Zo was ik begonnen deze zomer. Ik vond het nog terug in mijn concepten:

Vakantie, dat is : tijd hebben om naar de bib te gaan en onder de notenboom te gaan liggen lezen…

Ik bracht het boekje ‘Wij zijn het klimaat Een brief aan iedereen’ mee. Opgetekend door Jeroen Olyslaegers van Anuna De Wever en Kyra Gantois. Ik vind die twee dames heldinnen! Ze worden door velen door het slijk gehaald en belachelijk gemaakt maar toch houden ze vol. Respect!

Ik bracht nog een ander boek mee : ‘Klimaatrelativisme’ van Johan Albrecht. Johan is doctor in de economische wetenschappen en publiceert vooral over milieu- en energievraagstukken. Ik heb diene mens nog gekend toen we pubers waren en naar dezelfde fuiven gingen.

Waarom ik deze twee boeken onder mijn notenboom wilde gaan lezen, was omdat ik graag wil begrijpen waarom zoveel mensen Anuna en Kyra aanvallen, hen niet geloven, hen belachelijk maken, …

En toen zat ik vast…

Het boek van Johan Albrecht heb ik niet uitgelezen. Al in het tweede hoofdstuk vond ik allerlei onwaarheden over windenergie. Hij geloofde niet in windmolenparken! Huh? Tot ik eens ging kijken wanneer het boek geschreven is. Tja, in 2007, helemaal achterhaald dus. Gelukkig staan we nu al veel verder.

En nu … zit ik nog steeds vast.

Wat ik voel over heel de klimaat- en milieukwestie kan ik nog steeds niet verwoord krijgen. Maar het ‘broebelt’ enorm vanbinnen. Ik word zo kwaad van alle plastiek die onze aardbol overspoelt. De regenwouden die platgebrand worden om palmolieplantages aan te leggen. En de multinationals die dat ondersteunen en terwijl ons, goedgelovige consument wijsmaken dat ze duurzaam bezig zijn. Onze regeringsleiders die maar blijven aanmodderen en maar niet kunnen beginnen terwijl de tijd zo dringt. Ik kan zo nog wel even verder gaan.

En als collega’s dan heel ostentatief hun plastieken bekertje voor mijn neus kapot duwen, in de vuilbak gooien en zeggen: “Ge kunt daar toch niks aan doen. Het is al te laat.”, dan word ik zó kwaad.

Als mijn toekomstige kleinkinderen later zouden vragen: “Wat heb jij eraan gedaan?”, dan wil ik wel iets kunnen antwoorden.

Nu bracht ik het boek ‘In het oog van de klimaatstorm’ van Jean-Pascal van Ypersele mee. Dat is tenminste een échte klimaatwetenschapper. Eens kijken wat hij schrijft …