Deze week zat er een *brief in onze brievenbus uit het jaar 2388 en ik wil die graag hier delen. Er werd me gezegd mijn antwoorden gewoon onder de vragen te zetten. Ergens naartoe sturen moest niet. Ze zouden het zo wel ontvangen. Graag wil ik van dit stukje een **stokje maken.
**Een stokje is een stukje tekst of vragen die lezers mogen opnemen en hun eigen antwoorden erop publiceren. Dit is/was populair onder bloggers. Wie neemt dit stokje op?
Lieve voorouder,
Ik hoor verhalen over de periode waarin jij leeft, over oorlogen en oorlogsvoorbereidingen, over een paar mensen die absurd rijk zijn, terwijl zeer veel mensen verhongeren en dakloos zijn, over vergif in de zeeën en de bodem en de lucht, en over het uitsterven van veel soorten. Wij ervaren nu nog altijd de gevolgen van dat alles. Wat weet jij hierover? En hoe is het voor jou om met deze wetenschap te leven?
Lieve toekomstige wezens,
Ik ben een beetje overdonderd door jullie vraag. Nee, eigenlijk ben ik er echt niet goed van! In 3088 zou ik 219 jaar oud zijn en ik ben het niet gewoon om zo ver vooruit te denken. Ik weet dat wij echt niet goed bezig zijn en ik voel me daar dikwijls schuldig over. Als ik eraan denk dat onze kinderen misschien ook wel kinderen willen, krijg ik het benauwd. Want als wij in ‘business as usual’ gaan blijven steken, komen zij in een onleefbare wereld terecht. Op teveel plaatsen op onze planeet is het al zover.
Ik voel me ook redelijk machteloos en klein hierover. Op moeilijke dagen zeg ik dan ‘foert’ en neem de auto omdat het pijpenstelen regent ook al moet ik maar twee kilometer verder. En ja, ik schaam me daar dan wel over. Maar wat haalt het uit als Poetin, Zelenski, Netanyahu en Hamas nog veel ergere dingen doen? Ik snap ook dat het systeem waar we in zitten ons niet gaat vooruit helpen. Politiek is te stroef en duurt te lang. Er moet over alles gepalaverd en gestemd worden. Als iemand niet akkoord is over een wetsvoorstel gaat het naar de Raad van State en actie blijft dus uit. Als akkoorden bereikt worden, zijn die meestal zo verzwakt omdat men met iedereen rekening gehouden heeft. Ook diegenen die handelen uit eigenbelang of het belang van zijn kiezers. Ik leerde dat politiekers eigenlijk zouden moeten op lange termijn denken. Onze leiders denken tot aan de volgende verkiezingen. Ze stoppen nucleair afval dat 100 000den tot 100 miljoen jaren nodig heeft om te halveren, in beton en stalen vaten die na 100 jaar poreus geworden zijn. We hébben gewoon geen veilige opslag. De wetenschap zal wel evolueren, denken ze. En we zullen oplossingen vinden voor dat probleem. Dat is toch zoals uit een vliegtuig springen zonder parachute en erop vertrouwen dat we onderweg wel iets vinden? Als we nu iets beslissen, wat zal de invloed daarvan zijn op hen die 7 generaties na ons komen? Ik denk dat we deze gedachtegang terug gaan moeten leren.
Voorouder,
Wij hebben liederen en verhalen die vertellen over wat jij en je vrienden toen voor de Grote Ommekeer gedaan hebben, maar ze vertellen ons niet hoe jullie daarmee begonnen zijn. Je moet je soms wel eenzaam en verward gevoeld hebben, vooral in het begin. Wat was een aantal eerste stappen die je gezet hebt?
Dag toekomstige wezens,
Mijn eerste stappen waren: lid worden van Natuurpunt en Velt. Zo kon ik leren over onze planeet en zijn dieren en planten. Ik werd gelukkig toen ik de rijkdom van de biodiversiteit ontdekte. Wat we nu nog hebben, wil ik graag beschermen. Daarom vertel ik erover tegen mensen. Via mijn tuin en blog, het boek ‘Onze Aarde Vieren’ en het project Tuinrangers. Ik weet dat dit maar kleine stapjes zijn.
En ja, eenzaam en verward voel ik me soms wel. Vooral als ik bij mensen ben die hier allemaal niet over nadenken en vooral naar hun eigen gemak kijken. Hoe komt dat toch? Zeker als zij eigen kinderen en kleinkinderen hebben, snap ik dat niet.
Voorouder,
Ik weet dat je het niet gelaten hebt bij die eerste acties voor het leven op aarde. Waar heb je de kracht gevonden om zo hard te blijven werken, ondanks alle obstakels en ontmoediging?
Zeg toekomstige wezens,
Nu maken jullie me wel benieuwd! Welke acties ga ik dan nog doen? Ik denk dat ik de kracht haal uit het besef dat ik bijlange niet alleen ben. Ik ben al heel veel mensen tegengekomen die de wereld willen verbeteren. Met sommigen heb ik een heel innig vriendschappelijk contact. Maar er zijn er ook die ik gewoon ‘volg’ op sociale media. Kleine berichtjes die we naar elkaar sturen, geven me dan een gevoel van verbinding. Die kleine, snelle acties van onderuit gaan ons zelfverwoestend systeem ontwrichten, hoop ik. Daar mee deel van mogen uitmaken, geeft me die kracht. Deze brief die ik van jullie kreeg, vind ik heel tof. Ik hoop dat veel mensen hier ook eens willen over nadenken.
*De vragen in de brief komen uit het boek ‘Actieve hoop’ van Joanna Macy & Chris Johnstone. Een prachtig boek, vind ik. In deze uitdagende tijden is onze belangrijkste opdracht ervoor zorgen dat het leven verder gaat. ‘Actieve hoop’ laat zien dat we ons niet zo machteloos moeten voelen. Maar dat we ondanks onze kleinheid toch wezenlijke bijdragen kunnen leveren.
groengenot 
‘k Voel me even eenzaam en verward…
Lie(f)s.
LikeGeliked door 1 persoon
Ooh lieve Lies, dan moet je zeker het boek ‘Actieve hoop’ van Joanna Macy eens lezen. 😘
LikeLike
We kunnen altijd méér doen.
Het geeft me een hopeloos gevoel, een gevoel van onmacht. Tegelijkertijd geven je foto’s kleur.
LikeGeliked door 1 persoon
En spijtig genoeg werken gevoelens van onmacht verlammend he. 😢
LikeLike
Help, ik weet het ook niet meer. We kunnen enkel ons best blijven doen, hopende dat …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat dat een heel belangrijke houding is Bea. Ik ga dat ook proberen.
LikeGeliked door 1 persoon
We staan voor onnoemlijk grote problemen die opgelost moeten worden. Denken in dergelijke grootheden werkt voor mijn gevoel op mijn kleine schaal verlammend. Onze kleinkinderen zijn over 50 jaar ongeveer zo oud als wij nu zijn. Ik durf er nauwelijks over na te denken hoe de wereld er dan uit zal zien. Wat ik wel kan doen is proberen hier en daar een heel klein steentje bij te dragen. En zelfs daarbij loop ik al snel tegen grenzen aan.
Hoe dan ook, eerst toch maar een fijne avond!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap wat je bedoelt Jan. Ik was ook helemaal overdonderd door die vragen. Moest ze zelfs enkele dagen laten bezinken voor ik er maar iets zinnig kon over bedenken. We zijn het echt niet gewoon om over zo’n lange termijn te denken he.
LikeGeliked door 1 persoon
Het enige wat ik kan doen is door mijn beperkte natuuracties, hier en daar wat steentjes leggen in de rivier van de tijd… misschien zal het de tijdrivier anders laten stromen ? Wie zal het ooit zeggen hé ?
LikeGeliked door 1 persoon
Jij verlegt kleine steentjes. Dus je bent een deel van het geheel mensen die dat ook doen. Als je er oog voor hebt, zal je ontdekken dat er al veel mensen zijn die dit doen. Ons hieraan optrekken en vooral verder doen ipv de moed te verliezen bij weeral slecht nieuws. Dat moeten we doen, zegt Joanna Macy. Ik ga dat zeker proberen. 😉
LikeLike
👍
LikeGeliked door 1 persoon
We zijn mensen, en daardoor doen we niet altijd het beste. Ons blijven bewust zijn dat we beter kunnen doen en daarnaar handelen lijkt me al veel.
Enne… Ik dacht dat wij even oud zijn dus denk ik dat wij in 3088 allebei 1119 jaar zijn.
Voutje 😏
LikeGeliked door 1 persoon
Haha inderdaad! Hoe lomp van mij. Ik pas het aan. Rekenen was nooit mijn beste vak. 😂
LikeLike
Velen zijn inderdaad niet goed bezig. Om een grotere verandering in het systeem te brengen moeten de politici op langere termijn denken en iets (veel) positief realiseren. Weinigen doen dat helaas. Maar ik ben er zeker van dat meer en meer mensen ervan overtuigd zijn dat we “onze aarde” moeten koesteren en zoveel als mogelijk voor een betere, gezonde wereld moeten werken. Ik geloof erin dat alle kleine beetjes helpen. Wij kunnen toch niet blind blijven voor die extreme weersveranderingen.
LikeGeliked door 1 persoon
Al die kleine beetjes helpen inderdaad, denk ik. Maar ze zijn niet genoeg. We gaan onze politiekers moeten overtuigd krijgen. Ik vraag me echt af hoeveel erger het nog gaat moeten worden vooraleer dat lukt.
LikeLike
Goh. Tja. Ik verbaas me ook regelmatig over mensen met kinderen die een instelling hebben van: we zien wel…. Zoals die politicus die ik op het nieuws hoorde zeggen “dat kerncentrales prima zijn en dat we daar niet meer verder over moeten zeuren”!?! Lekker dan voor je nakomelingen. Zelf denk ik wel eens, gelukkig gaan we allemaal een keer dood, daarna hoef ik het verder ook niet meer op te lossen, want ik weet het soms ook niet meer… Wat een droom, als we wèl het tij zouden kunnen keren!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat zou pas een droom zijn he? En toch wil ik daar nog aan vasthouden ondanks alle ellende wereldwijd. Daar stapjes voor zetten en me verbonden voelen met mensen die dat ook doen, voelt zoveel beter dan mijn kop in het zand steken.
LikeGeliked door 1 persoon
Het verbinden met gelijkgestemden geeft me ook het meeste praktische daadkracht om vol te houden. Ook al lijken sommige naasten al mijn milieu-inspanningen exponentieel teniet te doen. Ook al lig ik regelmatig te worstelen met mijn gevoelens en gedachten, er zelden in slagend daar wat zinnigs mee te doen. We zijn niet alleen. En jouw tuin is ontroerend mooi.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor je laatste zin! Tja, die naasten, daar kan ik ook soms intens verdrietig om worden. En dat worstelen met gevoelens, ik kan er over meespreken.
LikeLike
Ik probeer mezelf te beschermen tegen negatief denken, maar een mens wordt hopeloos als je de rondom hoort en ziet. Soms wil ik echt niet denken over de toekomst, omdat ik er zo depri onder wordt. Dan probeer ik me te richten op de kleine fijne dingen hier. zoals jouw heerlijke tuin.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh wat een heerlijke verrassing jouw laatste zinnetje! Dankjewel Lieve! De tuin is nu in rust maar ik kijk al zó hard uit naar het voorjaar. 🥰
LikeGeliked door 1 persoon