Het is weer de periode van de plantenmarkten.  Vind ik zo plezant : kuieren van het ene kraampje naar het andere, al dat jonge, frisse groen zien en dan genieten.  Zo belandde ik enkele jaren geleden aan het kraampje van Ecoflora uit Halle.  (Eigenlijk blijf ik aan dat kraampje elke keer plakken en als die man me ziet afkomen, verschijnt er steeds een gulle lach op zijn gelaat.  Ik kan dan ook nooit weerstaan aan al die toffe plantjes.  Steeds heeft hij wel iets zeldzaam bij of iets boeiend dat ik zeker in mijn tuin moet proberen.)

Die keer overtuigde hij me om een plantje Anemone ranunculoides of gele anemoon mee te nemen.  “Dat is geen gemakkelijk plantje hoor” zei hij, ” maar als het zich goed voelt in je tuin, zal je er veel plezier van hebben.”  En inderdaad, ik vind het een heel tof plantje.  Het stelt wel wat eisen aan de bodem.  Het houdt van een vochtige, voedselrijke ‘bosgrond’ en staat liefst in half schaduw.  Ik heb het onder onze krentenboompjes geplant.  Daar liggen ook houtsnippers zodat de grond niet echt uitdroogt.

Tot in maart zie je nog niks van het plantje.  Het is altijd even spannend afwachten of het wel tevoorschijn zal komen.  En dan in april op ‘vree korte tijd’ staat het er ineeens met bloem en al.  En in onze tuin voelt het zich goed.  Stilletjesaan breidt het uit en wordt het polletje groter.  Volgende maand zal het weer onder de grond verdwijnen en dan is het terug wachten tot volgend jaar.  Laat het maar op zijn gemakske doen, ik geniet er van…