Hier staat ze dan!  Zo fier als een gieter… te bloemen.

Vorig jaar kreeg ik zomaar dit plantje cadeau van Jens en Leen van Natuurpunt.  Ze kochten het bij Ecoflora in Halle.  Zij hadden al enkele keren geprobeerd om het te introduceren in hun tuin.  Maar de Bosorchis voelt er zich niet thuis.  Zij hebben hele droge zandgrond.  Maar deze schoonheid heeft liever een vochtige bodem met toch wel een beetje leem.  In de buurt van onze poel zou dat dan misschien wel kunnen lukken, opperde Jens.

In een klein potje, waar ze haar goed in verzorgd hadden, kreeg ik ze mee naar huis. Ik zocht een plekje in de halfschaduw en waar ze niet kon overwoekerd worden door gras.  Met veel liefde heb ik haar daar goed in ’t oog gehouden.  Maar in ’t najaar kwijnde ze weg.  O jee, en in de winter was ze helemaal verdwenen.  Dan heb ik een stokje aan haar plaats in de grond gestoken zodat ik zeker niet kon vergeten waar ze stond.  En in het voorjaar was ze daar ineens weer, fris en monter!  Plezant, he?

En nu bloemt ze al bijna vier weken.  Ik ken ze eerlijk gezegd niet, onze inheemse orchideeën.  De bosorchis of Dactylorhiza fuchsii zou een ondersoort zijn van de gevlekte orchis.  In Vlaanderen staat ze op de Rode lijst als zeldzaam.  Ik hoop dat de dame in onze tuin zich dus wil uitzaaien.  Wordt hopelijk vervolgd…

Met heel veel dank aan Jens en Leen van Natuurpunt!