Dit boek van boswachter Peter Wohlleben mocht ik lenen van een collega.  Ik denk dat hij ‘compassie’ met mij had omdat ik met het vorige boek zo geworsteld heb.

Het was voor mij echt een feel-good boek.  Ik heb genoten van de romantische wijze waarop Peter het leven van de bomen voorstelt.  Nochtans zijn al zijn inzichten wetenschappelijk onderbouwd.

Als hij uitlegt wat een oerbos is en waarom bomen daar zoveel gezonder zijn, vergelijkt hij bomen in de straat met straatkinderen.  Hij beschrijft bomen als sociale wezens die met elkaar communiceren langs hun wortels door middel van chemische verbindingen.  Ze houden elkaar in leven en waarschuwen elkaar zelfs bij gevaar, bijvoorbeeld door insectenvraat.  Dan gaan ze allemaal samen stoffen afscheiden waardoor hun bladeren minder lekker worden.  Ongelooflijk toch hè?!

Toch ontdek ik tussen zijn gezellige voorstelling over het bomenleven ook een boodschap.  Peter Wohlleben waarschuwt dat veel oerbossen verdwijnen.  Nochtans zijn die de beste bescherming tegen de klimaatverandering.  Bomen vangen CO2 en houden die vast.  Als ze niet gekapt worden, oud mogen worden en nadien mogen sterven en omvallen, verdwijnt die CO2 in de bodem en blijft daar gevangen.  Zo is er in het verleden bruinkool en uiteindelijk zelfs steenkool gevormd.  Sinds de industriële revolutie zijn wij die massaal aan het opgebruiken.  Met de gekende gevolgen…

Ik bekijk bossen nu met nog meer respect, mijn hart bloedt als ik hoor dat er weer bomen gekapt zijn.  Wat me positief stemt, is dat dit boek in 2015 het best verkochte non-fictie boek in Duitsland was.  Meer dan 320.000 exemplaren zijn toen verkocht.  Bewijs dat mensen er toch mee bezig zijn hè…