Zoals een roos de bloem van de liefde is, zo zijn anemonen die van de verwachting.
Sinds eind februari en nu nog steeds staan de blauwe anemoontjes hier in de tuin te bloeien. Drie jaar geleden kocht ik enkele knolletjes Anemone blanda en ‘k heb me dat nog niet beklaagd. Elk jaar komen ze overvloediger terug. Ze zaaien zich zelfs uit. Anemone blanda is een margrietachtig bloemetje in lavendelblauw of wit. Ze kondigen de lente aan.
Wat me ook verwachtingsvol en content maakt, is de terugkomst van de metselbijen in onze insectenhotelletjes. Er zijn heel veel soorten, maar de allereerste die na de winter tevoorschijn komen, zijn de gehoornde metselbijen. Al twijfel ik of deze geen rosse metselbijen zijn. ’t Zijn in ieder geval heel rustige, vredelievende bijen. Er landde er ééntje op mijn neus terwijl ik probeerde foto’s te nemen (ja, dat krijg je als je uw neus in andermans zaken steekt) maar prikken, dat deed ie niet. Ze zijn heel belangrijk voor de bestuiving van planten dus ik koester ze.
Wat de liefde en verwachting betreft, ik heb hier vandaag nog een jong koppeltje betrapt. Achter een hoopje stenen dat ik wilde opruimen omdat één van mijn krielkipjes daar steeds op sprong en dan over de draad vloog. In de winter mag ze wel in de hele tuin scharrelen op zoek naar slakkeneitjes. Maar nu er jonge zaailingen opkomen, houd ik haar liever in het kippenhok.
Achter dat hoopje stenen lag ook een dakpan en daar zat Julia met haar Romeo op haar rug. ‘k Heb ze stilletjes laten zitten. Binnenkort kruipen deze schattige padden wel naar de poel. Daar zal Julia haar eitjes in lange snoeren afzetten en Romeo die nog steeds op haar rug zit zal ze uitwendig bevruchten.
Ook de buurman wilde zijn zaadjes kwijt. We ruilden sla, boontjes, broccoli en nog verschillende soorten groentezaden. Ook in de moestuin verwachten we dus weer vanalles. Laat de lente maar komen…
Het was half september en ons bloembollengraslandje was net gemaaid. (Ik vind het lange gras met de weggetjes er tussen zo mooi dus dat mag lang zo blijven van mij.) Daardoor waren de graszoden niet zo dicht en kon ik de grond wat verstoren en daar zaadjes in duwen. Ik had gehoopt dat er zo knoopkruid zou tussen komen maar spijtig genoeg is dat niet gelukt. Of de bosduiven daar voor iets tussen zitten? Gelukkig had ik ook een plan B bedacht. In een hoekje van de moestuin heb ik ook wat gezaaid en daar staat het nu prachtig te bloeien. Als ik deze nu laat uitzaaien, kan ik die plantjes verplanten naar het bloembollengraslandje en zo zou het toch moeten lukken hè. Valt het op dat ik heel graag ‘mijn goesting’ krijg? 😊
Ja zeh! Ik had er zelf nood aan. Daarom krijgen jullie nu een berichtje over Vergeet-mij-nietjes. Om zeker niet te vergeten dat de lente er echt wel aan komt. Een mens zou er ‘begot’ nog beginnen aan twijfelen met deze vreselijk koude temperaturen.
Goudsbloemen, Calendula doen het nu nog goed. Nog steeds warme kleuren in onze tuin dankzij deze zonnetjes…
Phacelia bloeit nog heel bescheiden…
Zelfs komkommerkruid, Bernagie houdt niet op. Ik herinner me onze zomerse slaatjes die ik steeds versierde met deze bloemetjes…
Gezocht en gevonden : Groot kaasjeskruid in bloem…
Roomse kamille. Die kwam vanzelf aangewaaid uit een tuin van de buren. We hebben hem verwelkomd en een plaats gegeven…
Nog een dapper leeuwenbekje, Antirrhinum…
Dit Juffertje in ’t groen, Nigella damascena zet ik er toch nog tussen. Tot 30 november stond ze te schitteren. Maar van de sneeuw deze nacht heeft ze toch wat last gehad. Het verval is ingezet…
Een oude Chrysantemum soort, afkomstig van de lieve wederhelft zijn overgrootvader. De naam kennen we niet…
Rozemarijn, Rosmarinus officinalis is helemaal in de war. Die bloeit normaal van april tot juni…
groengenot 