Mesheften of scheermessen zoals vissers ze noemen, gebruik ik graag in de moestuin.  Vroeger knipte ik stukjes plastiek uit botervlootjes.  Maar als de groenten groter worden en je die kaartjes niet opruimt, vind je overal plastiek in je bodem.  Deze mesheften gaan een heel seizoen mee en als je ze niet recupereert, vergaan ze gewoon.  Met een watervaste stift kan je er heel makkelijk op schrijven.

Aan de volgende plantenlabels hangt een verhaaltje vast.  Zo waren we vorig jaar met de buren op weekend in de Ardennen.  Het regende pijpestelen zodat we echt niet konden gaan wandelen.  Dan zijn we een leisteenmijn gaan bezoeken.  De gids vertelde aan de kinderen dat ze zoveel mogelijk stenen mochten rapen en mee naar boven brengen.  Alleen niet meer dan 250 kg, want dat was slecht voor hun rug.  Daarna bij warm appelgebak en een chocomelk mochten ze schilderen op stukken leisteen.  Zo kwam ik op het idee om plantenetiketten te maken met de stenen die ze geraapt hadden.   Met een witte watervaste stift erop geschreven en nu na een hele winter in weer en wind zijn ze nog steeds mooi.

Zo kwam ik dan snel op het volgende idee.  De leisteentjes had ik gebruikt in de kruidentuin.  Maar voor de vaste planten had ik ook wel graag labeltjes.  Ergens vanachter in het tuinhuis stond nog een zak met potscherven klaar voor het recyclagepark.  Voila, met dezelfde stift daarop geschreven.  De grillige vormen maken het heel plezant.  Geen enkel etiket is hetzelfde…