Het leven is mooi!  En ik hou van verrassingen.  Zo vond ik deze middag in de brievenbus een verrassing … van een veltvriendin.  Zomaar!  Zaaaalig hé!

Ik ben toch wel wat bezorgd over de plastieksoep in onze zeeën.  En over de vis en mosselen met plastiekdeeltjes die we eten.  Daarom heb ik eens kritisch mijn eigen gedrag onder de loep genomen.  Ik gebruik teveel plastiek!  Nu er bijna geen groenten in mijn moestuin meer zijn en ook de plukboerderij in winterrust is, ga ik naar de buurtwinkel en soms zelfs de supermarkt.  En daar moet je je eigen groenten en fruit nemen en op de weegschaal leggen in … een plastiek zakje.

Je kan je niet voorstellen hoeveel plastieken zakjes ik al verzameld heb op die enkele weken tijd.  Tja, met een huishouden van 5, soms 6 mensen…  Miserabel schuldig voel ik me daarbij.  Dus zoek ik al een tijdje naar oplossingen en had het er ook al met vriendinnen over.

Deze middag vond ik de oplossing in mijn brievenbus.  Mijn veltvriendin Annie heeft haar zakjes zelf gemaakt!  Van een mooi rood, lichtgewicht stofje dat ze al lang liggen had.  Dat vind ik zo tof!

Ik ga dat ook doen.  En ik wil ook iets tweedehands om de cirkel rond te maken, oude gordijnstof ofzo.  In januari ga ik een beginnerscursus ‘naaien met de naaimachine’ volgen bij ‘Hello Alice’.  Ons moeder, die heeft nog een naaimachine.  En hou mij dan nog maar tegen!

Dan ga ik ook naar de winkel met mijn eigen, zelfgemaakte zakjes!  Groenten erin, op de weegschaal, etiket erop en naar huis.  Thuis uitladen en etiket bij ’t oud papier.  En de zakjes die kan ik steeds opnieuw gebruiken.  Dankjewel Annie!!!

Wat denk jij?  Zo’n zakjes, zou dat een hype kunnen worden?