door

9.6 Een verweer

… omdat ik er zo van onder de indruk ben …

Theater dat ontroert, je met de mond vol tanden doet zwijgen en blijft nazinderen … daar ben ik fan van. De dag erna moet je dat dan opschrijven, omdat het niet loslaat.

Gisteren zagen we ‘9.6 Een verweer’ van theatergezelschap Het Nieuwstedelijk. Een rauw, alternatief, modern stuk over de klimaatcrisis. Actrice Sara Vertongen is helemaal doordrongen van de urgentie van de crisis waar we ons nu in bevinden. Ze vroeg aan regisseur Stijn Devillé om voor haar een monoloog te schrijven.

“Amai, die speelt dat goed!” fluisterde de lieve wederhelft op een moment. “Nee, die speelt dat niet, die IS zo.” antwoordde ik vol ontzag. Prachtig gewoon, hoe zij ons vanop dat podium toesprak. Ze begeesterde ons! De emoties van woede en kwaadheid tegenover zij die al decennia weten waar ze mee bezig zijn en toch voor het lieve geld voortdoen. De talmende minister die zijn ontlasting niet kwijtraakt. De zwaluwen die uit hun nest vallen van de hitte. De overstromingen. Het meisje met de vlechten. En terwijl blijft het letterlijk regenen op de scène.

We schreven al boeken, liepen hand in hand en zongen voor het klimaat. Maar het helpt allemaal niks. Het wordt erger en erger. Dit theater roept op tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Ik besef, hoezeer dit me ook tegen de borst stuit, dat het zal nodig zijn.

Als ze overmand door verdriet is neergezegen op de grond omdat ze het allemaal al gezegd heeft en het niet helpt, lopen mijn ogen ook vol. Toeme toch! De onmacht en de liefde voor onze planeet is immens. Hoe kunnen we haar en onze kinderen toch redden?!

Ze staat voor een scherm waarop videokunstenaar Walter Verdin zeer experimenteel lichtflitsen en abstracte beelden op ons loslaat. (Walter Verdin ken je van de groep Pas de deux en de song ‘Rendez-vous’ op het Eurovisie songfestival in 1983). De muziek van Bert Hornikx en Joy Adegoke is buitengewoon excentriek, prachtig.

En nu de vraag die me maar niet loslaat: Waarom blijven wij eigenlijk zo braaf? Moeten we echt burgerlijk ongehoorzaam worden? Kan jij het me zeggen?

16 thoughts on “9.6 Een verweer”

  2. Volgens mij is de ommekeer van ‘braaf’ naar burgerlijke ongehoorzaamheid al begonnen… De milieu activisten die zich vastlijmen aan beroemde kunstwerken is de eerste linie. Maar om de grote massa mee te krijgen, dat is een ander paar mouwen… Bijvoorbeeld, nu denk ik aan de vele houtkachels die je nu ruikt als je een wandeling maakt…En wat er opgebrand wordt is niet altijd “proper” hout, maar ook gevernist,geverfd,enz hout. Dat was vroeger ook niet hé ? De mensheid is de tak waarop we zitten aan het afzagen… 🤔

    Like

    Beantwoorden

    • Ja inderdaad, het is begonnen. Gelukkig! Maar het gaat zó traag en we hebben niet veel tijd meer.
      Jouw laatste zin is zó waar. Maar waarom willen onze machthebbers dat niet beseffen?! Als we echt rechtsomkeert willen maken, terug weg van de afgrond, gaan zij aan het roer moeten draaien. Klimaatactivisten kunnen dat niet alleen. 😢

      Like

      Beantwoorden

  4. Ik hoorde ook al van anderen dat het echt de moeite is!

    We gaan heel veel verschillende acties nodig hebben. Acties die het huidige systeem (de destructieve kanten van de manier waarop we leven) stilzetten of afbreken, acties die dat mogelijk maken (zoals steun geven in de vorm van soep en luisteren en aanmoediging) maar ook acties die een nieuwe levengevende manier opzetten en promoten.

    Heel concreet betekent dat dat je nooit alles kunt doen. Maar ook heel veel wél. Wat zouden acties zijn die nu bij jou en bij jouw situatie passen? Welke dingen juist niet?

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    • Maar Loes toch! Je hebt weer helemaal gelijk! En je woorden zijn een bevrijding voor mij, echt waar! Ik ben niet goed in afbreken of amok maken. Dat geeft me geen energie. Maar wel in mooi maken en opbouwen. Ik blijf me dus focussen in Velt en binnenkort de Tuinrangers. Alleen voelt dat zo als gemorrel in de marge. Ik ben bang dat het grootser gaat moeten gaan. Dus ik sta pal achter organisaties zoals Extinction Rebellion en Greenpeace enzo. Hoe meer amok ze maken, hoe beter. Misschien moet ik me niet schuldig voelen omdat ik niet meedoe?

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

      • Soms kan je schuldig voelen helpen om in actie te komen, omdat het vaak optreedt op het moment dat dat wat je diep vanbinnen zou willen (bv een manier van leven die niet destructief is) niet strookt met je gedrag.

        Dan kan het ervoor zorgen dat je je gedrag in lijn brengt met je waarden.

        Het kan ook energie kosten, die je niet in kunt zetten voor iets anders.
        Om kort te gaan: ik denk dat alleen jij kan bepalen wat je doet als je je schuldig voelt. 🙂 En voor een deel heb je dat niet te kiezen.

        Go Hilde!

        Geliked door 2 people

  6. Lijkt me een indrukwekkende voorstelling
    Tja, waarom blijven we zo braaf? Misschien wel omdat de problematiek zo groot is dat het voor veel mensen min of meer verlammend. Een soort van machteloos gevoel lijkt daardoor te overheersen. Ik ben bang dat ik daar zelf ook onderdeel van ben.

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s