door

Hoe krijgt een 16-jarige haar zin?

Stel je voor, je bent 16 en je wil wat: weeral een jas. En je weet zeker dat je van je ‘duurzaam denkende moeder’ ze niet zal krijgen. Dan moet je creatief zijn hè.

Drie weken geleden trokken Antje en Jitske naar Antwerpen. Ze houden ervan om te snuisteren in tweedehands kledingwinkels en hebben echt een neus voor toffe spulletjes. Deze keer hadden ze een ‘keimooie’ jas gevonden. Maar geen van beiden had nog genoeg geld op haar rekening om ze te kopen.

Wat hebben ze dan gedaan? Hun centen bij elkaar gelegd en de jas samen gekocht. Het is nu een ‘deel-jas’. Wij hebben zalig gelachen met zoveel creativiteit. De eerste week bleef de jas bij Antje. Op zaterdagavond gingen ze wisselen en zo hebben ze nu een soort van co-ouderschap over de jas.

De eerste zaterdagse ‘overdracht’ was er al eentje met obstakels. Antje moest vertrekken naar de fuif die ze met haar Chirogroep organiseerde. Maar Jitske was nog niet thuis. Geen probleem, wij hadden vrienden op bezoek en gingen de jas wel overhandigen. Zoals afgesproken ging rond achten de deurbel maar daar stond Dauke in plaats van Jitske. Zij kwam de jas halen. De lieve wederhelft zei wat lacherig: “Ik hoop dat ik de jas nu aan de juiste persoon meegegeven heb hè.” Waarop één van de vrienden opperde: “Ze hebben hem misschien voor een avond verhuurd?” Hilariteit alom!

En wat denkt ge? Een uur daarna ging de deurbel weer. De lieve wederhelft ging terug opendoen en wij zagen van aan de livingtafel dat Jitske aan de deur stond. Oh nee! Toch de jas aan iemand verkeerd meegegeven?

Dus ging ik ook even kijken. Jitske had de jas aan, naast haar stond Dauke en nog een vriendin die we niet kennen. Jaja, alles was in orde hoor. Maar of ze mijn zonnebril niet mochten meenemen voor Antje? Want zij gingen ook vertrekken naar de fuif en Antje die er al hard aan ’t werken was, was die vergeten. “Aha, voor haar imago zeker?” knipoogde ik. De meisjes grinnikten om zo’n begripvolle moeder.

Ik zeg het u! Pubers in huis, da’s steeds avontuur en plezier. En wij genieten mee!

PS: Loes haar blogbericht deed me eraan denken om dit waargebeurd verhaal te delen.

28 thoughts on “Hoe krijgt een 16-jarige haar zin?”

  4. Wat een ontzettend leuk verhaal! Die pubers toch.
    Mijn zus en ik vochten destijds om mijn vaders mooiste trui. Tien schepen te groot maar zo gegeerd. Mijn vader vroeg ‘meisjes wanneer mag ik mijn trui nog eens aan?’😆

    Like

    Beantwoorden

  5. Het zijn niet alleen pubers hoor ! 🙂
    Mijn zoon en dochter zijn jong volwassenen en zijn nog altijd uiterst creatief om de auto te lenen, om kinderoppas te gaan spelen, om mee te gaan naar de Ikea (en dan vanalles proberen te ‘krijgen’ van ons. Och ja, het zijn én blijven je kinderen hé 🙂

    Like

    Beantwoorden

  7. Wie het schoentje past, trekke het aan. Of in dit geval: de jas.
    In mijn jonge jaren vochten mijn broer en ik om het trouwvest van mijn vader om mee uit te gaan. Dat vintage ding was in die jaren ineens weer ongelooflijk hip. Geen enkel kledingstuk is, zo bevroed ik, ooit zo intens gedeeld en gedragen. Uiteindelijk was het tot op de draad versleten. No money, a lot of creativity.

    Like

    Beantwoorden

    • Ja ze hebben hetzelfde ‘karuur’. Ze hebben zich wel eens vergist toen ze eens een salopette hadden gekocht: echt koeien te groot. Heb hen toen gevraagd of ze daar samen in gekropen waren om die te passen. Nee hoor, ze gingen die vermaken. Maar da’s niet helemaal gelukt. 🤪

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

Geef een reactie op groengenot Reactie annuleren