Dagboek van een Tuinranger (5)

Het is nu zaterdagnamiddag. De regen tikt gezellig tegen het raam. Dus ik zit binnen te lezen. Zat te lezen. Want ik moet regelmatig stoppen. Het is een zwaar, triestig en confronterend boek. Over hoe de mens de natuur wil vernietigen en aan zijn wil onderwerpen met pesticiden. Het boek is zeer oud, van in 1962. Het is een klassieker waar meer dan honderdduizenden exemplaren van verkocht zijn: Silent Spring van Rachel Carson. Maar spijtig genoeg is het nog zo actueel, waardoor het vorig jaar vertaald en herwerkt is.

Ik moest dus effe uit het boek. Daarom ging ik eens piepen op de WordPress Reader waar ik een blogbericht van Loes vond. Ze heeft het over betaald werk. Ik stuur haar dat ik haar baanbrekend idee, werken rond duurzaamheid uit de vrijwilligerssfeer halen, fantastisch vind. Prompt vraagt ze of ik nog eens een update wil geven over hoe het gaat als Tuinranger.

Met het boek van Rachel Carson en het blogbericht van Loes in mijn achterhoofd bedenk ik me dat dit eigenlijk wel straf is: mensen die advies geven over hoe je de tuin biodivers en klimaatvriendelijk inricht, krijgen geen loon. Maar mensen die advies geven over welke energieleverancier de goedkoopste is, krijgen dat wel. Niet dat ik een loon wil als Tuinranger, ik doe het omdat ik dat zeer graag doe. Maar het zegt wel iets over waar we als maatschappij waarde aan hechten he?

Maar die update dus. Ik denk dat wij echt wel heel nuttig werk doen. Want wat me opviel, is dat nog zeer veel mensen pesticiden gebruiken. Ze zeggen nochtans dat ze heel erg begaan zijn met de natuur. En ik geloof hen echt! Er is nog enorm veel onwetendheid over zogezegde gewasbeschermingsmiddelen. Er open, eerlijk en zonder oordeel over praten, helpt.

Het voelde zo goed toen een tuineigenaar die gif tegen de buxusmot gebruikte, uitriep: ‘Nu vliegen die Buxussen eruit!’ En ik mocht mee nadenken over welke planten ze dan in de plaats ervan zou zetten. Het gaat een zeer mooi én gifvrij tuintje worden! Van zo’n dingen word ik blij. Tijdens het naar huis fietsen, vloog er zowaar een Witte kwikstaart over straat. “Ik zorg ervoor dat jij geen giftig voedsel meer moet eten, manneke.” dacht ik toen…

31 thoughts on “Dagboek van een Tuinranger (5)

  1. Als ik zie hoe hier bij ons vrolijk in het rond gespoten wordt door allerlei tuinbouw & tuinonderhoud firma’s, dan wordt je bijna moedeloos.
    O,langs hebben ze in de lagere school naast ons een hele vrachtwagen aan groen weggehaald en de rest kapot gespoten met een roundup (die jij en ik niet kunnen kopen in de winkel). Binnen 3 weken spelen daar terug kinderen in…Als ik daarvan iets zegt, zegt die aannemer dat hij een licentie heeft om met die giftige stoffen te werken… Je begrijpt wel dat een discussie aangaan met dat soort mensen onmogelijk is… Domheid kan je onmogelijk bestrijden. Er is nog héél veel bewustzijn werk te doen. Maar in een dorpje zoals bij ons waar 3/4 van alle tuinen onderhouden worden door tuin firma’s is het vechten tegen de bierkaai.

    Geliked door 1 persoon

    • Ik weet het Dirk. De kleine succesjes die wij boeken, zijn druppels op een hete plaat. Maar steeds meer gemeenten nemen Tuinrangers aan. Misschien kunnen al die kleine druppels overal wel een begin van een plasje maken op die hete plaat? En kantelt uiteindelijk de maatschappij? Ik hou me liever daaraan vast. Niks doen, ligt niet in mijn aard. 😉

      Like

      • Vele kleintjes maken één groot… een druppel wordt een vijver op de duur. Ik zal altijd tegen die ‘domheid’ blijven ‘vechten’ (niet letterlijk vechten hé…)
        Ik bewonder je inzet !

        Like

      • Je moest eens weten tegen welke ‘grote’ ik aan het vechten ben. Niet alleen, ik heb Velt verwittigd. Zelfs met resultaten uit het labo lukt het ons (nog) niet. We gaan het nog niet openbaar brengen omdat we nog steeds op een ‘propere oplossing’ hopen. 🤞

        Like

  2. Blij je weer te lezen, met hier en daar toch goed nieuws!
    Lie(f)s.
    @Dat bankje staat daar gewoon tussen het (on!)kruid. ‘k Ben niet thuis in die namen zoals jij, maar ’t was me enkele fotootjes meer dan waard.
    Ocharme Loes…, nochtans staat die haar ‘mannetje’!

    Like

  3. Mensen die insecticiden gebruiken doen dat (denk ik, hoop ik) meestal onbewust, uit onwetendheid. Gelukkig zijn er mensen zoals jij die ons wakkerschudden.

    Like

  4. Je doet inderdaad hartstikke mooi en nuttig werk als tuinranger. We zouden er hier in de buurt ook wel kunnen gebruiken. In een straat die haaks staat op de onze is twee jaar gelden één bewoner begonnen zijn voortuintje te verstenen. Sinds het voorjaar zijn er echter vier voortuintjes naast elkaar die enkel nog uit steen en beton bestaan. En ik vrees, dat het onderhoud ervan ook niet op natuurvriendelijke manier zal worden gedaan. Het is om te janken. ;-(

    Like

  5. Mooi verhaal Hilde, het is waar, veel tuineigenaars zijn begaan met de natuur.
    Ze staan open voor onze suggesties maar blijken vrij weinig te weten over hoe de natuur werkt en wat ze kunnen doen om die natuur te helpen.
    Daar kregen wij de goeie tools aangereikt om hen daar heel wat over te kunnen vertellen niet? Ik ben meestal heel blij na een bezoek omdat ik het gevoel heb een zaadje te hebben geplant naar meer natuur.

    Like

  6. Veel vrijwilligers doen heel mooi werk. Net zoals jij.
    Deze middag hadden we het er hier nog over aan tafel, hoe sommige jobs verloond worden en andere dan weer niet. Idealisme wordt vaak niet verloond, wel beloond.

    Like

  7. Wat ook zo ontzettend jammer is, als je probeert om advies te vinden op het internet tref je de meest bizarre oplossingen voor “tuinproblemen” die gepropageerd worden “milieuvriendelijk” te zijn. Terwijl je, als je een beetje je hersens gebruikt en iets verder zoekt, het tegendeel vindt. Allerlei zogenaamde tips en trucs sites en blogs die onzin uitkramen. En dat zal niet beter worden met al die AI-toepassingen, helaas…
    En ja, er zou meer erkenning en beloning mogen zijn voor allerlei goed werk. Hulde, ook voor jouw inzet!

    Like

Plaats een reactie