Zes jaar geleden was ons paradijsje een weide van het OCMW, met kweekgras, distels, brandnetels, haagwinde, zevenblad, paardenbloemen, boterbloemen en zoveel meer ‘onkruid’.
Daar konden we zelf met ons ‘schuppeke’ niet aan beginnen.  Daarbij wilden we ook graag de beek vanachter, die helemaal dichtgeslibd was,  terug in ere herstellen.  Contact opgenomen met Natuurpunt.  Heel toevallig waren zij met een poelenproject bezig en ze wilden wel helpen om allerlei waterbeestjes een onderkomen te geven.  De bal ging aan het rollen en een bouwaannemer, neef van de natuurpunt-man, kwam graven met zijn kraan.Met man en macht werd er gewerkt.  Groot en klein genoot van het buiten bezig zijn.
En zie nu eens hoe schoon…

Daarna werd begonnen met de bouw van ons huis.  Nu was het helemaal een puinhoop.  Drie hopen slechte grond, stenen en nog meer onkruid.  Dan hebben we weer even het werk uit handen gegeven.  Om hier een tuin van te maken, daar was geen beginnen aan!  Een tuinaannemer is toen de grond komen gelijk leggen, compost toevoegen en gras zaaien.  Ons terras en oprit is dan gelegd.  En het voortuintje kreeg ook vorm.

De grote lijnen waren er en nu was het aan ons.  Ondertussen kenden we ook het ‘Regionaal Landschap Groene Corridor’ en hoorden we van hun project om streekeigen groen aan te planten.  Daar wij tussen Buggenhout bos en Lippelobos wonen, wilden wij ook wel zo’n veilige verbindingsweg voor dieren tussen verschillende natuurgebieden.  En zo kwam er ons ‘vogelboske’!

We hebben wel nog steeds heel veel gras.  Maar zo erg vinden we dat niet.  Vooral de kinderen vinden het heel plezant dat ze veel plaats hebben om de tent te zetten.  In de zomer wordt ons gazon dan ook regelmatig omgevormd tot ‘camping Hark’.  (Hark is de bijnaam van de oudste zoon.)

Met een beetje seffens zal onze tuin groeien.  Zo hebben we elk jaar een projectje waar we ons in kunnen uitleven…