Deze maand zijn hier niet zo veel kleuren meer te bespeuren. De tuin is in rust. Geen bijen, hommels of fluitende vogeltjes meer. Tijd om binnen te lezen, slapen en plannen te maken voor volgend jaar.
Dat is het wonderlijke van de seizoenen. Het voorjaar zal eens zo veel deugd doen na een periode van gemis en donkerte…
Nu proberen heelhuids door de feestdagen te geraken. En weet je, de dagen zijn al terug aan ‘t lengen…
Ik wens je dat al jouw dromen in 2019 uit mogen komen!
Tot volgend jaar! 💚🍀
Nog mooie nazomerkleuren deze dagen in onze tuin. De zon heeft overuren geklopt en geregend heeft het nog bijna niet. Eigenlijk niet goed en niet normaal, besef ik ergens diep in mij. Maar toch geniet ik van het extra licht.
In de voortuin werd deze maand niks meer gedaan. Niet door mij maar er waren ook geen bezoekers meer, geen bijen, hommels of vlinders. Tijd om stilletjesaan tot rust te komen…
Deze maand heb ik me enkele uren geamuseerd in de voortuin : ik heb tweehonderd voorjaarsbloeiende biobloembollen geplant. Als velt-lid kreeg ik een fikse korting bij Natural Bulbs en daar heb ik van geprofiteerd.
Ik plantte : Allium Purple Sensation, Camassia leichtlinii Caerulea, Chionodoxa Blue Giant, Krokus Vanguard, Narcissus Gigantic Star, Narcissus Minnow, Narcissus Sundisc en Tulipa Lilac Wonder. En nu reikhalzend uitkijken naar het voorjaar…😊
Bijen en hommels zijn nog steeds heel content. Ze zoemen van de ene bloem naar de andere. Er was hier heel de tijd zo’n gezellig dik teddybeertje bij mij (een hommel) die precies aan een vergelijkende studie bezig was. Hij proefde eens van de ene soort en dan van een andere en had hij kunnen praten, hij zou het zeker gezegd hebben hoe lekker hij het vond.😉
De phacelia is aan een zoveelste bloeiperiode bezig. Eigenlijk vind ik dat echt een toffe plant om tussen nieuw aangeplante prairieplanten te zaaien. Tuinaannemers raden aan lavasteentjes tussen prairieplanten te leggen. Maar omwille van de zware ecologische last daarvan wilde ik dat niet. Dan maar even wat meer wieden tot de planten wat groter zijn, dacht ik. Maar door de phacelia was dat heel makkelijk. Onkruid werd er door onderdrukt. Ik moest gewoon af en toe de uitgebloemde phacelia uittrekken en ervoor zorgen dat de forse planten de jonge vaste plantjes niet te veel in de weg stonden. Forse phaceliaplanten hebben kriebelige haartjes, dus als je gevoelige handen hebt, draag je hiervoor best handschoenen.
Volledigheidshalve wil ik hier wel vermelden dat ik de phacelia niet meer zelf gezaaid heb. Vorig jaar nadat de aangetaste buxussen op dit perceel gerooid waren, heb ik phacelia als groenbemester gezaaid om de uitgeputte grond wat te laten bekomen. De groenresten en zaaddozen zijn een hele winter blijven liggen. Dus daarom komen die prachtige lila bloempjes nu nog steeds boven. Ik vermoed dat als de vaste planten verder groeien, ze wel zullen verdwijnen.
Echinacea bloeit nog steeds overvloedig. ‘t Zijn echt aandachtstrekkers.
Tricyrtis ‘Dark Form’ zal ik wel moeten in ‘t oog houden. Van late vorst zouden die kunnen last hebben.
Gaura lindheimeri nog steeds volop in bloei
Helenium ‘Kupferzwerg’, een toffe bijenplant
De witte schermbloemige met fijn blad : Selinum tenuifolium
Ik wil hier even vertellen dat ik momenteel het boek van Ludo De Witte aan het lezen ben : ‘Als de laatste boom geveld is, eten we ons geld wel op. Het kapitalisme versus de aarde’. Een heel negatief boek waar ik af en toe eens moet over ventileren tegen de lieve wederhelft waardoor die al zei : “Zeg, stop eens met het lezen van dat boek!”
Awel, ik ga het wel uitlezen want ik wil het weten hoe die mens denkt. Maar ik kan al zeggen dat hij geen gelijk heeft! We stevenen misschien wel af op een ramp door het niet goed zorgen voor onze aarde maar wij als individu kunnen daar wél iets aan veranderen.
Alle kleine beetjes helpen. Zelfs het planten van bloemen voor onze bijen. Onze voortuin is een echte wildernis geworden. Geniet je even mee van de bloemenpracht?
Ik ga jullie de smeuïge details besparen! Maar door mijn liefde voor bijen en bloemen ben ik in een wespennest terecht gekomen…
Ik geef toe : ik was onwetend! Maar door alle emoties er rond ben ik nu zo gebeten door de materie dat ik me er echt wil in verdiepen. Mijnen ecomaat en ik hebben ruzie gemaakt. Echt jong, ik heb onder mijn voeten gekregen! Nachten heb ik er van wakker gelegen.
Het gaat over mijn blog, over de ‘maand na maand’ reeks van dit jaar die ik als titel ‘de prairietuin’ gaf. In een ecologische blog staat die titel niet, vond hij. Aan prairietuinen zijn heel wat onecologische aspecten, dat wist ik wel. Maar ja, om dan maar meteen het kind met het badwater weg te gooien… Het liet me niet los. Ik vertelde over ons conflict aan Mr Fruitberg. Hij stuurde me een heleboel informatie. Ook Iris Veltman, een milieukundige uit Nederland hielp me in m’n zoektocht. Uiteindelijk mailde ik ook de medewerker ecotuin van Velt. Met Frans, mijnen ecomaat heb ik dan een rustiger gesprek gehad en hij stuurde me ook zijn gestaafde en door wetenschappers ondersteunde mening per mail. Door ‘die schop onder mijn kont’ van hem, heb ik heel veel geleerd. Dankjewel Frans!
Maar wat heb ik nu juist geleerd?
Eerst en vooral dat prairietuinen gebaseerd zijn op de vegetatie die in principe in de prairies in Noord-Amerika voorkwam. Die werden in stand gehouden door begrazing en/of branden en komen nu bijna niet meer voor. De grassen en bloeiende planten groeien er op mineraalrijke maar voedselarme grond. In de prairie is er een extreem landklimaat : strenge winters en warme zomers.
Om die groeiomstandigheden na te bootsen, worden hier meestal lavasteentjes gebruikt in een prairietuin. Dit is gelukkig niet noodzakelijk. Want het gebruik van deze steentjes is niet erg ecologisch. Ze moeten aangevoerd worden dus niet interessant in het kader van CO 2-uitstoot. Om deze steentjes ‘proper’ te houden, heb je een bladblazer nodig. Deze geeft lawaai en ook uitstoot. En wat als mollen en woelratten deze steentjes vermengen met grond? Of als je later op dit perceel iets anders, bv een moestuin wil aanleggen? Beter is het om uitdroging en warmteverlies van de bodem en ongewenste kruidgroei te voorkomen door bedekking met planten. Velt staat achter het principe : ‘De juiste plant op de juiste plaats’. Dus onze voortuin met uitgeputte grond, daar kan ik aangepaste beplanting kiezen, bijvoorbeeld mediterane border, of een border met ook prairieplanten.
Wat is er nog negatief aan prairietuinen? In het begin raadde men aan om de vegetatie af te branden! Ja inderdaad! En wat met het dierenleven dan?! Volgens het Bermdecreet sinds 1984 mag afbranden niet meer. Gelukkig!
Er is ook een gevaar aan prairietuinen verbonden. Sommige prairieplanten zijn heel invasief. Zij worden hier door onze andere bodem zo sterk dat ze onze inheemse flora gaan overwoekeren. Of ze gaan zo groot worden en omver vallen en schimmels krijgen. Als deze planten in natuurgebieden terecht komen, wordt dat heel gevaarlijk omdat ze onze inheemse planten overwoekeren. Denk maar aan de Canadese guldenroede, een prairieplant die nu al in veel natuurgebieden voorkomt. Of Japanse duizendknoop of Amerikaanse vogelkers… Van deze gevaarlijke planten bestaan lijsten. (Hier dank ik nog eens mr Fruitberg om ze me allemaal door te sturen.) Eerst is er de ‘Consensuslijst’ Deze lijst bevat de invasieve planten waarvan de aankoop en aanplant wordt stop gezet. De meeste tuincentra en plantenkwekers ondertekenden dit charter en verkopen deze planten dus niet. Maar dan is er ook nog de ‘Communicatielijst’ Daarin staan vormen van planten die in bepaalde omstandigheden of in sommige natuurlijke habitats invasief kunnen wórden. Hiermee moet je dus ook heel voorzichtig zijn. Ook de ‘Species list’ van Harmonia is er zo ene. Ik legde mijn plantenlijst van wat er in onze voortuin gaat komen naast. En gelukkig staat er geen enkele plant van die lijst in. Als je ergens gaat vragen naar prairieplanten, moet je toch wel even die lijsten raadplegen!
Waar zie ik dan wel voordelen in het gebruik van prairieplanten? Eerst en vooral de grotere belevingswaarde : er zitten heel mooie kleuren en prachtige bloemen tussen. Deze planten bloemen ook meestal later op het seizoen als veel van onze inheemse planten al uitgebloeid zijn. Dit is interessant voor bijen want zo kunnen ze goed gevoed de winter in.
In 2010 werd de ‘prairietuin’ een modetrend genoemd. Maar nu lees ik nog steeds in tuinblogs dat dit nog zeer actueel is. Mensen gaan er dus nog steeds naar op zoek. Misschien is het dan wel niet slecht om als ‘Velt ambassadeur’ mijn visie erover eens te geven?
Ik vind een ‘prairieperceel’ interessanter dan een ‘stenen tuin’ met terrastegels en daar bijvoorbeeld een palmboom op. Ik vind niet dat we prairieplanten te pas en te onpas overal kunnen gebruiken. Maar wel als aanvulling in een tuin met inheemse planten. Variatie in groenvormen vind ik heel belangrijk : bosjes, klimplanten, kruidenrijke gazons, moestuintjes, waterpartijen, … Ons voortuintje waar welgeteld drie soorten planten in stonden, waar de buxusmot in huis hield en waar de grond heel arm en schraal geworden is, daar maak ik graag een ‘prairieperceeltje’ van naast al die andere habitats in onze tuin. Maar een ‘zuivere prairietuin’ wordt het dus niet. Daarom ga ik als titel van de volgende artikels in deze ‘maand na maand’ gebruiken : “De bijenvriendelijke voortuin”
Hadden jullie al gehoord van al deze argumenten? En wat denken jullie daar dan van? Daar ben ik nu eens echt benieuwd naar! 😊
Een prairieperceel aanleggen, hoe begin je daaraan? Hoe ik dat hier ga aanpakken, wil ik jullie maand na maand tonen.
De oplettende lezer zal merken dat er in februari geen maand na maand was. Tja, door de enorme kou kon ik buiten nog niks doen. Tijd om te snuisteren in de online catalogus van vaste plantenkweker Jan Spruyt uit Buggenhout. Zo een verscheiden aanbod van prairieplanten dat die hebben! Ik wilde ze allemaal wel en werd er wanhopig van omdat ik niet kon kiezen. Ik heb dan gevraagd of zij de knoop wilden doorhakken en een beplantingsplan voor mij konden opstellen. Ondertussen is dat gebeurd en Jacoba, de landschapsarchitecte beloofde dat het een kleurrijk geheel zal worden.
De ideale periode om een prairieperceel aan te planten, is begin april. Op 4 april mag ik de planten gaan ophalen en het beplantingsplan zal er dan bij zijn. Ik ben zo benieuwd!
Nu we eindelijk wat lenteweer gekregen hebben, kon ik de grond voorbereiden. Als advies kreeg ik om goed te spitten of freezen. Ik had echter wel wat wortel(on)kruiden ontdekt in mijn perceel. De wortels daarvan zouden door deze werkwijze in kleine stukjes gehakt worden. En elk klein stukje wortel loopt uit tot een nieuwe plant. Ik heb dus met de spitvork de grond opgelicht en de wortels eruit geraapt.
Ik vond ook nog steeds overblijfselen van de Lonicera nitida die al terug aan het uitlopen was. Meer hierover vind je hier. Man! Wat is dat een invasieve plant!
De witte wortels die je hieronder ziet, zijn die van haagwinde. Ze breken heel makkelijk als je ze probeert te verwijderen. Je moet echt elk stukje eruit rapen, wil je door deze snoodaard niet overwoekerd worden.
En hier zie je links op de foto de wortels van de kruipende boterbloem. Die opdringerige juffrouw kan er ook wat van hoor! Als je die laat doen, maakt die allemaal uitlopers waar steeds weer nieuwe plantjes aan komen. De ridderzuring naast haar, die krijgt grote bladeren en verdringt de planten die jij gezet hebt.
Allé, straks gaan jullie nog denken dat ik de oorlog verklaar aan al deze planten. Ze zijn zeker ook nuttig hoor. Maar hier waar een prairietuintje gaat komen, heb ik ze liever niet.
Voor de rest moet er niks aan de grond gedaan worden. Zeker niet bemesten of compost toevoegen. Prairieplanten houden van een arme bodem. Dus nu is het gewoon wachten tot volgende maand…
Vorige maand werd ik (telefonisch) geïnterviewd door een journaliste van ‘TuinSeizoen’. Jaja! Mijn blog gaat in een ‘tuinboekske’ komen, spannend hè. In april verschijnen er twee bladzijden in het tweemaandelijkse blad ‘TuinSeizoen’ over Groengenot.
Anoes, de journaliste vroeg me onderandere wat mijn grootste tuinblunder ooit was. Haha, toffe vraag! Mijn grootste tuinblunder ooit, is dat ik mij laten doen heb door de lieve wederhelft om onze voortuin aan te leggen. Allé, door de lieve wederhelft laat ik me meestal wel graag doen maar de tuin, daar heb ík meer verstand van. Hij vond dat het een beetje deftig moest zijn voor mensen die passeerden dus de voortuin moest een tuinaannemer doen. We kregen een saai, doodgewoon tuintje met welgeteld drie soorten planten. Het hele verhaal leest u hier. Ik werd gered door de buxusmot.😊
Onze voortuin staat dus sinds vorige zomer vol phacelia om de grond te verbeteren. En ik mag nu mijn goesting doen ermee! Jeeuj, ik ga er een prairieperceel van maken. Maar wel een ‘alternatief prairieperceel’. Ik heb het niet zo voor die lavasteentjes die ze gebruiken als grondbedekking. Lava is wel een natuurlijk product maar het is hetzelfde verhaal als met turf. Op hun natuurlijke plaats van voorkomen worden die stoffen weggehaald tot ze daar letterlijk met een groot gat zitten. En alles wat daar leefde, heeft niks meer.
Ik las het boek ‘Prairietuinen’ van Laurence Machiels en kreeg de kans om te praten met een landschapsarchitecte van Jan Spruyt. Zij begreep mijn bezorgdheid maar volgens haar maakt bedekking met houtsnippers zoals ik gewoon ben in de rest van de tuin, de bodem te rijk voor de typische prairieplanten. Toch vind ik prairieplanten ecologisch heel interessant. Ze bloeien later op het seizoen als de meeste van onze inheemse planten uitgebloeid zijn. Zo hebben bijen en insecten toch nog voedsel voor ze de lange winter ingaan. Ze stelde als alternatief voor bodembedekking, gebroken en gewassen zeeschelpen voor. Tja, toch ook niet dat, vind ik. Zeeschelpen vinden we wel hier. Maar om het zout eruit te spoelen, heb je veel water nodig. Dan moeten ze nog vervoerd worden naar het binnenland. En werk daar eens in! Daarvoor zou ik heel straffe tuinhandschoenen nodig hebben. En ik werk zo graag met blote handen in de aarde…
Ik ga dus géén bodembedekking gebruiken. Gewoon een beetje meer planten zetten zodat alles goed dichtgroeit. En af en toe eens lekker zen wieden. Dat zal zelfs een sociale activiteit worden. Wandelaars die bij ons passeren, stoppen meestal voor een ‘babbelke’.
Dit wordt dus mijn nieuwe projectje voor dit jaar. Ik zal jullie maand na maand tonen hoe dit prairieperceeltje zal ontstaan. Volg je graag? Ik heb er echt al ‘goesting’ in!
Erewhon's hersenspinsels, van Erewhomse naar Erewheervy
Minimalisme en duurzaam als levensweg
Over genieten en ecologisch bezig zijn...
Over genieten en ecologisch bezig zijn...
Het kweken van zeldzame inheemse kleine planten
Een daalders plekje
Elke maandagavond een uitdaging voor het klimaat. Doe je mee?
Photography
oma van 5 prachtige kleinkindjes
van Ieniemienie...Muis
Blog over mijn passie voor de zee, kust & polders, eten & drinken en lifestyle
Freedom of speaking
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan! ~Pippi Langkous
duurzaam leven, inspiratie, natuur ervaren
naailessen en workshops
Trying to explore if less might be more
groengenot 