Gisteren ging ik met vriendin Karen van Ortiga op uitstap naar onze Nationale Plantentuin in Meise. Ik citeer : “een betoverende botanische tuin gelegen in een historisch domein van 92 hectare vlakbij Brussel.”

Aan de kassa begon het al goed en kregen we een fikse korting met onze Velt lidkaart. Toen we vertelden dat we vooral de nieuwe rozentuin en het herbetum wilden zien, kregen we prompt een kaart met plattegrond in onze handen geduwd.

Dat werd lachen want twee vrouwen bijeen die babbelen, babbelen, babbelen, … en terwijl op de weg moeten letten, da’s niet gemakkelijk. De kaart werd gedraaid en gedraaid en wij draaiden een paar keren mee en toen vonden we de rozentuin.

Wauw! Ze hadden ons wel verwittigd dat er nu nog geen rozen te zien zijn. De tuin werd ingeplant begin juni dit jaar en de struikjes zijn nu nog klein en uitgebloeid. Maar het ontwerp van de tuin, dat is prachtig! De perken liggen in de vorm van een ontluikende roos. Het was nu al zo mooi, wat gaat dat volgend jaar wel niet zijn? We hebben afgesproken dat we dus in juni zeker nog eens teruggaan.

Wandelen in de Plantentuin, da’s echt rustgevend. We waren wat bang dat het er druk zou zijn want de parking was wel goed gevuld. Maar de tuin is zo uitgestrekt dat je eigenlijk weinig volk tegenkomt.

We struinden ook rond tussen de geneeskrachtige planten. Met een herboriste aan mijn zijde was dat heel boeiend!

Het herbetum, daar moesten we weer naar zoeken. Gelukkig passeerde er een medewerker op de fiets die ons wel even wilde helpen. In het herbetum vind je ongeveer 1300 eenjarigen en vaste planten. Je kan je dus wel voorstellen dat wij daar een hele poos vertoefden. Zo plezant! De Balatkas die daar staat, die vind ik prachtig.

En dan kregen we dorst. Aan de Orangerie gingen we naast de vijver een homemade limonade drinken.

De namiddag was veel te vlug voorbij. We gaan zeker nog terug want het kasteel, het plantenpaleis, het houtlab en zoveel andere dingen hebben we nog niet gezien.