Auteur: groengenot

door

De zadendoos van Velt Neer-Brabant

Eigenlijk ben ik best fier op dit laagdrempelig initiatief. Middenin de Coronacrisis ben ik samen met enkele Malderse dames gestart met een zadendoos. We verveelden ons en vonden de verplichte quarentainemaatregelen niet tof. Dus we maakten een ‘ruildoos’ met zaden, vertelden dit in de Facebookgroep van ons dorp en de doos begon aan een reis langs verschillende mensen met groene vingers. Dat was echt tof en zorgde voor verbinding ook al mochten we niet bij elkaar komen. (De doos werd aan de voordeur gezet, er werd aangebeld en we wachtten braaf op enkele meters afstand. Een mens kan zich dat nu niet meer voorstellen he?)

De Coronacrisis was gedaan en wij dachten dat we met de doos best konden stoppen. Maar daar kwam heel wat protest op. Dus hebben we met onze Veltafdeling besloten dit initiatief verder te zetten. Vorig jaar heeft ze een toer gedaan in heel ons werkingsgebied (Londerzeel, Malderen, Buggenhout, Steenhuffel, Merchtem, Opwijk en Wolvertem) als een soort van estafette. Er deden Veltleden mee maar ook mensen die ons eigenlijk niet echt kenden. Het was heel plezant om te zien hoe het aanbod steeds wisselde. We waren met alleen bloemenzaden gestart maar er kwamen snel verschillende soorten moestuinzaden bij. En we zagen dat mensen er gretig dingen uitnamen.

Onze bedoeling is niet een volle zadendoos te krijgen maar wel zoveel mogelijk zaden in de grond. Dus ook mensen die geen zaden kunnen doneren, mogen zeker meedoen.

Hoe werkt het?

  1. De zadendoos wordt bij jou thuis gebracht. We vragen je de doos niet langer dan 5 dagen te houden zodat iedereen de kans krijgt.
  2. Neem de zaden eruit die je wil gebruiken.
  3. Heb je zelf zaden van planten uit je tuin of (niet vervallen) overschotjes die je niet meer gebruikt? Deel deze met anderen en steek ze in de zadendoos. Om de doos compact te kunnen houden, vragen we de zaden in de bijgevoegde bruine zakjes te stoppen. Ook graag hierop de plantennaam en oogstjaar noteren. Veel zaad? Verdeel de zaadjes over verschillende zakjes. Heb je zakjes met gekochte zaden die je niet meer gebruikt, die mogen er ook in. Liever geen potjes of doosjes want dan raakt de zadendoos snel te vol en onoverzichtelijk.
  4. Klaar met zaden nemen en doneren? Na maximaal 5 dagen contacteer je mij (gegevens zitten in de doos) en ik vertel dan naar wie je de doos mag brengen. Zo weten wij meteen waar de doos zit en gaat ze niet verloren.

Zaden zijn duur en wij vinden het tof dat we met onze zadendoos deze drempel kunnen wegnemen. Daarbij is het ook heel interessant voor de biodiversiteit. Want je helpt mee om oude en zeldzame rassen te bewaren. We hebben gemerkt dat er soms unieke variëteiten in zo’n zadendozen terecht komen. In tuincentra vind je meestal alleen maar eenheidsworst. Bij ons kan je nieuwe smaken, soorten en kleuren ontdekken.

En het sociale aspect speelt voor ons ook mee natuurlijk. Mensen met dezelfde passies leren kennen en gezellig keuvelen over de tuin, wij doen dat graag.

Heb jij al eens meegedaan met zo’n zadenruil? Of zou je dat wel willen doen?

door

Variabel elfje

Er was eens een Variabel elfje aan de achterdeur.

Ze zat op een bloem met zeer veel kleur.

Het grijs van het beton was weg

en het was helemaal niet netjes zo hé zeg!

Maar dankzij die vlieg en dat kruid werd het terras geen sleur.

Dit voorjaar ben ik een paar avonden gaan ‘leren schrijven’. Het was een initiatief van kunstcollectief Stuifmeel uit Steenhuffel. In het cafeetje van Radio Tamara, naast de stoof, dompelde Herman Vander Straeten ons onder in de dichtkunst. Hierboven een limerick. Maar we leerden ook elfjes, haiku’s, woordspinnen en stiftgedichten maken. Samen spelen met woorden, ik vond dat plezant. En nu het buiten zo warm is om iets te doen, denk ik er terug aan.

Het variabel elfje is een inheemse zweefvlieg. En een gedichtje waard vind ik. Ze is slank en zwart-geel gestreept. De vliegjes vind je op diverse bloemen en hun larven eten bladluizen. Toffe beestjes dus die geen mens kwaad doen.

Heb jij goesting om deze zomer een uitdaging aan te gaan? Doe dan mee met ‘Niet meppen maar appen.’ Veel leuker dan de hype van enkele zomers geleden: Pokémons vangen en je helpt Natuurpunt om ons insectenbestand in kaart te brengen. Vang ze met je smartphone en via de app https://waarnemingen.be/apps/obsidentify/ kan je je foto’s opladen. Plezant!

door

De tuinreis van Pluktuin Weideoogst begint

Het is vreselijk lang geleden dat ik hier op mijn virtueel erf kwam. En ik moet toegeven dat ik ook bij de andere bloggers minder ging lezen. Er gebeurt nochtans vanalles waarover ik kan schrijven. Maar ik neem de tijd niet om ervoor te gaan zitten. Het medium Instagram gaat veel sneller.

Ik had nochtans beloofd dat ik ging laten weten hoe de wedstrijd van Ecostyle afgelopen was. Wel, wij zijn gewonnen! Er hebben meer dan 3000 mensen gestemd en wij kregen 84% van de stemmen. De tweede kandidaat 10% en de derde 6%. Vorige week kwamen Josiane, Liesbeth en Isabelle van Ecostyle ons de cheque heel plechtig overhandigen. Ze hadden zelfs taart bij en ze hebben een podcast opgenomen in onze living. Ze waren super enthousiast over onze plannen en vonden de plek waar de pluktuin gaat komen, nu al magisch.

We hebben al wel wat uurtjes gewerkt in de tuin. Volgende maand is Johan drie jaren overleden en zijn borders waren helemaal verwilderd. Lies en ik hebben er al veel zweet maar geen tranen gelaten. Het is zo plezant om samen onkruiden te lijf te gaan en stilaan te zien wat het gaat worden. De meeste rozenplanten hebben de verwaarlozing overleefd. We hebben de drie perken verlost van onkruid en graszoden, de grond afgedekt met karton en kruiwagens compost toegevoegd. De cursus rozen snoeien die we ooit van Frans De Smedt kregen, kwam van pas. Ondertussen staan de planten gezond te ‘shinen’ getooid met vele bloemen die zalig geuren als je er passeert.

Zo’n project starten, is wel spannend. Want er moet zoveel gebeuren. We hebben al gezaaid en gestekt. Al die plantenbaby’s staan te wachten in potjes en in onze tuinen. Na de zomervakantie gaan we de bedden en perken aanleggen op de manier van de luie tuinier, met karton en compost. Dan kunnen de plantjes op hun plaats uitgeplant worden. We gaan een tuinhokje bouwen. We hebben al biobloembollen besteld die geleverd worden in oktober. Die mogen dan de grond in zodat we in april kunnen starten met narcissen en tulpen. We gaan nog biozaden shoppen. En onze vaste planten met biolabel willen we naar de Hessenhof gaan halen. Zo zijn we er zeker van dat we gifvrije bloemen aan de mensen kunnen aanbieden.

We hebben er enorm veel zin in om Pluktuin Weideoogst te laten groeien én bloeien.

door

Steun ons bij het winnen van 2500€ voor onze pluktuin

Tegenwoordig is dat hier vreselijk spannend!

Ge weet misschien nog dat Lies van Weideoogst en ik plannen hebben? Dat lees je hier: https://groengenot.com/2024/07/26/wat-betekent-vof/. Wij hebben ons al enorm geamuseerd daarmee! Maar we willen het wel voor serieus doen en hadden dus een gesprek met een boekhouder. Die lachte met ons voorstel om een VOF op te richten. Ze zei dat een vereniging veel beter is voor ons. Dat is niet te hoog gegrepen en alles kan netjes geregeld worden.

Onze bedoeling is immers niet een broodwinning te maken van onze pluktuin. We willen vooral de buurvrouw helpen, de overleden buurman eren, een mooie, biodiverse tuin maken en om uit onze kosten te komen, de gekweekte bloemen verkopen. We denken ook workshops te geven voor buurtbewoners. Onze liefde voor de natuur delen en hopelijk zo ook de biodiversiteit een boost te kunnen geven. Er komt geen gif in onze pluktuin en naast plukbloemen willen we er ook inheemse wilde planten voor onze wilde bijen zetten.

Lies en ik spraken af dat we ieder een deel van onze spaarcenten in de vereniging gaan steken. En toen kwam ze een wedstrijd van Ecostyle tegen waarbij je 2500 € kan winnen om je droomproject te starten. Lies is een krak in vormgeving en ze maakte een prachtig moodboard voor ons. We werden uit duizenden inzendingen toch wel geselecteerd zeker! Naast ons zijn er nog twee. En nu hebben we tot 6 april de tijd om stemmen te verzamelen. Wie de meeste stemmen heeft, krijgt de prijs.

Het is ongelooflijk hoeveel mensen hier enthousiast van worden! Dit doet zo deugd! Ons bericht op Facebook is al 80 keer gedeeld. Onze familie en collega’s stemmen vlijtig. En we krijgen zelfs berichtjes van mensen die we van haar noch pluim kennen, dat ze voor ons gestemd hebben. We hebben geen zicht op hoe de concurrentie het doet en dat maakt het extra spannend.

Stel je voor dat we die 2500 € winnen! Dan kunnen we nu, naast vaste planten en eenjarigen ook al biobloembollen bestellen. We gaan ook veel compost aanhalen en een kotje maken om materiaal in te zetten. Daarom durf ik aan jullie ook vragen om voor 6 april op ons te stemmen. Dat kan hier: https://ecostyle.be/pages/ecogardensupport. Je klikt op -Lies’ en Hilde’s droomproject- en vult je email-adres in. Per adres mag je 1 keer stemmen.

Dikke, dikke merci daarvoor!!! Wordt vervolgd …

door

Van de bloemetjes en de bijtjes

We waren al een tijdje ‘Facebookvrienden’ maar hadden elkaar nog nooit in ’t echt gezien. Zijn profielfoto is een hommeltje en hij is een bijenspecialist uit Londerzeel: Jorge Stukkens.

Vorig najaar waren we aan ’t brainstormen met het bestuur van onze Veltafdeling welke activiteiten we dit jaar zouden organiseren. Wilde bijen determineren in een Velt-tuin, dat zou ik eens graag doen. Iedereen was mee enthousiast en ik mocht eens bellen naar de bijenspecialist.

Dit jaar ging dat niet lukken, zei die, want hij is een huis aan ’t bouwen. Maar in 2026 wil hij dat zeker eens komen doen met ons. Joepie! “En nu ik je toch aan de lijn heb, mag ik eens een voorstel doen?” vroeg hij.

Van dat voorstel werd ik helemaal blij! Jorge heeft gemerkt dat de mensen uit Londerzeel (allee, eigenlijk die van buiten Londerzeel ook maar hij wil in onze eigen gemeente beginnen) niet veel weten over wilde bijen. Daarom heeft hij een ‘bijenplan’ gemaakt. Dat zou hij graag verspreiden. Wij, als Tuinrangers komen in veel tuinen. Dus misschien zouden wij wel willen helpen om die kennis te delen? Heel graag natuurlijk. Maar hij moest wel weten dat we ons laatste jaar in Londerzeel bezig zijn. Het project Tuinrangers duurt maar drie jaren.

“Maar met Velt bereiken we ook veel mensen en wij blijven wel voortdoen”, opperde ik. Allee, van ’t een kwam ’t ander en we voelden dat we met onze neus in dezelfde richting stonden. Dit moesten we vertellen aan de duurzaamheidsambtenaar van onze gemeente. Zij is een fantastische dame en wij komen goed overeen. Dus we beslisten om haar samen met de Velt-mensen en Tuinrangers eens uit te nodigen zodat Jorge zijn plan uit de doeken kon doen. Gewoon bij ons thuis. Voor de bijen wilden wij onze living wel eens uitbreken want er kwamen 15 mensen luisteren. Jorge had een presentatie gemaakt die hij op onze tv kon tonen. Een drankje en een chipje erbij en de avond kon niet meer stuk.

Jorge vertelde zeer enthousiast en dat werkte aanstekelijk. Iedereen hing aan zijn lippen. Op een moment vroeg hij of iemand wist hoeveel soorten wilde bijen we in België hebben. Sommigen deden een gok. Maar het waren er veel meer. Wel 400, zei hij! Het was even stil en toen …

Ja, eigenlijk moet ik eerst vertellen dat jongste zoon zijn valkparkiet nog steeds hier woont. En dat zoonlief hem geleerd heeft om te fluiten naar de meisjes. 🙂

Dus, Jorge zei: 400! En toen deed Flapke de parkiet: “Pfie pfieuw!” We hebben allemaal gegierd van ’t lachen. Wat een timing!

Wist jij dat bijen vegetariërs zijn? Zelf eten ze nectar en voor hun kroost verzamelen ze pollen. Misschien heb je dat al gezien? Die gele klompjes aan hun poten of buik als ze van bloem naar bloem vliegen. En wespen zijn vleeseters. Zelf eten ze ook nectar. Maar voor hun kinderen jagen ze op muggen, vliegen en andere (plaag)insecten.

En wist je dat klokjesbijen slapen in de kelkjes van de klokjesbloemen? Zo cute! In de zomer moet je ’s avonds eens zo’n klokje opheffen en kijken, zei Jorge. Als mensen dat zouden weten, willen ze toch allemaal zo’n klokjes (Campanula) in hun tuin?

En wist je dat Slobkousbijen (wat een toffe naam trouwens) Wederik nodig hebben? Op Wederik planten zit een soort olie dat ze gebruiken om hun nest waterdicht te maken.

En wist je dat niet alle bijen steken? Alleen vrouwen doen dat. De mannetjes dienen juist voor de voortplanting dus die hebben geen angel nodig. Zou het in onze mensenwereld niet veel simpeler zijn als Poetin en Trump zich ook alleen maar daarmee zouden moeten bezighouden?

De sfeer was heel gezellig en wij genoten van al die verhalen. Ik wist niet dat de wereld van de wilde bijen zo boeiend is. Het werd een echte brainstormsessie over hoe we dat aan zoveel mogelijk mensen kunnen zeggen. Ook hier op de blog wil ik daar graag over vertellen. Zou jou dat interesseren? Want als we iets kennen, dan willen we het in stand houden en helpen. Aculea, de wilde bijen en wespen werkgroep van Natuurpunt begeleidt zelfs gemeentes om planten voor bijen te zetten. Onze duurzaamheidsambtenaar heeft al direct hun gegevens genoteerd. Ik heb het gevoel dat hier iets in gang gestoken is waar we het einde nog niet van gezien hebben. Zo plezant!

De bijenfoto’s komen allemaal van: https://www.kurtfotografeert.be

door

Koortsige mijmeringen

Sinds vorige week heeft een griepachtig virus me te pakken. Verhuizen van bed naar zetel en omgekeerd, tot veel meer ben ik niet in staat. Dafalgan en Lysomucil zijn mijn medestanders. “Je moet veel slapen”, zegt iedereen. Maar slapen, lukt niet goed. Mijn lijf doet teveel pijn en sputtert tegen.

Naast mij, op haar kussen ligt Swenga. Ook zo ziek als een hond. Ik zal genezen, zij niet. Ze heeft plots een kwaadaardige vorm van lymfeklierkanker gekregen. We zijn er kapot van, ze moet nog 6 jaar worden. In de dierenartspraktijk kent iedereen haar dossier. Ze denken allemaal mee hoe we het haar zo comfortabel mogelijk kunnen maken. Ik mag hen altijd, op elk moment bellen. De behandeling met Cortisone en CBD-olie slaat aan. Swenga geniet van de aandacht, extra vleesjes en snoepjes. Maar deze zomer zal ze er waarschijnlijk niet meer zijn.

Ik probeer te rusten, te ontspannen, wat te lezen, een romantische film te kijken (Love Again), … Mijn koortsachtig brein flitst van hier naar daar. Teveel tijd om na te denken, tot niets anders in staat. Ik scrol door kranten en sociale media. En kom een tekst tegen van Peter Terryn over de tijd waar we nu inzitten. Zijn inzichten grijpen me naar de keel omdat ik ze pijnlijk duidelijk herken.

“Op de feestelijke klanken van ‘YMCA’ van The Village People wordt in de VS alles wat riekt naar gelijkheid, inclusiviteit en wokeness triomfantelijk afgeschaft, kapotgemaakt, vertrapt en verboden. Extreemrechtse politici in Europa en hun kiezers blaken van zelfvertrouwen dankzij de steun van Trump en Musk. Emancipatie van vrouwen wordt beantwoord met herboren militante mannelijkheid. Het verbod op racisme wordt weggehoond door wit superioriteitsgevoel. Transgender personen worden afgeschaft. Vreemdelingen worden gedeporteerd. Solidariteit met zwakkeren maakt plaats voor het recht van de sterkste.”

Waarom kiezen mensen hiervoor? vraag ik me af. Volgens Peter niet uit domheid maar wel omdat fascisme bevrijding belooft. Bevrijding waarvan? Van armoede? Ik ken heel wat extreem-rechtse kiezers die jaarlijks met het vliegtuig op vakantie gaan. Van onze softe, meelevende, menselijke kant? Moet dat? Ik denk terug aan de geschiedenislessen, aan de jaren ’30 van vorige eeuw. Toen sputterde de economie ook tegen. Mensen kozen toen ook voor fascisten en een wereldoorlog volgde. Daarna leefde de economie op. Zij die bevrijding willen, (waarvan?), hebben ze er echt een verwoestende oorlog voor over?

Ik verlang naar kleuren, veel kleuren. En hete zonnestralen die mijn pijnlijke sinusholtes koesteren en verwarmen. Ik mis mijn stoere, fluffy teddyberen in de tuin, die lomp en grappig onhandig vliegen van bloem naar bloem. Hommelzacht! Ge moet dat echt eens doen, over hun haartjes wrijven. Dat geeft je een ‘safarigevoel’. Eerst de angst: ‘Hij zal me toch niet prikken?’ en dan het besef: ‘Dit is ook een levend wezen op onze prachtige planeet.’ Uitkijken en verlangen naar de dag dat ze er terug zijn. Dat kan nu niet lang meer duren.

Van zo’n gevoelens wil ik niet bevrijd worden!!! Jij?

door

Waarom ik me hypocriet voel na onze vakantie

Ik voel me schuldig en hypocriet. Ben met het vliegtuig op vakantie geweest. 😦

Achttien jaar geleden, in 2007 zijn we onze dochter gaan halen in Zuid-Afrika. Na onze twee zelfgemaakte jongens hadden we nog een kinderwens maar de dokter raadde dat ten stelligste af. Adoptie kwam op ons pad en we zijn daar nog steeds heel dankbaar voor. We kregen een klein prinsesje van 3,5 maanden oud. Ze komt uit Khayelitsha, een sloppenwijk naast Kaapstad. Met onze twee jongens moesten we drie weken daar verblijven om alle paperassen van de adoptie in orde te maken. Terwijl reden mensen van het adoptiebureau met ons rond om de omgeving te leren kennen. Zuid-Afrika was nu niet alleen het vaderland van onze dochter maar ook het onze geworden, opperden ze. Wij vielen als een blok voor het mooie land, de natuur, de vriendelijke mensen, het lekkere eten en de warme sfeer.

Ik was een bedaarde moeder. Antje was ons derde kindje dus dat ging mij allemaal goed af. In een draagdoek op mijn buik en zo stonden we op een bepaald moment zelfs op de top van de Tafelberg. Daar begon ze te huilen. Honger. Antje kreeg eten op vraag. Ik was dat zo gewoon door de borstvoeding bij de jongens. Bij een adoptiekindje is dat iets moeilijker dus voor haar had ik melkpoeder en water bij. Snel een papje gemaakt en op een rotsblok met zicht op de Atlantische Oceaan heeft Antje flink haar flesje leeggedronken. Mariette van het adoptiebureau zei toen: “Nou drink sy ’n bottel melk, maar as sy 18 is moet jy saam met haar ’n bottel vonkelwyn hier kom drink.”

We hebben dat dus gedaan en zijn in de kerstvakantie met heel het gezin naar Zuid-Afrika geweest … met het vliegtuig.

Het was een fantastische vakantie. We zijn er weer thuisgekomen, hebben genoten van elkaar en van het land. En we hebben op 25 december op Antje haar 18de verjaardag een fles Fonkelwijn gekraakt op de top van de Tafelberg. Dat was zeer emotioneel. De vakantie deed deugd.

Maar ergens voelt het dubbel: ik ben niet meer zo naïef als in 2007. Ik besef dat de vliegindustrie een enorme rol speelt in de klimaatopwarming. Alle inspanningen die ik deed, zijn nu teniet gedaan door die ene vliegreis. Zo’n grote impact heeft vliegen. De kinderen postten foto’s van onze vakantie op Instagram. Ik durfde echt niet. Vliegschaamte, ik ken het gevoel. De reclamebanner aan de ingang van het vliegtuig “TotalEnergies uw energie!” werkte als een rode vlag op mijn gemoed. Als medestander in de Klimaatzaak, elke maand stort ik een bedrag en nu door te vliegen was ik klant van TotalEnergies. Hoe hypocriet! Het schaamrood stijgt me naar de kop!

Onze energie thuis komt van Trevion. We zijn lid van een CSA waardoor we dit eerlijk landbouwsysteem steunen en heerlijke onbespoten groenten kunnen oogsten. Mijn auto hebben we weggedaan en ik doe zoveel mogelijk met de fiets. Onze tuin wordt ecologisch beheerd. We eten veel minder vlees dan vroeger. Van zodra we kunnen, gaan we overstappen naar een duurzame bank. Ik zoek allerlei redenen om die vliegreis goed te praten maar het blijft wrang.

De kinderen en de lieve wederhelft begrijpen me wel. Dat ik de citytrip naar Barcelona die vriendinnen voorstelden, heb kunnen ombuigen naar een treinreisje naar Tongeren, vinden ze fantastisch. Maar voor Zuid-Afrika, het land van onze dochter, moet ik mijn principes opzij zetten vinden ze. Hoe sta jij tegenover vliegen? Voelt het voor jou ook zo verwarrend aan?

door

Biodiversiteit en de Klimaattop: Wat Je Moet Weten

Dat de klimaattop in Azerbeidzjan bijna gedaan is en er nog niets bereikt is, weet je waarschijnlijk wel he? Maar wist je ook dat op 5 november de zestiende biodiversiteitstop geëindigd is in Colombia? Die conferentie van de Verenigde Naties wordt om de twee jaar georganiseerd. Eigenlijk was er in de media niet zoveel aandacht voor. Bedoeling is de ineenstorting van onze biodiversiteit wereldwijd tegen te houden. Iets wat, naast klimaat, broodnodig is als we hier op onze planeet nog wat willen blijven. Zonder vliegende insecten geen bestuiving van ons voedsel. Maar ook ‘pieren, mieren en mollen’ hebben we nodig om de bodem vruchtbaar en water doorlaatbaar te houden.

Twee jaar geleden op de biodiversiteitstop in Montréal is er een historisch akkoord bereikt. Tegen 2030 moet 30% van het land en de zee het statuut van beschermde natuur krijgen. Voor dat natuurbehoud hebben ze een jaarlijks bedrag voorzien van 200 miljard dollar.

Dit jaar ging dan afgesproken worden wie dit gaat financieren. Maar de onderhandelaars bleken ook kampioenen te zijn in het voor zich uitschuiven van moeilijke beslissingen. Er kwam heel wat lobbywerk van bedrijven aan te pas. En de rijke landen willen gewoon niet. Terug naar af dus. Er is geen akkoord over de centen gevonden. Nochtans hoe langer we wachten, hoe moeilijker het wordt, toch?

Word nu niet helemaal wanhopig, er is al genoeg slecht nieuws de laatste tijd. Ze hebben wel enkele dingen kunnen overeenkomen.

Zo zullen op toekomstige conferenties over de biodiversiteit inheemse volkeren een eigen stem krijgen. Da’s heel belangrijk. Zij wonen in natuurgebieden en gaan er respectvol mee om. Ze hebben enorm veel kennis. Eigenlijk nemen zij de rol op van beheerder van die biodiverse gebieden. Daar moeten we veel meer aandacht voor hebben.

Er is het Cali-fonds opgericht: Bedrijven zullen moeten geld betalen voor genetische informatie die ze halen uit de natuur. Dat is nu gratis. Maar veel multinationals doen daar hun voordeel mee. Bijvoorbeeld big pharma om medicijnen te ontwikkelen. Dit geld kan dan gebruikt worden om natuur te ondersteunen.

Alle goede dingen bestaan uit drie: een groep landen, waaronder ook België, gaan werk maken van de ‘mainstreaming’ van biodiversiteit. Hiermee bedoelen ze dat ze de doelstellingen en principes van de top in Montréal gaan opnemen in hun beleid.

En ook wij, kleine mensen met zogezegd weinig macht, kunnen helpen. Word lid van Velt! (Dat kan hier.) Want daar leer je in een aangename sfeer ecologisch en duurzaam leven. Waarschijnlijk heb jij een tuin(tje), terras of balkon? Wil jij de biodiversiteit een boost geven maar heb je niet zoveel kennis van de natuur? Dan kan je in Vlaanderen en ondertussen ook in Nederland een Tuinranger vragen om je persoonlijk advies te geven. Je eigen paradijs creëren en zo de wereld terug mooier maken. Want al is het maar een druppel op de hete plaat, veel druppels op die plaat hebben wel effect.

Ook in Londerzeel doen wij Tuinrangerbezoeken. Hier kan je jouw bezoek aanvragen: https://www.tuinrangers.be/tuinadvies-aanvragen. Denk je er eens over na? Onze wachtlijst is momenteel niet zo lang.

Ondertussen blijven we hopen dat er in Azerbeidzjan toch nog een akkoord gevonden wordt. Want burgers en bedrijven zien de noodzaak van actie allang in. Wanneer gaat die politiek nu eindelijk ook eens zijn steentje beginnen bijdragen?

door

Machteloze Burgers: Klimaat en Politiek in Crisis

Ze laten ons in de steek meneer! Overheden zijn niet meer in staat om ons te beschermen. Ook in Valencia ondervonden burgers het aan den lijve. Overheden hebben niet de politieke moed om het algemeen belang te dienen. Lobbygroepen en geldgewin in het hier en nu zijn belangrijker dan het voortbestaan van de mensheid. Ook in de Verenigde Staten.

Ik zit hier al enkele dagen met het kopke naar beneden. Zou ik me al niet beter ingraven in de tuin? In plaats van steeds maar de roeptoeterende onheilsprofeet uit te hangen? Of de enthousiaste groene trien die volhoudt dat het wel goed komt als we allemaal ons best doen?

Heeft klimaatactie en zorg voor onze biodiversiteit nog wel zin nu Trump verkozen is? Ik zal wel zoveel mogelijk de fiets nemen. En terwijl moorden Poetin en Netanyahu heelder volkeren uit, branden ze alles plat en sturen ze massa’s CO2 de atmosfeer in. Ik voel me machteloos en kwaad.

Het is zo verdomd moeilijk. Zoveel mensen haken af. Ook in ons eigen land stemmen kiezers op fascisten. Niet uit onwetendheid denk ik. Iedereen moet toch beseffen dat Hitler toen ook democratisch verkozen is? En waar we daarna in terecht gekomen zijn? Nee, ze zijn boos. Mensen willen een nieuwe start en denken dat een brutaal alternatief verandering zal brengen. Ook al zijn het leugens en bedrog en wordt er haat gepredikt. “Laat hen het nu maar eens doen want deze regeringsleiders kunnen het toch niet.” Zeer gevaarlijke wegen waar we ons op begeven, vind ik.

Actie moet van onderuit komen als de politiek het niet meer doet, lees ik dan. Bedrijven, verenigingen, sociaal-ecologische denktanks, rechtbanken. Iedereen kent wel de ecologische voetafdruk. (volgens Wikipedia: hoeveel biologisch productieve grond- en wateroppervlakte een bepaalde bevolkingsgroep in dat jaar gebruikt om zijn consumptieniveau te kunnen handhaven en zijn afvalproductie te kunnen verwerken.)

Maar er is ook de ecologische handafdruk. Dat is de positieve impact die jij hebt op anderen. Jouw positieve acties die iets groter in gang zetten. Gelukkig zijn er veel mensen die van onderuit voor onze planeet en de mensheid zorgen: mijn Veltvrienden, jonge bevlogen ondernemers, journalisten, kunstenaars, zelfs klimaatrebellen. We hebben ze allemaal nodig.

Waar haal jij deze dagen de moed om verder te gaan? Heb jij al een ecologische handafdruk? Wat voor een soort overheid zou jij willen?

door

Stoepplantjes

Een verloren uurtje op zondagnamiddag en ik besluit wat te wieden op het terras. De lieve wederhelft wil (nog) niet tegelwippen. Dus ik wacht geduldig tot hij ook overtuigd raakt.

Hij komt eens kijken wat ik uitvoer en knikt goedkeurend. “Ja maar, ik ga wel niet alles uittrekken hè.” verwittig ik hem. Hij lacht, draait eens met zijn ogen en gooit me een kusje. “Dat begrijp ik” zegt hij. “Ik veronderstel dat alles wat je laat staan van een enorme ecologische waarde is?”

Ik grinnik omdat ik het compromis dat we maakten, grandioos vind. Hij heeft het graag netjes. Ik wil zoveel mogelijk planten en leven.

Het gras en de basterdwederik die dit jaar zo welig tieren (ja, zelfs op het terras) gaat eruit. Toffe stoepplantjes blijven. Ik ontdek zelfs een grasklokje of rapunzelklokje onder het raam. Obsidentify is bijna zeker dat het een grasklokje is. Een rapunzelklokje onder ons raam klinkt nochtans sprookjesachtig he?

Wat er nog allemaal staat? Koningskaars, Late guldenroede, Lavendel, Wilde marjolein, Dropplant, Draadereprijs, Steenanjer, Moederkruid, Teunisbloem, Sint-Janskruid, Wilde Peen, een Akeleitje, Sedum album en nog veel meer. Deze stoepplantjes hebben zich daar allemaal zelf gezet en staan daar dus met hun volle goesting. Daarbovenop leveren ze nectar voor onze insecten. En sommigen zijn zelfs waardplant voor de baby’s van vlinders of andere toffe diertjes. Ik kan die sloebers dan toch niet uittrekken?

Ik vind het tof dat mensen deze taaie rakkers beginnen te waarderen. Er bestaan zelfs al boeken over, zie hier of hier. Hoe voel jij je bij al die stoepplantjes? Moeten ze (allemaal) wijken of blijven?