Het gebeurde half september dit jaar, na een lange, droge, warme zomer. Eindelijk regende het. Pijpenstelen!
Tussen twee regenbuien door was ik snel de kippen gaan eten geven. De zon kwam door de wolken gepriemd en ineens voelde ik een dikke modderspetter die op mijn broek kwakte. Dacht ik. Maar bij nader inzien, was het een ongelukkige hommel. Ze was helemaal doorweekt. Haar ‘pelsen frakske’ plakte tegen haar lijfje en ze trilde helemaal, ocharme!

Ik reikte haar mijn hand, nee een vinger en ze klampte zich vast en klom omhoog. Het lukte. Met haar voorpootje probeerde ze haar kapsel wat te fatsoeneren. Kwestie van wat deftig onder de mensen te komen, maar dat was tevergeefs. Haar haartjes geraakten alleen nog meer verfomfaaid. Ze zag er niet uit. Voorzichtig liet ik haar in mijn hand kruipen en maakte een kommetje zodat ze goed beschermd zat. Zo gingen we in de zon zitten. Dat deed haar zichtbaar deugd en ik kon haar een beetje beter bekijken. Het trillen verminderde en met haar voelsprietjes tastte ze m’n hand af. Met haar facetoogjes keek ze me aan. Of dacht ik dat alleen maar? Zachtjes haar haartjes droogblazen vond ze in ieder geval leuk. Met haar middelste pootjes wreef ze over haar rug, kopje en voelsprieten. Wist je dat zelfs daar haartjes opstaan? Zo’n schattige berenpootjes had ze.
De zon verdween weer en een volgende regenbui kondigde zich aan. Haar zomaar buiten achterlaten, kon ik niet over mijn hart krijgen. Maar haar mee naar binnen nemen, mijn huisgenoten verklaren me nu al zot.
Gelukkig was daar de serre. Ik had er zelfs nog bloemen staan. Stekjes die ik genomen had van Agastache. Ik heb haar wel even moeten porren tegen haar dikke kont maar uiteindelijk is ze toch op zo’n bloemetje geklommen.
Valt het op dat ik verliefd ben op hommels? Nu het winter is, mis ik ze verschrikkelijk in de tuin. Ik kijk al uit naar de lente als ze er weer zijn. Brommend en donzig, zoekend naar nectar. En vooral grappig onhandig als ze met hun dik lijf op een te frêle bloemetje willen landen en pardoes naar beneden tuimelen. Zaaalig! Vind jij dat ook?

Hommels zijn fantastische insecten. Ik zie ze zo graag bezig op tal van bloeiende vaste planten. En dat het geluid dat ze produceren: love it.
Je hoeft ze in de winter heus niet te missen. Al komen ze dan wel onder een enigszins andere vorm. 😉
LikeGeliked door 2 people
*dan
LikeLike
Eikes bier! Toch niet in de winter? Ik ben nu een warme chocomelk aan ‘t drinken. Gesjellig! 🤪
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtig verhaaltje! Vertederd word ik er van . Waar blijven die beestjes in de winter?
LikeLike
Alleen de koninginnen, bevruchte vrouwtjes overwinteren in een holletjes onder de grond. In het voorjaar begint alles dan opnieuw 🥰
LikeLike
Wat heb je dat heerlijk beschreven. Zo’n lief berenhommeltje. Dat harige en mollige is zo vertederend hé. Doet me ook een beetje aan mijn dikke kater denken. Die kan ook zo heerlijk diep brommend spinnen als ik hem streel of als hij het naar zijn zin heeft. Mijn super hommel in de winter.
LikeLike
Dat lijkt me inderdaad ook zálig zo’n berenkater. Ik ben spijtig genoeg allergisch aan kattenharen. Dus ik moet het met mijn berenhommeltjes doen … die ik mis in de winter 🥰
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig zit er zo’n lieve hommelmadam tussen mijn bloggers…!
Lie(f)s.
LikeLike
Haha een hommelmadam, da’s een gezellig woord Lies!🥰
LikeLike
Van mij krijg je een medaille voor moed en zelfopoffering !
Wat een mooi daad !
LikeLike
Awel ik speld ze direct op Dirk. Merci! 😉
LikeLike
Ere wie ere toekomt 😎
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtig beeldverhaal. En dan nog een happy end ook.
Dat lukte met ‘mijn’ hommel helaas niet: https://ap.lc/Z3wes
LikeLike
Dat blogbericht herinner ik me nog. Zó spijtig dat je geen ieniemienie tangetje had om de mijten te verwijderen he?
LikeGeliked door 1 persoon
met zo veel hommelliefde moet je misschien overwegen om op een schaduwplek oosters komkommerkruid te zetten (trachystemon orientalis), dat bloeit al vanaf februari en lokt hier ieder jaar opnieuw de uitgebreide koninklijke hommelfamilie op warmere dagen in de late winter en het vroege voorjaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Da’s een interessante tip, dankjewel Cindy! Die plant heb ik nog niet. Maar schaduw onder bomen wel. Zal er eens naar op zoek gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi verhaal! Doe zo voort, groengenot; Groetjes,
Marie ________________________________
LikeLike
Dankjewel Marie! Afgesproken 😉
LikeLike
Zo’n liefdevol logje, schitterend geschreven!
LikeLike
Tja, ik zie ze echt graag jong, die beestjes 🥰
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtig vertederend verhaal. Hommels zijn interessante insecten, ik hoor en zie ze ook graag bezig, vliegend van de ene naar de andere bloem. Laat de lente maar komen.
LikeLike
Amai die lente mag van mij ook al lang komen hoor Lieve. Ik ben de winter al meer dan beu.😉
LikeLike
Wat een heerlijke blog post om te lezen. ❤️🐝
LikeLike
Dankjewel Gwen!🥰
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi, wat lief, zo fijn om te lezen ♥
LikeLike
Ja ik vind het echt lieve, mooie beestjes💚
LikeLike
Heerlijke post. Dat je ze op je hand kunt laten kruipen, een kommetje vormen en dan zachtjes warm blazen leerde ik eens op een wandeling van Natuurpunt. Werkt ook voor bijen, met wisselend succes.
LikeLike
Serieus? Ik wist eigenlijk niet dat Natuurpunt dat aanraadt. Met een (honing)bij zou ik dat precies zo niet durven. Ik denk dat die sneller zou steken.
LikeLike
Aanraden is veel gezegd. ’t Was een gids op een wandeling 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt een goede daad gedaan, Hilde!
Hommels zijn aandoenlijke insecten, met hun pelsjes, vliegende mini-teddybeertjes, daar associeer jij ze mee.
Als ik een insect in het water zie spartelen, help ik ze ook met een stokje eruit. Wespen zeker niet met een lang stokje, want ik heb een echte wespenallergie.
Hartelijke groeten, Zem ( kijk je ook nog even naar mijn wilde verhaal over de steenmarter in mijn laatste post 😉 ?
LikeLike
Hey lieve Zem! Fijn dat je me er hier attent op maakt. Want ik krijg geen meldingen als jij iets publiceert. Ben nochtans volger van jou. Daarom ga ik regelmatig zo eens piepen en dat was nu al effe geleden blijkbaar. Zálig dat wild verhaal!🤭
Ja, insecten met een stokje uit het water redden, ik doe dat ook.🤪
Oeps, een wespenallergie, dat vind ik een vreselijke straf voor een natuurliefhebber zoals jij.
LikeLike