde er gaten in en voilà, nu heb ik een origineel plantenbakje…

door

Wie zoekt, die vindt…

Tádáá!  Mijn Veltvriendinnen zullen nu wel beginnen te grinniken want, meisjes, IK VOND HET BOEK!  ( Zie je de smile tot achter mijn oren?🤪)

 Vorige maand organiseerden we met onze Veltafdeling nog eens een creatieve workshop.  We gingen bijenwasdoekjes maken.  Bijenwasdoekjes worden gebruikt als alternatief voor plastic folie, dus altijd handig als je er in je huishouden zo wat liggen hebt.

60D43481-DA21-45F4-A42F-59603492DBD1

We wisten niemand minder dan Kelly Eeckhaut van ‘ma vie en vert’ te strikken als lesgeefster.  Ik volg haar blog al járen en keek er enorm naar uit om haar eens in ‘t echt te ontmoeten.  In het gezellig ateliertje van Ortiga, gingen we aan het werk.  Kelly was volledig hoe ik me haar had voorgesteld : lief en rustig en een vat vol creatieve ideeën.  Zo een madame die je goesting doet krijgen om zelf ook vanalles te gaan ondernemen.

7E706969-EA80-4E9D-A722-70D106CC7EBC

We hadden dat zo onder elkaar al eens stilletjes gezegd en om te bewijzen hóe goed ze wel is, kwam Karen van Ortiga met Kelly haar boek op de proppen.

Ja, Kelly heeft zelfs een boek geschreven : ‘Art d’eco’.  Ik wist van het bestaan ervan maar had het nog nooit doorbladerd.  Dat deed ik nu en ik was verloren.  Mannekes!  Zo’n tof boek!  Dat wilde ik hebben.  Maar Kelly zei dat het in de boekhandel niet meer te verkrijgen is, helemaal uitverkocht.  

Misschien kon ik het wel tweedehands vinden, opperde ze.  En als dat echt niet zou lukken, kon ik een middagje naar Aalst gaan.  Want zij had bij haar thuis nog twee boeken liggen.  En in Aalst zijn toffe eco eetgelegenheden, vertelde ze.

Eerst maar tweedehands proberen dus.  Ik sta daar enorm achter, niets ecologischer dan dat.  Ik zocht op Tweedehands.be en plaatste er zelfs een zoekertje, maar geen ‘avance’.  Gisteren plaatste ik mijn zoekertje in de facebookgroep van Velt.  Et voila!  Er reageerde iemand van een paar dorpen verder en nu ben ik de trotse eigenaar van een echte ‘Art d’eco’!

Kelly, dat middagje Aalst, telt dat ook om het zo moeizaam verkregen boek te laten signeren?  Enne, …  aan de reacties op facebook te zien, denk ik dat je eens aan een tweede boek moet beginnen te denken…😉

904947DC-5F14-45E4-8210-92708C122F8C

door

Kauwen …

Maak jij je ook soms druk over die kauwen die je vogelvoeder in één keer komen opschrokken?  Onze voederplank stond al een hele tijd terug buiten en het ging heel goed.  Kool- en pimpelmezen, mussen en een roodborstje kwamen alle dagen hun buikje rond eten.  Kauwen of eksters leken niet echt interesse te hebben.

Tot die ene week dat ik met de nacht stond.  Nu moet je weten dat ons voederhuisje net onder het raam van onze slaapkamer staat.  Dat was me daar een leven!  Zes kauwen hadden zich tegelijk op het eten gestort.  Kunnen die ruzie maken zeg!  Ik werd steeds wakker  van het lawaai.  Gaan zwaaien voor het raam hielp even, maar grr, ze kwamen steeds terug.

Knarsentandend en met de dekens over mijn oren getrokken, heb ik dan een plan bedacht.

C796646D-4574-477F-B81B-FA3C25874EB2

Et voila!  Meer dan een overschotje kippendraad had ik niet nodig.  De kleine vogeltjes gaan op de draad zitten, wippen binnen en gaan eten.  En de kauwen die nog eens poolshoogte komen nemen … die kunnen de overschotjes op de grond oppikken.

Hehe!  Wie laatst lacht …

5834B1CD-7878-45CB-AAC5-CC448CBDD8F1

door

Het tuinbakje

Mijn tuinbakje … daar hangt een verhaal aan vast. 😊

Ik heb een schoonvader uit de duizend!  ’t Is mijne maat, echt!  Hij doet ook niks liever dan werken in zijn tuin.  Een heel jaar is hij daar gepassioneerd in bezig.  Maar in de winter, dan valt hij stil.  En dan verveelt hij zich, wordt ongelukkig en zelfs ziek.  Zo erg zelfs dat ik enkele jaren geleden twee winters na elkaar met hem van ’t ene naar ’t andere ziekenhuis moest rijden.  Hij is op een bepaald moment echt kritiek geweest maar de dokters vonden niet wat hij mankeerde.  Tot het tuinseizoen terug begon en dan was hij genezen.  Oef!

image

We moesten er dus iets op vinden.  Want volgend jaar wordt hij tachtig en als je al zo oud bent, moet je wat gesoigneerd worden, vind ik.  Dus houden we hem in de winter wat bezig.  En als het ‘naar zijn goesting is’, lukt dat.  Want hij zou eigenlijk ook een salontafeltje voor mijn schoonmoeder moeten schilderen maar daar is het te koud voor, vindt hij. 😂

Maar voor mij maakte hij een tuinbakje!  En dat is een gerief!  Vroeger begon ik altijd heel gedesorganiseerd aan mijn tuinklusjes.  En dan moest ik steeds op een drafje naar het tuinhuis om één of ander gereeedschap.  Of had ik het in de garage gelegd?  En nu ligt alles bij elkaar in een bakje dat mijn schoonvader met heel veel liefde voor mij maakte.  Tof, he?!

Hij gebruikte daarvoor een oud wijnkistje.  We hadden nog een restje betonplex.  Daar zaagde hij twee stukken uit die hij aan de randen vastschroefde.  Hij boorde er grote gaten in zodat er een stuk van een bezemsteel door kon.  En zo heb ik een stevig handvat.

IMG_2091

Al mijn ‘klein gerief’ voor de tuin ligt nu in dat tuinbakje.  Ik raak geen schupje meer kwijt of geen enkele snoeischaar moet nog ongewild overnachten in de donkere bosjes.  Want het tuinbakje gaat gewoon mee de tuin in en als ik even iets niet gebruik, gaat het er terug in.

IMG_2092

Mijn tuinbakje en ik staan al terug te popelen om aan het tuinseizoen te beginnen.  We hebben er goesting in!  Nog even geduld.  Hebben jullie eigenlijk trucjes om in de tuin alles bij te hebben en niks te verliezen?

IMG_2698

door

Het groenten- en fruitzakje

Het leven is mooi!  En ik hou van verrassingen.  Zo vond ik deze middag in de brievenbus een verrassing … van een veltvriendin.  Zomaar!  Zaaaalig hé!

IMG_2644

Ik ben toch wel wat bezorgd over de plastieksoep in onze zeeën.  En over de vis en mosselen met plastiekdeeltjes die we eten.  Daarom heb ik eens kritisch mijn eigen gedrag onder de loep genomen.  Ik gebruik teveel plastiek!  Nu er bijna geen groenten in mijn moestuin meer zijn en ook de plukboerderij in winterrust is, ga ik naar de buurtwinkel en soms zelfs de supermarkt.  En daar moet je je eigen groenten en fruit nemen en op de weegschaal leggen in … een plastiek zakje.

Je kan je niet voorstellen hoeveel plastieken zakjes ik al verzameld heb op die enkele weken tijd.  Tja, met een huishouden van 5, soms 6 mensen…  Miserabel schuldig voel ik me daarbij.  Dus zoek ik al een tijdje naar oplossingen en had het er ook al met vriendinnen over.

Deze middag vond ik de oplossing in mijn brievenbus.  Mijn veltvriendin Annie heeft haar zakjes zelf gemaakt!  Van een mooi rood, lichtgewicht stofje dat ze al lang liggen had.  Dat vind ik zo tof!

IMG_2646

Ik ga dat ook doen.  En ik wil ook iets tweedehands om de cirkel rond te maken, oude gordijnstof ofzo.  In januari ga ik een beginnerscursus ‘naaien met de naaimachine’ volgen bij ‘Hello Alice’.  Ons moeder, die heeft nog een naaimachine.  En hou mij dan nog maar tegen!

Dan ga ik ook naar de winkel met mijn eigen, zelfgemaakte zakjes!  Groenten erin, op de weegschaal, etiket erop en naar huis.  Thuis uitladen en etiket bij ’t oud papier.  En de zakjes die kan ik steeds opnieuw gebruiken.  Dankjewel Annie!!!

Wat denk jij?  Zo’n zakjes, zou dat een hype kunnen worden?

IMG_2647